Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 57

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 57
...óttaðist reiði Seifs, sem er verndargoð gesta og hefnir strengilega illverkanna. Síðan var eg þar í sjö ár, og græddi mikið fé hjá Egypzkum mönnum, því allir greiddu fyrir mér. (Od.:223) Biðlavígin eru makleg málagjöld vegna þess að biðlarnir vanvirða gestrisnina. Á köflum virðast samskipti manna svo rísa upp fyrir þetta svið viðskiptanna. í Odysseitskviöu er til dæmis lögð áhersla á skyldur þeirra vel settu við fátæklinga og þurfamenn. Menn eru einungis hræddir með hefnd Seifs ef þeir rækja ekki þessa skyldu. Siðferðið er smátt og smátt að öðlast sjálfstæða tilveru og réttlætishugtakið í mótun. í vopnasmíðaþætti Ilíonskviðu sést glytta í hugmyndir um lög og rétt þar sem segir frá tveimur mönnum sem deila en skjóta málum sínum til lögviturra manna. í Odysseiískviðu ber mun meira á umræðu um réttlæti í sjálfu sér. Þar er þessi umræða tengd trúarhugmyndum og er á köflum mótsagnakennd eins og sýnt var fram á í kaflanum um ætlun höfundar. Annars sýnist mér helsta mótsögnin vera milli kviðanna tveggja og að hún felist í því að í Odysseifskviðu hafi siðferðisveruleikinn öðlast meira sjálfstæði en í Ilíonskviðu. Rennir þetta stoðum undir þá skoðun að Odysseifskviða sé yngra verk en því má heldur ekki gleyma hve bakgrunnur kviðanna er ólíkur. í liíonskviðu eru Grikkirnir í stríði fjarri ættjörð sinni þar sem aðstæðurnar krefjast hugrekki og hreysti en Odysseifskviða lýsir fjölskyldusamfélagi þar það er allra hagur að friður og vinsemd ríki. Enn eitt dæmi um hið sjálfstæða siðferði í Odysseilskviðu má finna í átjánda þætti hennar þar sem Odysseifur segir frá raunum sínum og kann á þeim vissa skýringu: Sú var og tíðin, að eg gat verið lánsmaður, en eg framdi margt ofríki, þar eg treysti á mátt minn og megin, og reiddi mig á föður minn og bræður mína. Því skyldi enginn maður nokkru sinni vera óréttvís, heldur njóta með spekt þeirra gjafa, sem guðirnir veita honum. (Od.:287) Þarna byggist trúin ekki lengur á hræöslugæðum einum heldur hugmyndinni um eitthvað sem sé rétt og gott í sjálfu sér. Lögð er rík áhersla á gildi samfélags manna og laganna sem undir- 55
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.