Goðasteinn - 01.09.2007, Qupperneq 126

Goðasteinn 2007
jók umsvif og peningastreymi í héraðinu. Sérstaklega var mikil vertíðarstemming
er bygging Sigölduvirkjunar hófst. Verktakinn var frá Júgóslavíu er þá var undir
stjórn Títós gamla stórboisa. Eitthvað voru tökin losaraleg á framkvæmdum og
gátu menn oft þénað ævintýralegar upphæðir. Það heyrðist um menn er komust
upp í að vinna 43 tíma á sólahring. En þarna unnu Rangæingar hundruðum saman.
Að Sigölduvirkjun lokinni hófst fljótlega virkjun Hrauneyjafoss, þannig að um
samfellda vinnu var að ræða um langan tíma. Þetta hafði gríðarleg áhrif á alla
byggðaþróun í Rangárþingi.
Að þessum miklu framkvæmdum frátöldum kom kaupfélagið enn og aftur til
sögunnar. Um 1970 byrjaði kaupfélagið að byggja hús og selja þau fokheld á
kostnaðarverði. Þetta varð mjög vinsælt og gerði mörgum kleyft að eignast eigið
húsnæði. Göturnar Litlagerði, Öldugerði og Króktún voru að miklu leyti byggðar
slíkum húsum. Alls mun kaupféiagið hafa byggt um 40 hús með þessum hætti.
Þessi byggingarmáti mun hafa verið algjörlega óþekktur á þessum tíma. Auk þess
var kaupfélagið byggingarverktaki. Það hóf byggingu unglingaskólans og svo
heilsugæslustöðvarinnar í samvinnu við Byggingafélagið As og raðhús við Ný-
býlaveg.
Arið 1973 hófst gosið í Vestmannaeyjum og íbúarnir urðu að flýja til lands.
Nokkrar fjölskyldur settust að á Hvolsvelli og byggðu sér sín eigin hús eða fluttu í
svonefnd Viðlagasjóðshús en allnokkur slík voru byggð á Hvolsvelli. Allt stuðlaði
þetta að aukinni byggð og jók þrýstinginn á aukna atvinnumöguleika. Enn var
krafan um að kaupfélagið leysi vandann.
Öllum var ljóst að byggð gat ekki þrifist, nema atvinnuvegirnir væru traustir
þannig að hægt væri að treysta með öruggum hætti á að hafa atvinnu og trausta
tekjumöguleika. Þó að sveitirnar væru undirstaðan að atvinnu og velmegun
þéttbýlis eins og Hvolsvallar, gat ekki farið hjá því að vexti hans væri þröngur
stakkur skorinn. Virkjunarframkvæmdunum inni á hálendinu lauk fljótlega. Menn
höfðu því vaxandi áhyggjur af framvindu atvinnumála.
Hreppurinn ákvað því að hefja byggingu á iðnaðarhúsnæði við Hlíðarveg, sem
ætlunin var að selja einstaklingum til iðnaðarstarfsemi. 1970 var 450 m2 hús
byggt. Illa gekk að selja það og stofnaði hreppurinn þá félag um rekstur plast-
verksmiðju er hlaut nafnið Bjallaplast og framleiddi allskonar vörur til rafagna,
svo sem plaströr. Ekki var sá rekstur arðvænlegur. Þó var sú verksmiðja rekin í
allnokkur ár eða þar til Prjónaver keypti hana og hóf að reka þar sauma- og
prjónastofu sem er starfrækt enn þann dag í dag og mun nú vera ein elsta verk-
smiðja sinnar tegundar á landinu og sýnir hvað er hægt að gera ef vel er að verki
staðið.
Á þessum árum ríkti mikil bjartsýni í þjóðfélaginu. Atvinnuástand var nokkuð
gott og Islendingar gerðu sér Ijósa grein fyrir því að ef þeir ætluðu að standa sig i
124