Úrval - 01.10.1973, Blaðsíða 50

48
ÚRVAL
Gay, sem alltaf gat brosað, vanur
að koma inn og finna þá tvö eða
þrjú ókunnug börn á gangi um
húsið. ,,Því að við verðum að hjálpa
þeim,“ sagði Jo. ,,Og Gay tók þessu
ákaflega vel, svo að við settum upp
lækningastöð hérna í íbúðarhúsinu
á bænum. Við setjum upp 1 pund
á klukkutímann, en það rétt að-
eins nægir fyrir kostnaði. Vandinn
er sá, að við getum einfaldlega
ekki tekið við fleirum og það skrifa
okkur svo margir alls staðar að frá
öllu Englandi árangurslaust. Við
verðum að vona, að einhverjir haldi
þessu starfi áfram í framtíðinni.
Hefur starf ykkar nokkurn tíma
orðið árangurslaust?
„Þrem börnum reyndum við að
hjálpa án nokkurs árangurs, en
annað hvert barn, sem við höfum
tekið, hefur sýnt einhverjar fram-
farir. Stundum náum við einstæð-
um árangri — átta ára gamall
drengur kom tvisvar í viku í fjór-
ar vikur og lestrar-aldur hans
hækkaði sem svaraði 18 mánuðum.
Annar drengur, níu ára, kom þrisv-
ar í viku í fjóra og hálfan mánuð
og lestrar-aldur hans hækkaði um
fjögur ár!“
Það fyrsta, sem Jo og samstarfs-
fólk hennar gerir, er að láta börn-
in gangast undir læknisrannsókn til
að athuga, hvort nokkuð sé athuga-
vert við sjón eða heyrn. Ef svo er
ekki byrjar Jo meðferðina, en þá
meðferð kveður Jo geta verið
hættulega í höndum þess, sem ekki
kann með að fara.
„Hvert barn þarínast einnar og
hálfrar stundar þrisvar í viku. Ef
augun starfa ekki rétt, látum við á
þau gleraugu, ef hendurnar vinna
ekki rétt, setjum við þau í fatla,
en ef það eru fæturnir, er allt erf-
iðara, en við gerum okkar bezta.
Við látum þau hoppa í parís og
taka kúlur upp með tánum, allt til
að láta þau nota fæturna til þess
að leiðrétta víxlunina."
Jo er sannfærð um, að mörg
börn yfirgefa skólann rétt um það
leyti, sem þau eru að vaxa upp úr
þessu ástandi, en þá er of seint að
hjálpa þeim, og mörg þeirra verða
utangarna, dragbítar í nútíma gagn-
fræðaskólum, sem þó hefðu getað
notað ævina til einhvers gagnlegs,
ef þau hefðu fengið hjálp í tíma.
Jo og félagar hennar vita, að
þetta ástand barna er til alls stað-
ar í heiminum, og þau hafa sam-
band við uppeldisfræðinga í Jap-
an, Sviss, Svíþjóð og Ástralíu.
„Við viljum gera yfirlit frá sex
mismunandi sjónarhornum. Við
viljum finna út hve stórt hlutfall
af sámfélaginu á við þennan vanda
að stríða. Við viljum líka komast
að því, hvaða hluti meðferðar okk-
ar orsakar hinar sjáanlegu fram-
farir í lestri og skrift.
Þegar við höfum komizt að þessu
öllu, verður ákaflega einfalt að
framkvæma kenningar okkar. Hægt
væri að hafa við hvern skóla einn
kennara, sem væri þjálfaður í að
gera prófanir. Ef þeir svo finna þau
sömu einkenni, sem fengu mig til
þess að ráðast í að hjálpa Jim, þá
gætu þeir hafið meðferðina.