Goðasteinn - 01.06.1975, Qupperneq 41

Hafnir á sexmannafar. Gunnar Jónsson hét formaðurinn og gerði
hann út að hálfu en Vilhjálmur Hákonarson að hálfu. Þennan vet-
ur fékk ég hátt á fjórða hundrað, en ekki gat ég þó komið mér
fyrir til næstu vertíðar, sökum þess að ég brjálaðist þennan vetur
en lækningar ætíð þær sömu, tómar blóðtökur af ýmsum, svo
sem Jóni á Grímsstöðum, Lopti stjúpa, Ólafi heitnum rauða, séra
Jóni á Krossi frænda mínum, en allt kom fyrir ekki, mér gat þó
ekki batnað en ætíð linari við blóðmissirinn. Af þcssum orsökum,
sem nú eru taldar, var ég linur til sjósókna og ég þeim líka óvanur,
nema það sem ég hafði róið í Landeyjunum.
Árið eptir fór ég útí Garð til Sigmundar Vigfússonar, ættaðs
úr Holtum. Gáfur og greind hans með besta móti en sjósókn í
lakara meðallagi. Bæði lagði Sigmundur hönd á læknisdóma og
barnakennslu og las mig frá botni, sagði að ég væri stórvcikur
maður og væri það ólæknandi sjúkdómur, sagði að veikin lægi í
sinunum, væri mér því best að fá böð, þegar þeim yrði komið við,
og annað það, vera sífellt á faralds fæti. Þetta stendur í skorðum
hjá gamla Sigmundi, aldrei hef ég haft betri heilsu en þá ég geng
mest.
í útgerð hafði ég frá Tungu yfir allan tímann, því ég var haust-
maður, 11 fjórðunga af sméri, 2 sauði rak ég á fæti eins og þeir
voru sig til og gerði úr þeim hangiket.
Þennan vetur var ég við og við að láta taka mér blóð. Gerði
það Guðmundur Steinsson í Kötluhól í Leiru, ættaður að austan.
Þá er nú með fáum orðum að minnast á ástandið í Tungu, þar
sem ég ólst upp, og er það af Guðmundi fóstra mínum og frænda
að segja, að hann vildi mér allt hið besta og sagði mér það sann-
asta og besta, sem hann til vissi, sem ekkert var annað en heilræði
og sannleikur. Sömuleiðis var Herborg fóstra mín, að hún vildi
mér allt hið besta, sem hún vissi, og sömuleiðis var Bjarghildur
dóttir þeirra. Var hún þá líka samstundis ein af þeim myndarleg-
ustu og bcstu stúlkum, sem þar voru nálægt, bæði utan bæjar og
innan. Voru allar þessar manneskjur, þrjár samanvaldar í
því, scm betur mátti fara. Varð þeim öllum mikið ágengt meðan
þau áttu búi að stýra.
Fénaðarhöld voru flest þau ár, sem ég ólst upp í Tungu, 120
Goðasteinn
39