Morgunblaðið - 31.01.1981, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. JANUAR 1981
Jón Guðbrandsson
- Minningarorð
Fæddur 23. ágúst 1918.
Dáinn 20. janúar 1981.
Það reynist mörgum erfitt að
tengjast stórum fjölskyldum og
veltur þá á miklu hversu góðar
móttökur maður fær. Er ég fór
mína fyrstu ferð að Höfða á
Vatnsleysuströnd til að hitta afa
og ömmu eiginmanns míns, hitti
ég einnig í fyrsta sinn þann mann
sem við með trega kveðjum í dag,
Jón Guðbrandsson. En um þetta
leyti bjuggu Jón og kona hans
Asta Þórarinsdóttir að Höfða og
hjá þeim foreldrar Ástu, Guðrún
Þorvaldsdóttir (er lést vorið 1971)
og Þórarinn Einarsson (en hann
lést vorið 1980).
Guðrún og Þórarinn höfðu búið
að Höfða til ársins 1959 að þau
bregöa búi og Jón og Ásta taka
við. Jón og Ásta bjuggu fram að
þessum tíma í Reykjavík og var
atvinna Jóns aðallega bifreiða-
akstur. Svolítinn búskap höfðu
þau hjón eftir að þau fluttu að
Höfða en alltaf stundaði Jón
vinnu útífrá. Þau ár sem ég þekkti
til vann hann við bifreiðaviðgerðir
hjá Varnarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli.
Þó gömlu hjónin væru hætt
búskap og Jón og Ásta tekin við,
bjuggu Þórarinn og Guðrún á
Höfða í skjóli dóttur sinnar og
tengdasonar til dauðadags.
Það leyndi sér ekki að gott var
að koma til fólksins í Höfða. Þar
ríkti glaðværð og hlýhugur til
allra er þar komu og fór maður af
þeirra fundi áhyggjulaus fyrir
framtíðinni hvað við kom tengsl-
um við þetta fólk. Jón átti ekki
síst þátt í að taka manni vel, bæði
með hlýju sinni og glaðværð.
Það var einnig aðdáunarvert að
kynnast þeirri umhyggju sem
hann bar fyrir tengdaforeldrum
sínum, svo sem að ferðast með þau
til fjölskyldu og vina og gæta þess
að þau fylgdust með öllu sem var
að gerast eftir því sem möguleikar
voru á. Þórarinn átti því um sárt
að binda er Jón var að leggjast á
sjúkrahús í byrjun síðasta árs,
nokkrum vikum áður en hann
sjálfur lagðist banaleguna.
Jón var vel kynntur í sveit sinni
og var þar í ýmsum trúnaðarstörf-
um. T.d. var hann formaður sókn-
arnefndar og söng í kirkjukórnum,
enda unni hann mjög söng og
góðri tónlist.
I Kálfatjarnarkirkju áttu þeir
samleið Jón og tengdafaðir hans á
meðan heilsa Þórarins entist. Þór-
arinn söng í i kirkjukórnum og var
hringjari við kirkjuna í mörg ár.
Jón var sterkur trúmaður og
hjálpaði það honum í hinum
erfiðu veikindum hans, þar kom
einnig til hans stóra og samheldna
fjölskylda. Ég hygg að vandfundin
sé hliðstæða að slíkri samheidni.
Ég minnist þess er ég heimsótti
hann á sjúkrahús fyrir tæpu ári
síðan og hann beið úrskurðar
veikinda sinna, að hann lét þau
orð falla að hann óskaði einskis
fremur en að þurfa ekki að bíða
lengi eftir að leggja upp í hina
hinstu för, ef úrskurðurinn reynd-
ist á þann veg.
Jón kom mér fyrir sjónir sem
ákaflega ljúfur og prúður maður
sem tók öllum vel er í návist hans
voru. En væri á einhvern hátt gert
á hans hlut eða fjölskyldu hans
gat hann verið fastur fyrir.
Jón og Ásta eignuðust T börn, 6
dætur og 1 son. Þau eru Guðrún
Jóna, Þórunn Bjarndís, Guðbjörg
Kristín, Anna, Gróa Margrét, Ing-
igerður og Jón Ástráður. Barna-
börnin eru orðin 15 talsins og eitt
barnabarnabarn. Alltaf var fullt
hús af börnum í Höfða enda
hændust öll börn að þeim Ástu og
Jóni.
Á síðastliðnu sumri hresstist
Jón svo að þau hjón fóru í
heimsókn til Ingigerðar dóttur
sinnar í Svíþjóð, sem þar býr með
fjölskyldu sinni. Þessi ferð var til
mikillar ánægju fyrir alla fjöl-
skylduna.
Ekki get ég lokið svo þessum
fátæklegu orðum að ég minnist
ekki á Ástu. Hún er mikilhæf kona
sem staðið hefur við hlið manns
síns í blíðu og stríðu og sýnt
hetjulund og mikinn dugnað.
Ég hef ekki farið út í uppruna
og ætt Jónas Guðbrandssonar, til
þess eru aðrir betur fallnir.
Er ég lýk þessum hugleiðingum
um kynni mín af vini okkar, koma
í huga mér orð er ég eitt sinn
heyrði. Þau voru einhvern veginn
á þá leið að dauðinn er ekki
eingöngu sorg heldur á vissan hátt
gleði og þökk.
Guð blessi minningu Jóns Guð-
brandssonar.
Benedikta G. Waage
Vinur minn og samstarfsmaður
Jón Guðbrandsson frá Höfða á
Vatnsleysuströnd andaðist þann
20. janúar sl., eftir erfiða sjúk-
dómsgöngu.
Okkur, sem þekktu hagi Jóns,
hefði ekki átt að koma þetta á
óvart, en alltaf virðist jafn erfitt
að sætta sig við brottför vina og
kunningja. Eftir situr sorg og
söknuður, sem þó mildast, þegar
frá líður.
Jón Guðbrandsson var fæddur
23 ágúst 1918. Ekki kann undir-
ritaður að rekja ættir Jóns, en
uppruninn mun hann hafa verið
úr Dölum vestur.
Það var í júní 1969 að leiðir
okkar Jóns lágu fyrst saman. Jón
réðist þá til starfa á Bifreiðaverk-
stæði Varnarliðsins á Keflavíkur-
flugvelli. Áður hafði hann unnið
við viðgerðir hjá Davíð Sigurðs-
syni hf. Þá mun hann hafa
stundað akstur vörubíla og ók um
árabil sínum eigin bíl á Vörubíla-
stöðinni Þrótti í Reykjavík.
Ég man það glöggt, þegar Jón
kom til að ræða ráðningu sína.
Það duldist engum, að þarna fór
styrkur og traustur maður. Allt
frá þessum fyrstu kynnum okkar,
hófst sú vinátta, sem aldrei bar
skugga á uns yfir lauk.
Jón var óvenju traustur maður.
Hann var fastur fyrir og lét ekki
hrekja sig af þeirri braut, sem
hann taldi rétta. Hann var heill í
öllu, sem hann tók sér fyrir
hendur og þoldi ekki órétt.
Jón var mikill félagshyggju-
maður, enda hlóðust á hann alls-
konar trúnaðarstörf, sem tóku
mikið af hans frístundum. Ekki
mun ég telja hér upp öll þau störf,
sem honum voru falin, enda skort-
ir mig þekkingu til þess. Þó langar
mig til að minnast á þau störf,
sem mér fannst honum vera hug-
leiknust. Jón var um árabil for-
maður sóknarnefndar Kálfatjarn-
arkirkju. Á undanförnum árum
hefur staðið yfir endurbygging
kirkjunnar. Jón var lífið og sálin í
þeirri framkvæmd. Oft ræddi
hann þessar framkvæmdir við mig
og það var ekki hægt annað en
smitast af áhuga hans á þessu
málefni. En ekki voru þetta hans
einu afskipti af kirkjumálum íbúa
Vatnsleysustrandar. Hann hafði
afbragðsgóða söngrödd, sem naut
sín vel í kirkjukórnum. Það var
lika gaman að taka lagið með
honum á góðri stund. Jón var
einstaklega barngóður. Það lá því
í hlutarins eðli, að hann yrði
formaður Barnarverndarnefndar.
Hann var einn af stofnendum
Lionsklúbbs í sinni heimabyggð.
Öll þessi störf rækti hann af þeirri
trúmennsku og drengskap, sem
einkenndu allt hans líf.
Starfsbræður Jóns kunnu vel að
meta hann. Hann var kjörinn
trúnaðarmaður þeirra á vinnustað
og var þar til dauðadags. Það er
samróma álit starfsmanna og yf-
irmanna, að ekki hefði verið hægt
að finna hæfari mann í það
vandasama starf. Með hógværð,
prúðmennsku og festu náðist
oftast betri árangur af starfi
hans, en hjá þeim, sem öðrum
aðgerðum beittu. Jón var mjög
virkur í verkalýðsmálum. Hann
var formaður verkalýðsfélags
Vatnsleysustrandarhrepps og að-
alhvatamaður að sameiningu þess
félags við Verkalýðs- og sjó-
mannafélags Keflavíkur. í t.rúnað-
arráði þess félags sat hann í mörg
ár og var fulltrúi á Alþýðusam-
bands- og Verkamannasambands
þingum.
Jón var fyrirmyndar starfsmað-
ur. Stundvísi hans, trúmennska og
dugnaður var fágæt. Fyrir þessa
eiginleika var hann heiðraður
sérstaklega af vinnuveitendum
sínum.
í einkalífi sínu var Jón mikill
gæfumaður. Hann var kvæntur
Ástu Þórarinsdóttur, Einarssonar,
bónda á Höfða á Vatnsleysu-
strönd. Um árabil bjuggu þau að
Höfða, en fyrir tveim árum
byggðu þau sér notalegt hús í
landi Höfða. Þau Jón og Ásta
eignuðust 7 börn, sem öll eru
uppkomin. Óvenjuleg samheldni
og trúnaðartraust einkenndi öll
samskipti fjölskyldunnar, enda
hafa börnin erft eiginleika for-
eldranna í ríkum mæli.
Ég tel mig hafa verið mjög
lánsaman að kynnast Jóni Guð-
brandssyni. Hann var um margt
mjög einstakur maður og fáum
mönnum hefi ég kynnst honum
fremri. Af slíkum mönnum stafar
ætíð eitthvað gott. Ég vil þakka
honum samveruna, ekki aðeins
fyrir mína hönd, heldur vinnufé-
laga hans allra.
Ástu, börnunum og öldruðum
föður, sendi ég innilegar samúð-
arkveðjur og bið Guð að blessa
þeim minningu um góðan dreng.
Jóhann Baldurs
Lokið er jarðvist míns kæra
tengdaföður. Hún varði sextíu og
tvö ár. Sextíu og tvö ár, hugsar
maður. Því gátum við ekki fengið
að njóta hans lengur? Svarið
li^gur ekki þessa heims, hér ræður
sá máttur er okkur er æðri.
Tilgangur felst í öllu, þó stundum
sé erfitt að koma auga á hann og
sársaukafullt geti verið að sætta
sig við það sem orðið er. Það var á
erfiðum stundum sem þessari sem
gott var að eiga Jón Guðbrandsson
að. Þess vegna er svo erfitt að það
skuli einmitt vera hann sem við nú
kveðjum En hér kemur einmitt að
svo miklu haldi að hafa fengið að
+
Hjartkær eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir, afi og bróðir,
SIGURÐUR FRIÐRIKSSON,
■kipstjóri
frá Gamla Hrauni,
til heimilis að Hringbraut 48, Reykjavík,
andaöist 21. janúar sl.
Útförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Elínborg Þóróardóttir,
Mjöll Siguröardóttir, Ragnar Jóhannesson,
Guömundur Friörikason, Pétur Friöriksson,
Margrét Friöriksdóttir, Guöleif Friðriksdóttir,
Ragna Friöriksdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar,
MARGRÉT GUNNARSDÓTTIR,
Grenimel 24,
er látin.
Jaröarförin fór fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag
Islands.
Ingibjörg og Kristín Jónsdætur.
+
Maöurinn minn og faöir okkar,
HÁKONJÓNASSON,
fyrrverandi bifreiöarstjórí,
Skarphéöinsgötu 12,
lést aö heimili sínu þann 29. janúar sl.
Sigurborg Karlsdóttir,
börn og tengdabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
ÞÓREY ÞORSTEINSDÓTTIR
kaupkona,
Snorrabraut 61,
lézt 29. janúar.
Þorsteinn Sigurösson, Helga Kristjánsdóttir,
Sigríöur Gyöa Siguróardóttir, Sigurgeir Sigurösson,
Garöar Sigurösson, Hulda Guöráösdóttir
og barnabörn.
+
Fósturmóöir mín,
MARGRÉT JÖRUNDSDOTTIR,
Njálsgötu 94,
andaöist aö Hátúni 10 B fimmtudaginn 29. janúar 1981.
Jörundur Þorsteinsson.
+
Konan mín,
ELÍN FILIPPUSDÓTTIR HOLMÁS,
andaöist 28. janúar í Bergen.
Rolv Holmðs.
+
ÁSGEIR ÞÓRHALLUR GUDJÓNSSON
frá isafirói,
er lézt föstudaginn 23. þ.m., veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 2. febrúar kl. 13.30.
Vandamenn.
+
Ég þakka auösýnda samúö og vináttu viö fráfall og útför
eiginmanns míns,
SIGURGEIRS JÓNSSONAR
frá Munaöarnesi.
Guörún Guömundsdóttir.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum, er sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og jaröarför móöur okkar,
MARSIBILAR JÓHANNSDÓTTUR,
Sólvöllum 15, Selfossi.
Olafur Ö. Árnason, Guörún Sigurmundsdóttir,
Baldur Árnason, Anna Sigurjónsdóttir,
Ásta Árnadóttir, Sveinbjörn Sigurjónsson,
Sigrún Árnadóttir, Báröur Vigfússon,
Sigríöur Árnadóttir, Friögeir Björgvinsson,
Margrét Árnadóttir, Gunnar Guómundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.