Víðförli - 01.05.1951, Page 44

42
VÍÐFÖRLI
muni mína og sjálfsagt margra annarra þar um slóðir.“ „Þegar öll
guðrækni er frá, þá er siðgæðinu hætt, hvað sem hver segir.“
Hefur kristindómurinn gert gagn? Kemur hann að notum?
Spurningin er raunar frá kristnu sjónarmiði fráleit, ef svarið
við henni á að skera úr um réttmæti og tilverurétt kristinnar trú-
ar. Guðs vegur, sannleikur og líf, sem mannkyninu er gefið af
náð í Jesú Kristi, ætti að réttlæta sig fyrir dómstóli mannanna?
Kristin trú er samfélag við lifanda Guð. Það er hennar líf og
takmark — takmark í sjálfu sér, án tillits til hvers konar „hag-
nýtra“ sjónarmiða.
En hitt er líka satt, að „guðhræðslan er til allra liluta nytsam-
leg og hefur fyrirheit bæði fyrir þetta líf og hið komanda.“ (1.
Tím. 4,8).
Guð vill bjarga mönnunum og blessa þá, bæði þessa heims og
annars. Hann vill ekki, að jörðin sé útibú eða nýlenda helvítis.
Þess vegna er kristin trú vegur lífs og heilla fyrir einstaklinga
og mannfélög. Allir aðrir vegir enda í vegleysum og skelfingu.
Hin fornu orð standa í ævarandi gildi, tímanlegu og eilífu:
„Ég hefi lagt fyrir þig lífið og dauðann, blessunina og bölvun-
ina. Veldu þá lífið . . . með því að elska Drottin, Guð þinn, hlýða
raustu hans og halda þér fast við hann. Því að undir því er líf
þitt komið.“ (5. Mós. 30,19—20).
5. E.