Goðasteinn - 01.06.1975, Síða 49

hjá Teiti Finnbogasyni, að hann seldi mér ljá í kaupavinnuna og
reyndist hann vel. Ári síðar kom Sigurður að máli við mig og
spurði, hvort ég vildi ekki byggja hús í félagi við sig. Sýndist
Sigurði það ekki áhorfsmál, að betra væri að eiga hús í Reykja-
vík en jörð í sveit. Var so farið sem fyrst að byggja húsið en
þurfti samt fyrst að fá hússtæðið, cr varð kálgarður, sem Evþór
Felixson átti uppí Ingólfsbrekku. Kostaði hann 100 dali.
Voru nú valdir smiðir, allgóðir í sjálfu sér, en skemmdust til
muna af óreglu, sem þá var á háu stigi og enda bæði fyrir og
eptir. Sigurður járnsmiður var nú að minna mig á, að betra væri
og enda ómissandi fyrir mig að líta eptir þeim grunnmönnum, er
voru að byggja hús okkar. Ég gaf mig lítið að soleiðis reglusemi.
Þá átti ég nýjan hnakk uppihangandi í smiðjunni hjá Sigurði
smið. Kom þá maður einhver, sem ég þekkti, og beiddi um
hnakkinn. Lét ég hann þegar og sá hann aldrei aptur eða neitt
fyrir hann. Sagði þá Sigurður, er var að smíða að vanda: „Illa
fer þú með eigur þínar.“ Þetta fann heldur lítið á mig í þá daga.
Ég fékk Sigurði járnsmið 260 dali til að byrja með, 100 dali
varð ég að borga Sigurði Melsteð, er ég áður var búinn að skulda
fyrir lausamennskuleyfið. Átti ég þá í svipinn 40 dali afgangs,
sem ekkert varð gert við nema eyða, sem ég þá óspart gerði, so
sem einu sinni, að ég keypti flösku, var hún 3 dali. Fór so með
hana í smiðju Sigurðar. I þetta sinn sá það enginn. En flaska
þessi fór óvart niður úr barmi mínum ofan á heilmikið af járni
og brotnaði þar. Ég undir eins eptir þessar ófarir niður í kaup-
stað og sótti aðra flösku. Flennar held ég hafi notið í næði. Sona
fóru nú þessir 40 dalirnir, er rentuðu sig vel, en allir niður á við.
Um þessar mundir var ég nú farinn eða ætlaði að læra smíði
hjá Sigurði, en það varð nú ekki meir en so, að ég aðeins sá til
Sigurðar en blés helst að smíðum hans. Ég var að mig minnir fram
undir haust hjá Sigurði. Fór þá að verða óánægður og fór þegar
í burtu og leigði hjá Sigurði í Móakoti. Um haustið fór ég austur
í Landeyjar, því ég átti cptir lítilsháttar af peningum hjá Sigurði
á Skúmsstöðum, sem ég líka fékk og hafði til að lifa á um vet-
urinn. Þetta, sem hér er að framan talið, lenti allt í ræfilskap
og engu.
Goðasteinn
47