Goðasteinn - 01.09.2007, Qupperneq 37

Goðasteinn 2007
Hestavísur
Berst um sundin blœrinn frjáls,
brosir sól í vestri,
aldrei betri unaðsstund
ég átt hefi á hesti.
Síðast þegar sólin sest
og sumri er lokið hlýju,
viidi ég eiga vakran hest
og verða til að nýju.2 Afl á liestbalc’
Annars ólst Guðjón upp við hefðbundinn sveitastörf þess tíma og fór líka fljótt,
aðeins 16 ára gamall, á vertíð í Vestmannaeyjum til að drýgja tekjur heimilisins.
Hann fór ekki mikið í skóla frekar en aðrir á þessum tíma en hins vegar fór hann í
íþróttaskólann í Haukadal veturinn 1930. Það hafði mikil áhrif á hann enda var
hann mikið hreystimenni. Hann langaði alltaf til að verða lögreglumaður en hann
var ekki nógu hávaxinn, oft gortaði hann sig af því að hann væri 104 kfló og ekki
gramm fita, samt var hann orðinn sjötíu ára þegar ég fæddist. Hann var svona
kubbur í vexti og ég man að hendurnar á honum voru alveg rosalega stórar og
hann var enn sterkur þegar ég kynntist honum. Margar sögur eru til af honum og
hvað hann var sterkur og hann var líka ansi oft að segja okkur það. Ein sagan er sú
að hann gerði álfabrennu uppi á Dímon, fjalli hérna rétt við Rauðaskriður, og bar
allt draslið upp. Menn voru hneykslaðir á að hann skyldi nenna þessu en hann
sagði sjálfur að þetta væri besti staðurinn og allir gætu séð. Hann sagðist hafa
farið með gömul vörubílsdekk upp því þau brynnu svo lengi, menn efuðust nú um
það því þau væru svo þung en hann
sagðist hafa haldið á tveimur í hvorri
hendi og haft eitt um hálsinn!
Guðjón hafði alltaf mikinn áhuga á
vélum og tækjum og var í raun langt á
undan sinni samtíð á því sviði. Hann
var einn sá fyrsti sem keypti dráttarvél í
Rangárþingi og fór um allt til að vinna
tún fyrir bændur. Hann var lfka mjög
handlaginn og gerði við allar vélar
sjálfur og sonur hans erfði það. Hann
keypti líka Willis-jeppa, svokallaðan
/ fjallaferð
35