Goðasteinn - 01.03.1964, Síða 73

frá ýmsu í samlífi mínu við skepnurnar, sem mér hefur jafnvel
fundizt benda til þess, að þær hefðu stundum meira vit en menn.
Og er þá hægt að kalla það annað en sál samkvæmt merkingunni,
sem lögð hefur verið í það orð?
Eg hef umgengizt skepnur í 55 ár og orðið margs vísari fyrir
vikið. Einu sinni leiddi ég kú frá Rauðnefsstöðum að Vatnsdal í
Fljótshlíð, en það er 10-11 km. Veður var gott, jörð auð, en all-
frosin og skreip nokkuð. Allir þekkja, að kýr, sem lengi hafa verið
byrgðar í fjósi, vilja bregða á leik, er út kemur, stundum um of.
Svo varð núna. Samt gekk kýrin rösklega alla leiðina að Vatus-
dal. Ég þáði góðgerðir hjá þeim gestrisnu hjónum, Kjartani Magn-
ússyni og Önnu Guðmundsdóttur, og hvíldi kúna um leið. Síðan
lagði ég af stað heim, en nú tókst svo til, að kusa lagðist niður,
þegar ég var kominn langt austur á túnið. Langt var upp að Reyni-
felli, svo ég þorði ekki annað en snúa við og biðja Kjartan fyrir
kúna. Ætlaði ég að sækja hana daginn eftir, en af einhverjum
ástæðum dróst það til annars dags. Þegar ég kom að Vatnsdal,
hélt fólkið, að kýrin væri veik, hún hafði ekkert viljað éta né
drekka og seldi nær enga mjólk, 2-3 merkur, en var að réttu lagi
í 14-16 mörkum. Kjartan kom með mér út í fjós og ræddum við
saman á leiðinni. Við vorum komnir rétt að fjósdyrunum, sem
voru lokaðar, þegar kýrin fór að öskra ákaflega. Um leið og ég
kom inn úr dyrunum riðlaðist hún upp á birslu, svo við héldum,
að hún mundi stórlega meiða sig. Ég fór uppí básinn til hennar,
og mátti kalla, að þar yrði fagnaðarfundur. Nuddaði kusa hausn-
um svo fast við mig, að hún ætlaði að margfella mig. Ég hélt
svo af stað með kúna. Gekk hún þá svo hart, að ég átti fullt í
fangi með að fylgja henni. Ég sleppti henni talsvert fyrir sunnan
Rauðnefsstaði, og var hún komin heim góðri stundu á undan mér.
Eftir tvo daga var hún komin í sína fyrri nyt.
Ég hélt fé mínu aðallega til beitar í heiðinni vestan við bæ-
inn, er snjóar komu. Heiðin er mjög úfið hraun, að mestu upp-
gróið. Þar eru háir hólar og milli þeirra miklu lægri ranar eða
grjóthryggir, mismunandi langir með þunnu gróðurlagi. Hryggirnir
snúa mjög óreglulega og liggja víða í essum og beygjum. Utan
við þá eru víðast djúpar lautir og dældir, sem óðara fylltust af
Goðasteinn
7i