Goðasteinn - 01.06.1975, Page 23

Jónsson, prófasts í Vestur-Skaptafellssýslu, Jónssonar á Mýrum,
og Helgu Steingrímsdóttur, hvern stúdent Guð brúkaði nú til
fremur öðrum náungum mínum, ei einasta til að ráða bót á raun-
um mínum, heldur ennfremur til að leggja grundvöll gæfu minnar
mcð þeim hætti, að hann, eptir að conrector frá Reykjavíkurskóla,
Jón Jónsson, síðar prestur að Auðkúlu og Möðruvallaklaustri,
hafði í viðurvist biskups gjörla rannsakað kristindómsþekkingu
mína, með góðum tilstyrk og fulltingi biskupsins, ættingja míns,
útvegaði mér þá strax hálfa ölmusu við Reykjavíkurskóla, keypti
fyrir sína eigin peninga og tók af sjálfum sér hreinlegan skófatnað
handa mér og útvegaði mér ennfremur fæði á góðum stað í Reykja-
vík hjá verslunarstjóra, Árna Jónssyni, er síðar um tíma var skóla-
haldari (öconomus) á Bessastöðum.
Gekk ég síðan í skóla eptir nýár 1803 og byrjaði að læra
(Donat) fyrstu reglu latneskrar málfræði hjá proconrector skólans,
Guttormi Pálssyni, sem seinna varð prófastur í Suður-Múlasýslu
og bjó á Hólmum í Reyðarfirði og síðar að Vallanesi.
Viðurnefnið Austmann fékk ég af því, að enginn var í skóla
á því tímabili úr austlendingafjórðungi og ekki svo langt austur
eptir sunnlendingafjórðungi, að nokkur væri austan yfir Ölfusá.
Áminnst auknafn mitt fannst því vel til hlýða bæði biskupi og
mörgum öðrum.
Vóru nú á þessum vetri mjög dauflegar lærdómsiðkanir í skól-
anum, í hverjum við naumast fengum lífi haldið, í grautfúnu timb-
urhúsi, að falli komnu. Aflaði sá mikli kuldi mér, slíkum húsum
óvanur, mikillar óhreysti, sjúkdóms og vesældar, svo ég þessvegna
lauk ei þann vetur við Donat, þá ég um vorið á kostnað míns áður
nefna ástvinar, Stefáns, og með góðum tilstyrk annars velgjörðar-
manns míns, klausturhaldara Páls Jónssonar á Gufunesi, síðar á
Elliðavatni, byrjaði ferð mína til foreldra minna austur í Múla-
sýslu.
Fór ég nú af stað með mínum aldrei fulllofaða velgjörðarmanni,
Stefáni, er, áður hann færi utan það sumar, fór austur í Álptaver
að kveðja þar sína þáverandi foreldra og systkini. Komst ég með
honum austur að Odda á Rangárvöllum, mjög lasinn, hvar ég nú
alveg féll úr leik og lagðist rúmfastur í megnri tannpínu og blóð-
Goðasteinn
21