Bergmál - 01.09.1951, Page 42

B E R G M Á L --------j-----------SEPTEMBER
konar ránfugl, sem bíði eftir að
steypa sér yfir bráðina — eða
hún kemur í ljósbláum, flags-
andi morgunslopp til dyranna,
þegar hann ber. Hvorugt er lík-
legt til að flýta fyrir hjóna-
bandinu. Flestir menn, sem eitt-
hvað er varið í á annað borð,
ætlast til, að stúlkur hafi skyn-
samlega og mótaða afstöðu til
kynferðismála og fari ekki út í
öfgar. Þeir forðast stúlku, sem
er allt of auðunnin bráð fyrir
þá — og eins hina, sem er of
tepruleg.
Það er ekki ævinlega auðvelt
fyrir stúlkur að rata hinn gullna
meðalveg í þessum efnum og
finna þá lausn, er karlmönnum
gezt yfirleitt bezt að, — og sér-
staklega er það erfitt fyrir þær,
sem eru byrjaðar að örvænta.
„Á mínum yngri árum ollu
kynferðismál mér engum á-
hyggjum,“ sagði nýlega 29 ára
gömul piparmey við mig. „En
núna veit ég ekkert hvernig ég
á að haga mér í þessum efnum.
í dag virðast mér þessir hlutir
skipta öllu máli, en á morgun
finnst mér ef til vill, að ég eigi
sem mest að forðast að leiða
hugann að þeim. Hvorugt er
rétt. Þetta er mér vel ljóst, en
það er í sannleika sagt afar erf-
itt fyrir ógiftar stúlkur að líta
hlutlausum augum á kynferðis-
málin.“
Það er erfitt, jafnvel fyrir
þær, sem giftar eru. Og bezta
aðferðin er að treysta sjálfum
sér nógu vel. Sumar konur virð-
ast halda, að í þeim búi einhvers
konar illur andi, sem geti leitt
þær á refilstigu hvenær sem er.
Og þar af leiðandi eru þær alltaf
á verði og svipta sjálfa sig
möguleika á því að vera eðli-
legar og frjálslegar í umgengni
við karlmenn. Ef þær svo hins
vegar lenda einhvern tíma á
glapstigum, er það venjulega af
því, að þessi ótti hefir komið
þeim gjörsamlega út úr andlegu
jafnvægi. Karlmenn virða kon-
ur, sem hafa fulla stjórn á kyn-
hvötinni, en þeim fellur illa að
umgangast þær konur, sem ekki
vita, hvernig þær eiga að haga
sér í kynferðismálum og ekki
eru í jafnvægi af þeim sökum.
IV. Hin sjálfselska stúlka. Ég
þekkti einu sinni stúlku, sem
hafði heyrt, að karlmönnum
þætti gott að láta slá sér gull-
hamra og hlusta á sig. Og hún
fór eftir þessu, hlustaði og
smjaðraði alveg eins og hún gat.
Þegar svo tilraunadýrin löbbuðu
burt án þess að vera sérstaklega
40