Goðasteinn - 01.03.1964, Side 64

kofinn var ógnar gren, svo ekki var hægt að verja taðið fyrir
vætu. Hjörleifur gerði þá breytingu á húsum, að hann tók búrið
í taðkofa en taðkofann í hesthús. Hann braut þá útidyr sunnan á
gamla taðkofann og hlóð upp í göngin, sem lágu inn í eldhúsið.
Búskapur Hjörleifs fór bjarglega af stað, en eftir þetta var eins og
allt tálgaðist af honum, svo hann flosnaði upp frá Yztabæli.
Kristín, kona Hjörleifs, hafði nokkuð saman við huldufólk að
sælda og vissi af því utan bæjar og innan. Oft var lítið um mat-
föng hjá henni, eins og víðar á þeim árum. Einu sinni var hún
að skammta börnum sínum og átti þá ekki annað matarkyns en
gulrófur. Hún færði þeim rófuklofningana á trédiskum. Varla
hafði hún snúið baki við börnunum, þegar þau kölluðu: „Nei
mamma, sko fallegu kartöflurnar“. Kristín leit þá við og sá, að
stórar, rauðar kartöflur voru komnar á diskana, sín á hvorn. Þær
virtust nýfærðar upp úr potti, því það rauk af þeim gufan. Kristín
gladdist og sagði: „Gerið ykkur gott af, og biðjið guð að blessa
ykkur matinn“.
-o-
I Miðbæli var gamall kirkjustaður, farinn í eyði fyrir mitt minni.
Sögu heyrði ég af því, að einu sinni gengu allir heimamenn þar
í kirkju, nema ein vinnukona, sem Sigríður hét. Hún átti barn,
nokkuð stálpað. Þetta var um. vetur, svo skepnur voru á gjöf.
Sigríði var sagt að gefa á lambhúsið um messutímann. Hún hafði
ýmsu öðru að sinna og var liðið nær messulokum, þegar hún gaf
sér tóm til að sinna lömbunum. 1 skyndi greip hún lambahripið og
hélt til lambhússins. Við dyrnar á því var skorðuð hella, utan
við hurðina. Sigríður þreif hana frá og þeytti henni til hliðar.
Hún gaf svo lömbunum, eins og ráð var fyrir gert, og var nýbúin
að því, þegar fólk gekk úr kirkju. Um nóttina dreymdi hana, að
til hennar kom kona, döpur í bragði. Hún ávarpaði Sigríði og
sagði: „Illa gerðir þú Sigríður mín. Þú lærbrauzt barnið mitt við
lambhúsdyrnar í dag. Ég má ekki láta þess óhefnt, og hvort viltu
nú, að það bitni á barninu þínu eða þér“? Sigríður kaus skjótt
síðari kostinn. Hún vaknaði með því meini um morguninn, að
kominn var djúpur skurður um þvert brjóstið á henni, en sú bót
var í máli, að hann var laus við sársauka og blóðrennsli. Hann
62
Goðasteinn