Víðförli - 01.05.1951, Blaðsíða 18

16
V ÍÐFÖRLl
Skínandi föt mér skenktir Jíá.
að rkyldir mig í þeim aftur sjá,
bæði á dægri dauða míns,
Drottinn, og ríki föður þíns. —- (Hallgr. P.).
Kirkjan hefur hér mikið verk að vinna í uppfræðslu sinni og
skortir mikið á, að það verk sé unnið svo, sem svarar þeim ítök-
um, sem skírnarhefðin á í öllum ailmenningi. Fæstir foreldrar vilja
enn sem komið er láta barnið sitt fara á mis við blessun s'kírnar-
innar. Þar er dýrmætt tækifæri. Kirkjan á greiðan aðgang að vel
flestum börnum, sem fæðast í þessu landi og heimilum þeirra.
Hvernig eru þau tækifæri notuð? Er mönnum gert ljóst, hver
ábyrgð hvílir á þeim, sem færa börn til skírnar, ábyrgð á því, að
þau vakni til og vaxi upp í trú kirkjunnar? Hvernig gegna heim-
ilin þessari skyldu? Og hvaða hugmyndir hafa menn um skyldur
guðfeðgina?
I þessum efnum er margt að athuga. Og hér verður eitthvað að
gerast, ef þjóðkirkjan ætlar sér að lifa hér í landi.