Morgunblaðið - 08.10.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1983
t
Maöurinn minn,
KARL NORÐDAHL,
bóndi,
Hólmi við Suóurlandsveg,
lést 5. október. Jaröarförin auglýst síðar.
F.h. vandamanna,
Salbjörg G. Norödahl.
Faöir minn, t JÓHANNES ÁGÚST GUOJÓNSSON,
vistmaöur á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund er látinn. Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey aö ósk hans. Innilegar þakkir til allra þeirra sem hjúkruöu honum og hönnuðust hann i erfiöum veikindum.
Anna Ágústsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Útför dóttur okkar, systur og frænku,
JÓNU HELGADÓTTUR,
Sogavegi 24,
veröur gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík, mánudaginn 10. október
kl. 10.30.
Helgi Guómundsson,
Katrín Gunnarsdóttir,
Margrét Helgadóttir,
Guóný Helgadóttir,
Katrín Eva Erlarsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
KRISTJÁNS ARNLJÓTSSONAR,
fyrrverandí rafveitustjóra, Húsavík.
Gerður Björnsdóttir og börn.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö andlát og útför
RAGNHEIOAR INGVARSDÓTTUR,
fri Stað í Hrútafirði,
Miötúni 26, Reykjavík.
Vandamenn.
t Þökkum samúð og hluttekningu viö andlát og útför
PÁLÍNU PÁLSDÓTTUR,
frá Hraungeróí á Eyrarbakka.
Sérstakar þakkir viljum viö færa ráðamönnum og starfsfólki í
Reykjalundi.
Haukur Guðlaugsson, Grímhildur Bragadóttir
og börn.
Guölaugur Pálsson, Ingibjörg Jónasdóttír
og börn.
Kristín Vigfúsdóttir, Laufey Pálsdóttir
og börn.
Halldór Vigfússon, Ingibjörg Viglúsdóttir.
t
Hjartans þakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og útför sonar okkar, fööur og bróöur,
PÁLS ARNARS RAGNARSSONAR,
rennismiös,
Otrateigi 20.
Sérstakar þakkir sendum við Bjarna Hannessyni og starfsfólki
gjörgæsludeildar Borgarspítalans, félagi járniönaöarmanna, sam-
starfsfólki í Sindrasmiöjunni og starfsfólki á 2A Landakotsspítala.
Sigríöur E. Jónsdóttir, Ragnar B. Henrysson,
Bryndís Erla Pálsdóttir,
Gylfi Þór Pálsson,
Jón Ingi Ragnarsson, Ingibjörg Torfadóttir,
Arnheiöur Ragnarsdóttir.
Willy Hanssen
yngri — Minning
Fæddur 11. apríl 1958
Dáinn 26. september 1983
í dag kl. 16.00 verður minn-
ingarathöfn í Fríkirkjunni í
Reykjavík um Willy Hanssen
yngri.
Willy fæddist í Nelson á Nýja
Sjálandi. Foreldrar hans voru
hollenskir innflytjendur, þau
Elísabeth María Hanssen og eig-
inmaður hennar, Willy Hanssen.
Elísabeth María Hanssen lést 10.
janúar 1967. Eftir móðurmissinn
urðu straumhvörf í lífi fjölskyld-
unnar er heimilisfaðirinn fékk
sterka köllun Guðs um að koma til
íslands til starfa í verki Drottins.
Þessu kalli var hlýtt og hér á landi
var barnahópnum fundin ný móð-
ir. Það hlutverk féll í skaut Guð-
laugar Óskarsdóttur Hanssen frá
Siglufirði. Þetta er forsaga þess að
Willy Hanssen yngri kemur
hingað til lands 31. október 1970.
Það var strax þennan sama vetur
að leiðir okkar lágu saman og síð-
an hafa vegir okkar oft skarast,
enda var lífsstefnan hin sama og
markmikin hin sömu.
í byrjun dvalar Willy hér á
landi fór strax að bera á tónlist-
aráhuga hjá drengnum og bitnaði
áhugi þessi á gítar þeirrar konu er
hann kallaði móður, fyrstur barn-
anna í hópnum, og reið þar á vað-
ið, eins og oft síðar, til að efla
einingu og kærleika. Forystuhæfi-
leikarnir komu þannig snemma í
ljós svo og einbeittur vilji og
stefnufesta. En það þarf meira til
að gera mann. Mann sem er sam-
ferðafólki sínu ógleymanlegur og
skilur eftir sig djúp spor. Það sem
greindi Willy frá öllum þorra
manna var hin fölskvalausa og
einlæga löngun til að þjóna frels-
ara sínum Drottni Jesú Kristi og
bera honum vitni. Allt frá því að
ég kynntist honum fyrst átti þetta
hug hans allan. Hann var ólíkur
öðrum ungum mönnum, því í öllu
hans atferli kom í ljós að þar fór
maður er hafði sjálfviljuglega vígt
líf sitt Jesú Kristi.
Æviár Willy hér á meðal okkar
eru ekki mörg, en þegar litið er til
baka og minnst er þeirra verkefna
er hann lauk með sóma og reisn,
þá undrast maður hversu miklu
Guð fær áorkað í lífi eins manns á
stuttum tíma. Wiliy kom til 35
landa og þjónaði Guði í söng og
predikun í tíu þjóðlöndum. Tugir
þúsunda manna nutu þjónustu
hans og hundruð komust í snert-
ingu við læknandi og frelsandi
kraft Jesú Krists fyrir vitnisburð
hans. Aðeins tuttugu og fimm ára
gamall er Willy kominn í röð
áhrifamikilla andlegra leiðtoga og
aufúsugestur víða um heim meðal
trúaðra.
Willy söng inn á þrjár breiðskíf-
ur fyrir „Pilgrim Records" í Lond-
on og voru það mest lög og ljóð er
hann samdi sjálfur. Willy naut
mikillar virðingar hjá útgáfufyr-
irtæki sínu og var fyrr á þessu ári
skipaður í ábyrgðarstöðu innan
þess. Willy var með fjórðu
hljómplötu sína í smíðum, er hann
var kallaður héðan og hafði hann
lokið söng sínum, hljóðblöndun-
inni er ólokið.
Krossinn í Kópavogi var heima-
söfnuður Willy og þar áttum við
með honum margar ógleymanleg-
ar stundir, þegar lofsöngur hans
og trúarfullvissa færði inn slíka
nærveru Guðs að enginn var
ósnortinn.
Allir sem þjóna Guði hljóta
laun, þau laun, er opinberuðust
hérna megin eilífðarinnar í lífi
Willy, voru fólgin í æskuunnustu
hans og síðar eiginkonu, Hafdísi
Hilmarsdóttur Hanssen. Þau
gengu í hjónaband 27. sept. 1980
og vantaði því dag upp á að hjóna-
bandsárin yrði þrjú er dauðinn
skildi þau að. Þau eignuðust eina
dóttur, Söru Natasha, en hún varð
ársgömul 17. sept. sl.
Willy, Hafdís og Sara litla voru
flutt til Nýja Sjálands og höfðu
haslað sér starfsvettvang þar er
hönd Drottins greip inn í, .
í dag kveð ég mann, trúbróður,
er átti vináttu mína og virðingu
óskipta. Ég votta þeim sem eiga
um sárt að binda mína dýpstu
samúð.
Gunnar Þorsteinsson
Þann 15. maí sl. vor kvöddum
við tengdason okkar og mág á
Keflavíkurflugvelli, er hann lagði
upp til Nýja Sjálands. Nokkrum
dögum seinna ætlaði eiginkonan
unga að hitta hann í London
ásamt 8 mánaða gamalli dóttur.
Að baki var 11 mánaða heimsókn
hjá vinum og ættingjum á gamla,
svala Fróni. Framundan beið Nýja
Sjáland, þar sem byggja átti upp
safnaðarstarf og stofna heimili.
Sú hugsun var víðsfjarri, þegar
við sáum hann hverfa með sitt
bjarta bros inn um hlið flugstöðv-
arinnar, að þetta væri í hinsta
sinn er við sæjum þennan unga
mann, sem á síðustu 3 árum hefur
fært svo mikla gleði og birtu inn í
fjölskyldu okkar.
Hugurinn hvarflar nú aftur til
sumarsins 1980, en þá kom Willy
til íslands eftir um eins árs dvöl á
Nýja Sjálandi, en þaðan flutti
hann upphaflega til íslands 12 ára
gamall. Því var veitt athygli á
heimili okkar þetta vor, að nýjasta
platan með söngvum Willy var oft
á fóninum, en dóttir okkar Hafdís
hafði kynnst Willy áður en hann
fór í umrædda heimsókn til ætt-
lands síns. Þau stuttu kynni hafa
greinilega haft varanleg áhrif á
þessi ungmenni, því að skömmu
eftir að hann kom til íslands þetta
vor ákveða þau að ganga í heilagt
hjónaband, og þar með hefjast
kynni okkar af þessum óvenjulega
unga manni, sem þegar á barns-
aldri hafði ákveðið að gefa Jesú líf
sitt og helga stárf sitt boðun
Fagnaðarerindisins og vexti Guðs
ríkis meðal mannanna, og hafði
stefnt ótrauður að þessari köllun
sinni æ síðar.
Eftir að hafa þjónað um nokk-
urra vikna skeið í Færeyjum
haustið 1980, eyddu ungu hjónin
jólum og áramótum í faðmi fjöl-
skyldunnar á íslandi, en fóru til
Nýja Sjálands strax í janúar og
þar þjónaði Willy vítt og breitt um
landið næstu mánuði, uns hann
var kallaður til þjónustu í Ástr-
alíu og síðar á Kyrrahafseyjum í
ársbyrjun 1982, en um það leyti
munu þau hjómn hafa ákveðið að
stofna heimili sitt og hefja fast
safnaðarstarf á Nýja Sjálandi.
Var því enn lagt í langferð um
hálfan hnöttinn og stefnan sett á
gamla Frón, til þess að kveðja vini
og ættingja áður en búseta yrði
tekin í hinu fjarlæga landi, og
einnig til þess að hvílast eftir nær
18 mánaða erfiða þjónustu, og
einnig til þess að búa sig undir það
háleita lífsstarf, sem þetta unga
fólk hafði helgað líf sitt. Dvölin
hér heima varð 11 mánuðir, eins
og áður sagði, tími óslitinnar gleði
og blessunar fyrir okkur fjölskyld-
una, og hér heima fæddist þeim
dóttirin Sara Natasha, sem varð
ársgömul þann 17. september sl.
Óvenjulega sterk og hrífandi
kærleiksbönd bundust milli þeirra
feðginanna, og var engu líkara en
Willy fyndist hann þurfa að njóta
sem best hvers augnabliks sem
honum gafst með dóttur sinni,
enda varð hún undrafljótt mjög
hænd að föður sínum.
Þennan tíma, sem Willy dvaldi
hér á landi í þetta skipti, þjónaði
hann hjá þremur kristnum sam-
félögum á höfuðborgarsvæðinu,
þ.e. Trú og lífi í Breiðholti, Vegin-
um í Síðumúla 8 og Krossinum í
Kópavogi, sem hann taldi alla tíð
sinn heimasöfnuð. Auk þess hélt
hann almennar samkomur í Lang-
holtskirkju, Klúbbnum og Frí-
kirkjunni í Reykjavík. Þessar
samkomur eru öllum, sem þær
sóttu, ógleymanlegar. Þær voru
óþvingaðar og gleðiríkar. Við-
staddir sungu, klöppuðu og jafnvel
dönsuðu um í einskærri gleði,
Drottni ,t;l dýr.ðar, en, þó hvíld.i
djúp helgi yfir, og allir fundu að
andi Guðs var nálægur og starfaði
á stórkostlegan hátt í hjörtum
manna og kvenna. Á samkomum
þessum laukst upp fyrir okkur
raunveruleg merking orðanna „að
gleðjast í Kristi". í gegnum þjón-
ustu Willy hefur Drottinn á und-
ursamlegan hátt snert hjörtu
fjölda fólks á þann veg, að líf
þeirra hefur gjörbreyst. Um það
getur vitnað stór hópur, eftir þann
tíma sem Willy var hér á landi nú
síðast. Guð hafði falið honum þá
þjónustu, að opna hjörtu manna
fyrir Fagnaðarerindinu um Jesúm
Krist bæði í söng, predikun og
ekki síst með fyrirbæn í Jesú
nafni. Predikun hans var eingöngu
byggð á orði Guðs, eins og það
birtist í Biblíunni, og var hún sett
fram á óvenju einlægan og mynd-
rænan hátt, og því var hún áhrifa-
rík og auðskilin öllum er á hlýddu.
Við nefndum í upphafi þessarar
greinar, að við hefðum kynnst
óvenjulegum ungum manni. And-
legur þroski hans var slíkur, að
öllum var ljóst að Drottinn hafði
þegar mótað djúpa drætti í hans
innri mann. Skaphöfn hans var
einstök. Hann færði með sér frið
og gleði hvar sem hann fór, lundin
var létt og augu hans opin fyrir
því sem spaugilegt var, en þó fór
ekki fram hjá neinum sú djúpa al-
vara, sem inni fyrir bjó. Þolin-
mæði og umburðarlyndi virtist
hann eiga ómælda, en fyrst og
fremst átti hann nokkuð, sem allir
þrá; djúpan frið og gleði, grund-
vallaða á einlægri trú og óbilandi
trausti á Drottni okkar og frelsara
Jesú Kristi. Slíkur var andlegur
styrkur og trúartraust hans, að
svo fársjúkur, að hann vart mátti
mæla, hvatti hann konu sína og
vini, sem umhverfis hann voru, til
að lofa Guð.
Þrengingar og sorg dóttur okkar
og systur, svo óralangt frá fjöl-
skyldu sinni, finnast okkur þyngri
en tárum taki. Nú snýr hún heim
úr fjarlægð, 22 ára gömul, með
ársgamla dóttur sína. Það varð
hlutskipti okkar, foreldra hennar,
að fara með tilkynninguna um
andlátið til fjölmiðla á þriggja ára
brúðkaupsafmæli þeirra Hafdísar
og Willy. Þetta var stuttur tími,
en hann var umvafinn dýrð Guðs
og hamingju hjónabandsins. Á
þessum tíma hefur Hafdís séð
meira af heiminum en flest okkar
eiga nokkurn tíma kost á. Hún
hefur upplifað stórkostlega þjón-
ustu fyrir ríki Guðs, og notið
þeirrar gleði að sjá sjónskert barn
fá fulla sjón, barn sem fætt var
heyrnarlaust fá fulla heyrn, hvort
tveggja fyrir mátt heitrar bænar í
Jesú nafni. Þegar við lítum til
baka yfir þessi þrjú ár finnst
okkur, sem þau hjónin hafi á
þessu tímabili lifað heila manns-
ævi. Svo litrík voru þessi ár og
viðburðarrík, og svo djúp voru þau
Krossar
á leiði
Framleiöi krossa
á leiöi.
Mismunandi gerðir.
Uppl. í síma 73513.