Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 70

Páll
Sjötta barn Atnodds var piltur, sem hét Páll. Hann var fatlaður;
var með kreppta fingur hægri handar inn í lófann og styttri hægri
fót og gekk aðcins á táberginu. Hann skrifaði með vinstri hendí
alveg sæmilega skrift. Hann las prýðilega húslestur og ævinlega
látinn gera það, þar sem hann dvaldi í þann og þann svipinn.
Hann var laginn að kenna börnum lestur. Hann hafði það lag á,
þegar þau voru búin að læra að þekkja stafina, að fara í stafa-
gátur við þau, nefndi þrjá eða fjóra stafi og lét þau svo kveða
að þeim. Þetta þótti krökkunum gaman að reyna sig við. Einnig
hljóp hann út um tún með þeim, þó haltur væri. Allt var það
til að gera hann vinsælan hjá krökkunum.
Lengst af var hann á hreppsframfæri og var oft í Hcmlu eftir
fermingaraldur. Má vera, að hann hafi kennt börnunum þar að
lesa. Um margra ára skeið var hann látinn fara bæ frá bæ til
þess að eta út útsvar þess bónda, sem hann dvaldist hjá. Þar
kom á hreppskilaþingi, að mönnum kom saman um að bezt væri
að láta Pál vera í ársdvöl á sama stað, og þar með var ákveðinn
staðurinn fyrir hann. En þegar Páll frétti það, hvarf hann úr
sveitinni, og enginn vissi, hvert hann fór og þótti tíðindum sæta,
því þetta hafði hann aldrei gert fyrr, varla komið út fyrir sveitar-
mörkin. En tilcfnið var, að hann vildi alls ekki fara á þennan
ákveðna stað. Það segir ekki neitt af ferðum hans, fyrr en hann
kom til Rcykjavíkur. Þar hitti hann Andrés Andrésson klæðskera
frá Hemlu, sem gaf honum nýjan alklæðnað, og þar með var
Páll orðinn fínn maður og vildi ferðast lengra og komst alla leið
til Grindavíkur. Þar dvaldist hann um hríð hjá hjónunum Árna
Jónssyni, ættuðum frá Álfhólum (en var heima í sveit sinni kall-
aður Gerða-Árni), og konu hans, Hallberu Pálsdóttur frá Eystra-
Fíflholti. Hún var uppalin í Gerðum, mesta myndarkona.
Árni var mjög lengi formaður með vertíðarskip og vorbáta fyrir
Einar Jónsson í Garðhúsum. drjúgur aflamaður, og aldrei varð
neitt óhapp hjá honum, hvorki á rúmsjó eða í lendingu. Einhverju
sinni, þegar Árni var að lenda í vondum sjó og Einar var í landi
og horfði á, sagði hann: „Mikið ljómandi ætlar hann Árni minn
68
Godasteinn