Goðasteinn - 01.09.1969, Qupperneq 11

Hún kom þar að, scm ég var á lciðinni út, og áður en cg vissi
af, var hún búin að taka hlemminn af pottinum, þar sem ég var
með hann i höndunum, hafði stungið einum fingri í soðið og
sleikt af honum. Brá hcnni svo, að það steinlcið yfir hana, þarna
scm hún stóð við hliðina á mér.
Nú, ég sctti þarna frá mér pottinn, flýtti mér að ná í kalt vatn
og skvetti á hana og hafði það víst vcl útilátið. Hrcsstist hún þá
brátt við, cn ég flýtti mér að hella niður óþverranum, áður cn
hann yrði fleirum að tjóni. En þar sem ég hellti soðinu í hlað-
varpann, spratt ekki grænt strá næstu þrjú árin.
Ath.: Fyrirsögn mín (Þ. T.). Nafnið hvcrfihvalur þekktist áður í Skaftafells-
sýslum um hval, sem varð að engu í potti. Sagan fengin hjá Pétri í ferða-
lagi Lionsklúbbsins Suðra í Vík til Hafnar í Horrrafirði vorið 1969.
Sjálísmorðsvísur
Reykjarkjánar kvclja mig,
þó kveður meira að hinu:
þcir dunda við að drepa sig
á djöfuls tóbakinu.
Æskuþjóðin illa ræmd
eykur hugraun mína,
fórnar heilsu, fé og sæmd
fyrir snöru sína.
Síkarettu sjálfsmorðs lið
safnar kvöl og tárum,
drekkur reyk að djöfla sið,
deyr á þrjátíu árum.
Helgi Hannesson frá Sumarliðabie
Goðasteinn
9