Goðasteinn - 01.06.1975, Blaðsíða 65

tignasta kona að gáfum, áliti og allri gerð, sem á vegi mínum
hefur orðið, og er þá mikið sagt, því margra góðra á ég að
minnast.
Elín Þorsteinsdóttir missti móður sína 1887 og var þá tekin
í fóstur af Jóni Hjörleifssyni hreppstjóra í Eystri-Skógum og
konu hans, Guðrúnu Magnúsdóttur. Heimili þeirra var í frcmstu
röð að menningu og gestrisni. Minningu Eystri-Skógahjóna hélt
Elín í heiðri til hinstu stundar. I skjóli þeirra varð hún með
ágætum mennt til munns og handa svo sem enn má sjá í list-
saumi hennar frá elliárum.
Elín yfirgaf Eystri-Skóga árið 1900 og nam þá um sinn staðar
í Mosfellssveit en síðan lá leiðin til Reykjavíkur, þar sem hún
stofnaði heimili 1901 með manni sínum, Páli Níclssyni frá Lax-
holti í Borgarhreppi. Árin 1907-1909 bjuggu þau í Mosfellssveit
en áttu síðan heima í Rcykjavík, þar sem Páll dó 1934. Þau
hjón cignuðust 12 mannvænleg börn.
Lífsreynslan hörð og óvægin kvaddi oft dyra hjá Elínu, í láti
ástvina, í eyðingu heimilis í eldsvoða, í kröppum kjörum og öðru
andstreymi, og árafjöldinn mjatlaði smátt og smátt úr þreki og
hcilsu. Öll áföll ævinnar stóð hún af sér með festu og fágætri
reisn. Elín var kona fríð sýnum, höfðinglcg álitum og skartaði
miklu, silfurhvítu hári í elli. Hún var draumvitur framar flestum
öðrum, og kom henni fátt á óvart. Mannblendin var hún, skemmtin
og fróð í viðræðu, skörungur í gerð, heil í vináttu. Á elliárum
átti hún dvöl með góðum börnum sínum og var aldrei svipt dag-
legri umgengni við æsku ættarinnar..
1 skammdeginu 1970 hcimsótti ég Elínu á Borgarsjúkrahúsinu
í Reykjavík. Hún var þá með óráði oftast og dauðinn einn
virtist fyrir dyrum. Annað veifið þessa stuttu stund var þó sem
sól skini úr skýjum og þá sagði gamla konan í skýrum, meitluðum
orðum: ,,Ég dey ekki núna, ég lifi það að verða 90 ára, en þá
er líka orðið stutt til grafarinnar." Eftir áramótin 1971 kom ég
aftur til Reykjavíkur. Þá var Elín risin úr rekkju og komin til
dvalar á sjúkradeild Hrafnistu. Hún fylgdi mér fram á ganginn
að skilnaði. Við tókum þar sæti stundarkorn og ævidraumurinn,
fyrirheit 90 æviára, var rakinn:
Goðasteinn
63