Goðasteinn - 01.06.1975, Síða 53

ættuðum úr Vatnsdalnum. Gekk vel fyrsta og annan daginn. En
þegar við áttum að leggja úr Kalmanstunguskógnum um morgun-
inn sýndist okkur öllum ferðamönnum hann líta illa út. Var auð-
séð á öllu loptsútliti, að hann stóð með byl. Enda skall hann á
okkur, mátti so heita, með þreifandi byl undir kvöldið. Urðum
við að skilja við menn, hesta og fé til að halda lífinu. En það
er frá mér að segja, að ég hélt áfram alla nóttina og var kominn
um birtinguna að Kárastöðum í Þingvallasveit. Þá var ég orðinn
so þrekaður, að ég treysti mér ekki til að fara á stað daginn
eptir heldur, en so úr því ferðafær.
Þrjár kindur átti ég í rekstrinum en tapaði einni og sá hana
aldrei aptur. En seinna frétti ég, að þeir ferðamenn mínir hefðu
tekið þessa mína kind og skorið, þar sem þeir lágu við í Þing-
vallasveitinni. Þetta hlaut nú Eggert, forstjórinn, að vita, sökum
þess minn sauður var skrifaður hjá honum í klaðann (kladdann),
og ætlaði þegar að láta mig hafa aðra kind í staðinn, sem langtum
var betri, en mér datt þá til hugar að taka ekki þessa kind,
þar eð ég sá það var ekki til neins að verða af með æru sína
og þar á ofan verða kindarlaus. Útí þessa heimsku datt mér
ekki í hug að fleygja mér. Samt sögðu bæði pólitíin og fleiri að
mér hefði verið óhætt að taka þessa kind, þar eð Eggert, fyrir-
liðinn hefði afhent mér hana í staðinn fyrir mína. En ég gekk
slyppur frá þessu sem öðru, er síðar verður frá sagt. Þegar ég
nú sá, hvernig þetta lyktaði, segi ég so margir heyrðu: „Mín kind
kemur enn að norðan.” Það gat nú ekki látið sig gera að kind
kæmi, þar eð hún sjálf var ekki sköpuð.
En hvað úr þessu tali og trú, það kom maður, sem þurfti að
passa, því hann var viti sínu fjær. Ég passaði Jón Lúðvíksson
Blöndal með öðrum manni til og fékk fyrir Jón verðið, sem
sauður minn hafði kostað. Mér varð nú eptir trú minni í þetta
skipti sem oftar.
Var ég so þennan vetur í Reykjavík en man ekki uppá víst,
hvar ég réri. En norður fór ég árið 1875. Allar mínar fyrstu
ferðir fór ég austur Mosfellsheiði og í Þingvallasveitina og í
þetta sinn Kaldadal. Ég gisti þá á Kárastöðum. Um morguninn,
rétt áður en ég lagði á, hitti ég mann, sem hafði komið frá sjó
Goðasteinn
51