Goðasteinn - 01.09.1969, Síða 21

úr, að ég réði mig sem vinnumann til Guðmundar og hirti kýr
um veturinn.
Heimilið á Stóra-Hofi var oft mannmargt. Vinnumenn voru
þrír til fjórir og jafnmargar vinnukonur, auk kaupafólks yfir sum-
arið. Þá var það sjálf fjölskyldan, hjónin og börn þeirra fimm á
æskuskeiði. Einnig voru á heimilinu Jón Einarsson og Gróa Árna-
dóttir forcldrar og tengdaforeldrar húsráðenda. Gestkvæmt var
oft á Stóra-Hofi, því að húsbóndinn hafði ýmisleg umsvif. Vann
hann bæði að kaupfélaginu í Vík og að búnaðarmálum, en á því
sviði var hann forystumaður og það í æ ríkara mæli eftir því
sem á ævina leið. Heimilið var fremur skemmtilegt. gott sam-
komulag og einhugur um að gera skyldu sína og vinna verk sín
vel. Oft á vetrum voru sögur lesnar upphátt öllum til fróðleiks
og ánægju.
Fyrsta árið mitt á Stóra-Hofi var árskaupið kr. 100,00, fcrn
föt og uppihald. Næsta ár, 1913, var árskaupið kr. 125,00 og þriðja
árið, 1914-15, kr. 150,00, en þá var ég orðinn tvítugur og svo vax-
inn úr grasi, að ég var talinn fullgildur maður.
Annars var ég mjög seinþroska og kraftalítill fram undir 20
ára aldur.
Sumarið 1913 var eitthvert mesta óþurrkasumar, sem komið
hefur á þessari öld, og urðu hey mjög léleg hér urn allt Suður-
land. Þetta sumar fékk ég verk að vinna annað en við hey-
skapinn. Guðmundur tók að sér að annast rjómaflutning úr Vestur-
Landeyju.m og Hvolhreppi og fól mér þann starfa. Þetta var
nokkuð áhættusamt verk, því yfir tvær ár var að fara, báðar ó-
brúaðar, Þverá hjá Hemlu og Eystri-Rangá við Stóra-Hof. Rjóm-
inn var fluttur á tveim einækiskerrum. Landeyjakerran var með
grindakassa, svo að vatn gat flotið milli rimla, en Hvolhrepps-
kerran var með þcttum vagnkassa. Þenna rjómaflutning annaðist
ég frá miðjum júní og fram í byrjaðan september. Var þetta oft
vossamt verk 1' því mikla rigningasumri, og Þverá var versti farar-
tálminn. Munaði minnstu, að þar yrði mín síðasta för. Eitt sinn
fór grindavagninn á hliðina og hesturinn með. Það, sem bjargaði
var beittur beltishnífur, sem ég notaði til þess að skera gjarðir
aktygja og með því að snúa undan straumi tókst mér að rétta
Goðasteinn
19