Bergmál - 01.09.1951, Side 33

1951
B ERGMÁL
fólk opna gluggana? eh.“
Hann tók ofan hanzkana, sveiflaði
fiðluboganum eins og hann væri með
tónsprota á hljómsveitarpalli, og gekk
síðan föstum skrefum fram og aftur
um götuna. Nú kom líf í gömlu óvönd-
uðu, rauðleitu fiðluna. Hún varð að
töfragrip í höndum þessa manns. Tón-
arnir dönsuðu, æstust, hófu kapphlaup
í trylltum sívaxandi ofsa. Þrumandi
„appreggios,“ óstjórnlegar „Cadenzur,"
glæsilegt „vibrato," og Ijóðræn „harm-
onics."
Einn gluggi opnaðist og einn shill-
ingur kom fljúgandi niður á götuna.
Annar gluggi opnaðist, marrandi í
frostinu, annar til, og svo einn af öðr-
um, margir í einu. Þessi dásamlega
hljómlist snart björtu íbúanna á Tems-
árbökkum á sjálfan jóladaginn.
Peningunum rigndi nú niður í hatt
mannsins, sem hafði verið í fylgd með
fiðlusnillingnum og hafði tekið að sér
að safna aurunum saman. Karlar og
konur hlustuðu agndofa á fiðluleikinn
og börnin voguðu sér jafnvel út á göt-
una. Enginn nærstaddur hafði nokk-
urn tíma heyrt aðra eins hljómleika.
Skyndilega lauk hljómleikunum og
barmafullur hattur af silfurpeningum
var tæmdur í vasa blinda mannsins.
„Guð hefir bænheyrt yður!“ sagði
sá, sem leikið hafði. „Gjörið svo vel!
Nú, þér fara heim. Kaupa nóg til eins
dags. Haldið veizlu — einn dag.“
„Hvað heitið þér — segið mér nafn
yðar?“ hrópaði blindi maðurinn klökk-
ur af aðdáun og þakklæti, um leið og
hann tók við fiðlunni sinni aftur, með
skjálfandi höndum.
Fylgdarmaður fiðluleikarans varð
fyrir svörum: „Hann er kallaður —
Paganini." —
(Þessi smásaga er sönn.)
Maður nokkur gekk niður á bryggju
og sníkti sér fisk í soðið, en þótti
gjöfin vera skorin við nögl: —
Djöfull er hann drullugur
duglega þyrfti að skafa hann.
Lítill bæði og lélegur,
líkur þeim, sem gaf hann.
Leyndarmál: Það, sem þú segir að-
eins einum í einu.
31