Goðasteinn - 01.09.1969, Blaðsíða 15

gefin hænsni, tvær hænur og einn hani. Ég veitti þessum fugl-
um mikla eftirtekt, því slíka hafði ég ekki séð fyrr, einkum beind-
ist athygli mín að hananum, monti hans og gali, sem mér virtist
vera meira en góðu hófi gegndi. Mér kom því til hugar að herma
eftir honum, þegar hann galaði, til að láta hann heyra, að ég
gæti leikið þessa list engu síður en hann. Haninn svaraði mér
ávallt með gali, unz hann var orðinn svo reiður, að hann réðist
að mér með opnu gini og bcittum klóm. Þótti mér þá gamanið
grána, forðaði mér inn í bæinn og slapp nauðuglega frá áhlaupi
hans. Upp frá því hætti ég þessum leik - en lengi eftir það hafði
haninn alla tilburði að ráðast á mig, ef hann sá mig álengdar, -
ég hafði þá jafnan prik í hendi, gekk framhjá honum hiklaust og
óhræddur. Varð þá ekkert úr tilræði hans við mig. Smám saman
glcymdist þetta á báðar hliðar, cg sambúðin varð sæmilega góð.
Ég mun hafa verið 8 ára gamall, þegar hæna, sem Iá á 5 ungum,
veiktist og dó. Nú var úr vöndu að ráða. Ungarnir tístu svo aum-
lega, er móðurinnar naut ekki lengur við. Ég sárvorkenndi þess-
um vesalingum, sem brátt myndu deyja, ef ekki yrði að þeim
hlynnt. Fullorðna fólkið taldi engar líkur þcim til bjargar, en ég
var samt ákveðinn að gera það, sem ég gæti, til að halda í þeim
lífinu, tók því lítinn kassa, lét í hann hreina og greiða þel-ull, lét
ungana í hann og flutti í baðstofu. Þar hjúkraði ég þeim cftir
föngum og hafði mikla ánægju af því starfi, er ég sá, að vonir
mínar myndu rætast með það að halda þeim lifandi. Ég komst
fljótt að því, hvað þcir vildu tína í sig af því, sem ég bar til
þeirra á undirskál, reyndi því að færa þeim það, sem þcim geðj-
r.ðist bezt. Meðan þeir voru litlir, var ylur og hlýja þcim fyrir
mestu. Ekki komst kyrrð á þá til að sofna, fyrr en ég hafði breitt
ofan á þá og lagði hönd mína yfir, meðan þeir voru að komast
í værð, annars voru þeir tístandi og leitandi, þar til ég hafði veitt
þeim þessa aðhlynningu.
Þegar þeir fóru að stálpast, vandi ég þá á að tína flugur af
baðstofuglugganum. Hafði ég þá einn í senn á handarbaki ann-
arrar handar og færði hann þannig til, er flugur var að fá. Urðu
þeir sólgnir í það æti og leituðu þess af eigin ramleik, er þeir fóru
að flögra um baðstofuna.
Godastelnn
13