Goðasteinn - 01.09.1969, Page 19

fullt eins oft að mæta á reiðgötum inn frá bænum; þar var
hvömmótt og giljótt og illt að varast. En þar kvað hún vera við
engu hætt, Þorgeirsboli veldi sér aðrar leiðir en fram hjá Nykur-
skál, - „eða skyldi ekki doðna nasastrokan úr honum, ef hann
heyrir nykurinn frýsa?“
Undir hádegi þennan dag, sem nýbæran sýndist banvæn, kom
maður af hálsinum ofan Sneiðing í átt frá Brúafossum og var of
. snemmt að vænta þar föður míns, sem farið hafði um morgun-
inn að sækja doðasprautu. Guðríður sagði, að hver scm þetta
væri og hvernig sem kirkjubækur feðruðu, hlyti þessi gestur að
eiga ætt til þess, að ,,kálfandskotinn“ fylgdi honum. Kunni hún
daginn eftir nóg í ættum til að sanna okkur, að spá hefði staðizt.
Nú bar gestinn í hlað og var vinsæll bóndi og aufúsugestur, og
vel tók Guðríður honum. Það var Benedikt Baldvinsson í Garði
og leit þegar á kúna og kvað hana mundu hjarna við eftir doða-
sprautublástur, og rættist það. Guðríður bjóst við, að fremur
reyndust það áhrínsorð frá honurn en nokkrum manni ótengdum
Þorgeirsbola og þakkaði honum batann bæði þá og síðar.
Björn Sigfússon skráði 1961. Úr safni dr. Sigurðar Nordals.
Goðasteinn
17