Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 33

„Ein nótt
er ei til enda trygg”
Vorið 1904 fór ég heiman frá Seli í Holtum til vistar að Sand-
lækjarkoti í Gnúpverjahrcppi, til Jóns Bjarnasonar og Margrétar
Eiríksdóttur, er þar bjuggu. Þá var ég 15 ára. í ágústlok náði ég
því að verða 16 ára. Skógarferðir voru þá farnar á haustin inn
í Búrfellshálsa úr Gnúpverjahreppi. Seint í október þctta ár ákvað
húsbóndi minn að senda mig í skógarferð þangað. Með mér fór
Ámundi Guðmundsson á Sandlæk. Hafði hann sex hesta í lest
en ég fimm. Ekki þótti þetta góður tími til skógarferðar, þar
sem svo áliðið tímans var, en veðrið var gott og snjó hafði enn
ekki fest sem hét til fjalla.
Við tókum daginn sncmma og vorum komnir inn í Búrfells-
hálsa um tvöleytið. Þar heftum við hesta okkar í haga og höfðum
svo snör handtök við að fella skóginn sem tilvannst fram á rökkrið.
Vantaði lítið á, að við hefðum fellt nægilegt í klyfjar, cr myrkur
skall á. Við tjölduðum á flöt framan í hlíðinni, nokkuð upp frá
Þjórsá, og bjuggumst þar um fyrir nóttina. Kaffi hituðum við
okkur á útihlóðum. Veður var hið besta, lyngt og úrkomulaust.
Brátt tókum við á okkur náðir. Eftir nokkurn tíma vöknuðum
við og brugðum upp ljósi. Var klukkan þá tvö að nóttu. Langt
var til þess, að vinnuljóst yrði, og taldi Ámundi sjálfsagt, að við
svæfum enn um stund. Við slökktum því ljósið og lögðumst
fyrir að nýju.
Ég var víst nýbúinn að festa svcfninn, þegar ég hrökk upp
Goðasteinn
31