Goðasteinn - 01.03.1964, Blaðsíða 23

Ragnar Þorsteinsson:
Gerfitennur í svelti
Það var á þriðjudagsmorgni, seint í október. Ég átti leið um
Fagradalsbrekkur og ætlaði að vinna um daginn fyrir sunnan
Höfðabrekkuháls, en þar átti ég hús í smíðum.
Undanfarna daga hafði verið hið mcsta óveður, austan hvass-
viðri og rigning. Ég hafði þó talið mig sjá tvær kindur í svelti
í Hálsinum hinummegin við ána. Þær voru í hillu í hamrabelti,
sem gekk þverhnípt niður í á. Nú var áin í foraðsvexti eftir
allar rigningarnar og þóttist ég því sjá, að ef þær hröpuðu niður
í ána, væri þeim dauðinn vís, enda þótt fallið væri ekki nema tíu
til fimmtán metrar. Ég sá nú glöggt, að kindurnar voru þarna
ennþá, og virtist hilian mjög nöguð.
Ég átti von á tveimur mönnum frá Vík til vinnu og hugsaði
mér nú að fá annan þeirra til að hjálpa mér að taka úr sveltinu.
Leið nú tíminn framyfir hádegi og ekki komu mennirnir. Sá
ég þá, að ekki dugði annað en fara einn og láta kylfu ráða kasti,
hvernig til tækist. Tók ég mjóan kaðal og tréhæl og lagði af stað.
Þoka var á og suddarigning öðru hvoru.
Þegar á staðinn kom, sá ég, að þetta voru tvær fallegar lamb-
gimbrar. Ég hafði bólusett þær fyrir viku og ætlað að setja þær
á vetur. Þær voru að sjá styggar, og þótti mér nú sem ekki væri
einsýnt, hvernig úr rættist. Til að berja niður ugg þenna, fór ég
að grobba af því í huganum, að mér hefði þó nokkrum sinnum
tekizt að taka einn úr Kisusvelti.
Ég sparkaði niður tréhælnum, þar til hann rakst í berg, og batt
Goðasteinn
21