Goðasteinn - 01.03.1964, Síða 37

I Þjóðólfi 29. febrúar 1856 er getið láts Odds og tveggja mætra
Rangæinga annarra: „Fyrir og á næstliðnu ári dóu þrír merkir
hreppstjórar í Rangárþingi, 27. nóv. f.á. Þorsteinn Runólfsson á
Arnkötlustöðum (í Holtum, Þorsteinssonar s.st.), 70 ára, Einar
Þorbjarnarson í Sigluvík nokkru síðar (f. 4. sept. 1792, d. 13. des.
1855) og 20. des. (rétt 21.) f.á. Oddur Erlendsson á Þúfu á Landi.“
Þá er Oddur var fallinn frá á bezta aldri, hefur verið ærið
dökkt í álinn hjá Elínu ekkju hans og jólahald dapurlegt; börnin
sjö, það elzta um fermingaraldur, jörðin fremur rýr og engin efni
á að halda ráðsmann. Heimilið hlaut því að leysast upp, eins og
altítt var, er fyrirvinnan féll í valinn.
Skiptafundur í dánarbúinu var haldinn að Vatnsdal tæpu ári
eftir dauða Odds, 11. okt. 1856. Fyrir hönd ekkjunnar var mættur
Loftur Loftsson bóndi á Kaldbak, lögráðamaður hennar. Fjár-
ráðamaður barnanna, Þorvarður Erlendsson í Stóra-Klofa, föður-
bróðir þeirra, kom eigi til skiptafundarins, enda hefði hann heldur
eigi haft erindi sem erfiði. - Virðing og uppskrift á búsmunum
hafði farið fram „að yfirvaldsins boði“ 12. janúar 1855. Hefur það
verið að nokkrum dögum liðnum frá útför Odds. „Hlupu bús-
munir allir 98 rd. 42 sk. En þareð hlutaðeigendur þóktust sjá
fram á, að búið naumast hrykki fyrir skuldum, var það sett á
opinbert uppboð eftir allra ósk og hljóp á uppboði 101 ríkisdal og
86 skildinga.“ Af þessum hundrað ríkisdölum varð ekkjan að
borga tíunda hluta í sölulaun og kostnað. Það virðist því ekki
hafa verið án orsaka, að sýslufundur Rangæinga á Stórólfshvoli
1853, „haldinn undir klettinum því veður var gott“, æskti þess,
að breyta reglugerðinni um aukatekjur, því greiðsla fyrir sum
embættisverk væri of há samanborið við fyrirhöfn. Var nefnt þvi
til sönnunar skipti búa, þinglýsingar og uppboð.
Landsskuld af Þúfu hefur verið 10 rd og 30 sk. Hún er ógreidd
fyrir árið 1855 og kemur til frádráttar við uppgjör á búinu. Viður-
kenndar skuldir, ásamt sölulaunum, nema 98 rd. 23 sk. og fékk
þar hver sitt. Eftir var þá hlutur ekkjunnar 3 ríkisdalir 63 skild-
ingar, en ekki fékk hún þá peninga í hendur, því þeir áttu að
„ganga upp í vantandi útfararkostnaðarjöfnuð" stendur í gjörða-
Goðasteinn
35