Bergmál - 01.09.1951, Síða 10

Bercmál ---------------------
stöðinni er ekkert gistihús, og
varla nokkur staður, sem hægt
er að gista. Og ég — elskan mín
— vil að þú sofir konunglega í
nótt.“
„í örmum þínum, Leon,“ hvisl -
aði Manuela með tindrandi aug-
um.
„Ég hefi lofað föður þínum
því,“ sagði Leon hlæjandi. .,að
ég skuli ekki gera neina tilraun
til að nálgast þig.“
„Hm,“ svaraði Manuela og
setti á sig totu. Hm .... En
Leon — hvar eigum við þá að
sofa, kannske í heysátu?“
„Nei, um borð í stórum mótor-
bát. Og — bíddu nú róleg —
þangað til við höfum snætt
kvöldverð og drukkið ema
flösku af Manzanilla, og kaffi
og nokkra Sombrero-líkjöra —
því að, að því loknu ek ég þér
þangað í bíl.“
í bíl .... ? Er þá til nokkur
bíll hér á þessum stað?“
„Ég fæ lánaðan bíl hjá vél-
fræðingnum í flugstöðinni. Hann
er vinur minn. Allt verður í
fínasta lagi, sannaðu til. — Sa-
luto pesetas! Los fortos — los
castangnettos. Það þýðir annars:
Skál — of fjár — og heppni í
ástum.“
Þegar Leon og Manuela komu
---------------- Seftember
út úr litla veitingaskálanum,
nokkru síðar, stóð bíll vélfræð-
ingsins reiðubúinn við dyrnar
og beið þeirra. Þau stigu upp í
bílinn. Leon ók sjálfur þessum
skröltandi fordvagni úr hlaði og
beygði síðan niður eftir þröng-
um vegi, sem lá meðfram hinu
tignarlega Amazonfljóti.
Eftir klukkustundar-akstur
stigu þau út úr bílnum. Það var
nú orðið aldimmt — eldflug-
urnar dönsuðu í dimmbláu næt-
urmyrkrinu, stjörnurnar bhk-
uðu yfir höfðum þeirra, og þau
heyrðu í fjarska öskur villidýra,
sem leituðu niður að fljótinu, til
þess að svala þorstanum.
„Við þurfum að ganga dálít-
inn spöl, áður en við komumst
á leiðarenda,“ sagði Leon. „Þú
verður undrandi Manuela, ég
lofaði þér konunglegu um-
hverfi.“
Hann hélt um mitti hennar,
til að forða henni frá að falla
um trjárætur eða flækja sig í
vafningsjurtum.
En — Leon kyssti hana ekki.
„Hvers vegna ekki?“ spurði
Manuela undrandi.
„Af því ég hefi lofað föður
þínum að gera það ekki,“ svar-
aði hann.
8