Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 74

verðið. sagði hann: „Ég vil ekki sjá þetta, þetta cru ekki pcn-
ingar.“ Þá sagði afgreiðslumaðurinn: „Þctta cr peningamaður,“
og lét hann hafa gullpeninga. Þetta er sögn Páls í Ey.
Steinunn Ögmundsdóttir frá Auraseli var um margra ára skeið
bústýra hjá Snorra, eftir að hann varð ekkjumaður, og stundaði
störf sín svo vel, að það var eins og það væri hennar eigið góss,
scm hún hnfði undir höndum.
Snorri var heiðursmaður, óásælinn og átti ekki í útistöðum við
ncinn. Hann dó nær hálf tíræður.
Jóhann
Jóhann hct maður, Jónsson. Hann var fæddur á Strandarhöfði.
Faðir hans dó frá fjölskyldu sinni, þegar börn hans voru í ómegð,
cn með því, að heimilið var efnalítið og cnginn varð til þess að
gerast fyrirvinna, var heimilið leyst upp og börnunum komið fyrir
til og frá.
Jóhann var greindur, hafði góða frásagnargáfu og var orð-
hcppinn vcl. Honum hætti oft til að tvítaka orð, þegar hann
talaði, og hcfur það máske stafað af því, að hann hafi liermt svo
mikið cftir Jónasi í Skákinni, þegar hann var unglingur, og orðið
svo að ávana hjá honum.
Jóhann sagði mér þcssa sögu af því, er hann rcri mcð Daða for-
manni á Hvalnesi. Hann var mikill aflamaður og djarfur sjó-
sóknari. Einhvern tíma, er þeir voru á sjó í logni og allgóðum
fiskidrætti, gættu þeir ekki að neinu, nema að draga fiskinn, þar
til allt í cinu, að þeir fóru að líta í kringum sig. Þá eru allir
aðrir bátar rónir til lands. í það eina sinn sáust litbrigði á Daða,
en hann stokkroðnaði. Þeir tóku róður til lands, en þegar að
sundinu kom, var það alveg ófært vegna brims. Svo vildi til, að
maður einn í landi, scm Sigurður hét, var við trésmíði inni í húsi.
Honum varð litið út og sá bátinn við ófært sundið. Hann opnaði
kirkjuna. Þá lagði sundið sig svo niður, að það voru alveg eins
og traðir inn í vör en himinháir brimskaflar beggja megin við
það. Þeim lentist vel, ekkert varð að skipi eða mönnum, en þetta
var eina lagið, sem kom þann daginn, eða eftir að þcir lentu.
72
Godasteum