Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 63

undir og sagði: .,Hvað áttir þú að gera annað en að passa á þér
lappirnar?“ Frá þessu sagði Páll Ögmundsson í Ey.
Daníel var mikils virtur af öllum, sem hann þekktu.
Það sagði maður, sem mundi Daníel, að einhvern tíma á
manntalsþingi kallaði sýslumaðurinn Daníel fyrir sig og sagði við
hann: „Það er sagt, að þú berjir menn þína með hlunnunum.“
Þá svaraði Daníel: „Það er ekki satt, en seilaról tók ég.“ Hlunn-
ar voru kölluð þau tré, sem höfð voru undir skipskjölnum, þegar
skip voru sett til sjávar og dregin upp frá sjó.
Solveig Gísladóttir, móðir Gísla Jónssonar á Arnarhóli í Vest-
mannaeyjum, sagði hressilega frá atvikum í lífi sínu. Henni fór-
ust svo orð: „Þegar ég var ófrísk vinnukona í Vestra-Fíflholti,
var mér komið fyrir á Arnarhóli, áður en barnið fæddist, til þess
að fyrirbyggja meiri hórdóm og ólifnað en komið var. Svo kom
að því ég vciktist og var búin að liggja heilan dag með þcssari
rífandi sótt og ekkert gekk. Þá sagði Danícl: „Farið þið burt
með hana Solveigu af heimilinu cða sækið þið lækni,“ og það
var gert, því orð Daníels giltu sem lög.“ Þetta var 1883.
Það var alltaf venja í Landeyjunum að halda veizlu, þegar ver-
tíðarskip voru tekin af sandinum og flutt heim að bæjum, og
hana hélt ævinlega formaðurinn og veitti þá vín, oft af rausn og
höfðingsskap. Einhverju sinni, þegar Daníel var að halda eina
slíka veizlu, voru þeir þar með Ólafur í Vatnshól, sem var gift-
ur Guðrúnu systur Daníels, og Sigurður Brandsson í Brók, sem
var giftur Margréti dóttur Daníels. Þá sagði Daníel, þegar hann
rétti þeim staup: „Það er sárbcitt sverð að eiga systrina hjá öðr-
um andskotans fantinum en dóttrina hjá hinum.“ Þá segir Ólafur,
þegar hann tók við sínu staupi: „Ég kannast nú við hrímskellina
í þér, kall minn,“ en Sigurður sagði: „Ég þakka þér fyrir þetta
en ekki fyrir hitt.“ Það virðist, að þeir hafi látið sér standa á
sama um þessa ádrepu hjá gamla manninum.
Daníel var vel lesandi maður og víst þó nokkuð lesinn, eink-
um í Biblíunni, og tókst honum því oft að finna orðum stnum
stað, mcð einhverjum ritningarorðum, eins og Grími með-
hjálpara. En líklega hafa honum verið kærastir Davíðssálmar. Það
sagði mér Sigurður Guðnason, bróðir Ragnheiðar í Bakkakoti, að
Godasteinn
61