Úrval - 01.10.1973, Blaðsíða 117

SLYSIÐ
115
hann: „Enginn er leiðari en ég sjálf
ur yfir hinum sorglega atburði, sem
gerðist þ. 24 marz 1972. En þetta
var slys, ekki glæpur.“
Samt var Larkin kallaður fyrir
yfirkviðdóm í dómshúsi hreppsins í
New City. Var hafður vörður um
dómshúsið. Blaðamenn og sjón-
varpsmenn söfnuðust saman á úti-
þrepunum til þess að verða vitni
að komu hans til dómshússins, en
honum var smyglað inn í húsið gegn
um bakdyr. Hann kom út aftur að
tveim stundum liðnum. Hann hnipr-
aði sig saman, allur í keng, og andlit
hans var fölt og tekið.
Næsta miðvikudag var borin fram
gegn honum fimmföld kæra fyrir
manndráp vegna glæpsamlegrar van
rækslu, þ. e. ein kæra fyrir hvern
af þeim fimm piltum, sem dóu. Það
var í fyrsta skipti í sögu New York
fylkis, að slíkar kærur höfðu verið
bornar fram vegna skólavagnaslyss.
„Manndráp vegna glæpsamlegrar
vanrækslu" merkir, að verknaður
ákærða „sé geysilegt frávik frá
þeirri aðgæzlu, sem maður með al-
menna skynsemi mundi sýna við
þær aðstæður, sem um var að ræða.“
í kærunum stóð, að „hann hefði
látið undir höfuð leggjast að stöðva
skólavagninn ekki minna en 5 metr
um og ekki meira en 17 metrum frá
vegamótunum, að hann hefði látið
undir höfuð leggjast að skipta um
í lágan gír, að hann hefði látið und-
ir höfuð leggjast að stanza, enda
þótt við blöstu greinilega merkt
stanzmerki, að hann hefði látið und
ir höfuð leggjast að hafa viðeigandi
og nægilega stjórn á vagninum, að
hann hefði látið undir höfuð leggj-
ast að opna vagnhurðina til þess að
gá og hlusta, eins og krafizt er í
reglunum, og að vegna þessarar van
rækslu hefði hann ekið skólavagn-
inum út á járanbrautarteinana
beint í veg fyrir Penn Central-vöru
flutningalest, sem var greinilega
sýnileg og sem gaf einnig frá sér
vel heyranlegt hljóðmerki í um 1000
feta fjarlægða, þegar hún nálgaðist
Gilchrestvegamótin.“
Eiginkona Larkins stóð fast við
hliðina á honum, meðan ákæran var
lesin. Hún grét hljóðlega, þegar
lestrinum var lokið. Eiginmaður
hennar var svo leiddur burt í ljós-
myndun og fingrafaratöku. Síðan
var honum sleppt gegn skuldbind-
ingu.* Þá höfðu 17 unglingar þegar
verið sendir heim innan mánaðar.
Þeirra á meðal var David Fieetham,
D-drengurinn. Fótur hans var enn
í heilu lagi. Barbara Trunz, unga
stúlkan með mikla leiklistaráhug-
ann, átti einnig að fá að fara heim
bráðlega. Barbara bar sigur úr být-
um í kapphlaupinum um aðalkven-
hlutverkið í skólaleikritinu. Gagn-
rýnandi dagblaðs í bænum komst
svo að orði um frammistöðu henn-
ar: „Hún kemur lögum til skila á
mjög áhrifamikinn hátt. Og einn
þáttur gerir frammistöðu ungfrú
Trunz jafnvel enn athyglisverðari.
Hún leikur sem sagt og syngur á
hækjum. Hún hreyfði sig með furðu
legum yndisþokka.“
* Þ. 8. marz 1973 kvað kviðdómur
upp þann úrskurð, eftir að hafa
fjallað um málið í 29 tíma, að Lark-
in væri sekur um allar fimm ákær-
urnar um manndráp vegna glæp-