Goðasteinn - 01.06.1977, Side 108

Goðasteinn - 01.06.1977, Side 108
túttur smíðaðar úr hrútshorni, en á síðustu öld gegndi barnspípan hlutverki túttunnar. Pípan var fengin úr fuglsvæng. Um efri enda hennar var vafið píputrafinu en neðri endinn látinn hvíla niðri í aski eða nóa og svo sat móðirin með barn sitt og lét það sjúga mjólkina upp um pípuna- Sama pípa gat í viðlögum verið höfð til þess að næra langt leitt fólk á sóttarsæng. Guðrún Markúsdóttir frá Bakkakoti í Meðalland.i (1873-1965) gaf byggðasafninu í Skógum barnspípu, sem fylgt hafði henni um langa ævi. Er hún svo sem vera ber úr álftarvæng. Hef ég fyrir því góðar heimildir úr Meðal- landiað þar var talið máli skipta að barnspípan væri úr álftarvæng, því álftin syngur fegurst fugla og barnið skyldi fá fagra rödd. Vel var að því gætt að taka ekki barnspípuna úr súluvæng, en súluhræ rak stundum á fjörur. Sú var trú gamalla manna að súlan væri mál- laus. Helga Sigurðardóttir í Stóru-Borg undir Eyjafjöllum (f. 1887) sagði mér að fyrr hefðu sveinbörn verið nærð með þeim hætti í fyrsta sinn að barnspípunni var stungið gegnum gatið á eyrugga- beini úr fiski. Skyldu þau þá verða sjóhraust, er þau risu á legg. Rökin fyrir þessu liggja í helgi eyruggabeinsins, sem um eru gamlar sagnir. Eyruggabeinið nefndist sumsstaðar blóðstemmubein og eitt ráðið við hrossasótt var að hnýta eyruggabein í ennistopp hests, sem var hrjáður af henni. Lukkustein lét mér í té mætiskonan Guðrún Halldórsdóttir frá Sandhólaferju (f. 1886) en henni gaf gömul kona á Ferju, Ólöf barnabarn séra Þórhalla Magnússonar. Ber hann safnnúmer 2355. Ólöf varðveitti steininn í svonefndum lukkubelg, sem stöku sinnum fannst í líknarbelgi í kýrhildum. Kuflinn var ómóta stór og manns- fingur. Hann er nú glataður. Steinninn er örsmár, glær og egglaga og kvað vera fundinn á Landeyjasandi. Steinninn og belgurinn til samans áttu að veita manni hamingju. I æsku heyrði ég talað um skruggustein og Sveinn Tómasson í Vallnatúni (1856-1931) sýndi mér skruggustein, sem var raunar vatnsnúinn, gljúpur hraunmoli, rauður að lit og flaut í vatni. Skruggustein hef ég síðar fundið í gömlu húsi- Það var gömul trú að skruggusteinninn smygi þar í jörð, sem eldingu sló niður. Hann átti að koma þar upp að 300 árum liðnum og var þá óskasteinn 106 Goðasteinn
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.