Morgunblaðið - 31.03.1987, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. MARZ 1987
* *ESgg«*W
^screenpiay^ nssHA*
o* HA itJuuntMtKjf™ H&7S}
JgANE
KEATOS
jessk:. i
íange
s/ssr
SEACFJC
'SAMSHEPARD.
ssssss

Ár Platoon
og Pauls
— spáð í Oscars-
verðlaunaafhendinguna ’87
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Enn er komið að Oscars-stund,
afhendingu umdeildustu verðlauna
kvikmyndaheimsins, og þeim eftir-
sóttustu — hvort sem mönnum líkar
betur eða verr. Listrænt gildi þeirra
hefur löngum þótt umdeilanlegt en
hið viðskiptalega bláköld staðreynd
sem í langflestum tilfellum hefur
þýtt mikið brautargengi fyrir verð-
launahafana, myndir sem menn.
Óumdeilanleg er hinsvegar sú
spenna og alheimsathygli sem fylg-
ir í kjölfar þessara verðlauna
bandarísku kvikmyndaakademí-
unnar. Húllumhæið hefst þegar
tilnefningamar birtast í febrúar ár
hvert, stóra stundin rennur svo upp
í kringum mánaðamótin mars/apríl,
nú verða þau afhent þann 30. þ.m.
Að venju ætla ég að leyfa mér
að giska á hverjir hljóta hnossið
aðfaranótt þriðjudagsins, um leið
og ég birti allar helstu tilnefning-
amar til Oscarsverðlaunanna sem
nú verða afhent í sextugasta sinn.
Ég vil minna á að úrslitin hafa oft
komið á óvart og gert lítið úr spá-
mönnum meiri mér! Afhendingin
er ótrygg einsog íslensk veðrátta.
Ég set þann sigurstranglegasta í
efsta sætið, síðan koll af kolli.
Tilnefningar:
Besta mynd ársins:
Platoon
Hannah and Her Sisters
A Room With a View
The Mission
Children of a Lesser God
Besti karlleikari í aðalhlutverki:
Paul Newman (The Color of
Money)
Dexter Gordon (Round Midnight)
Bob Hoskins (Mona Lisa)
William Hurt (Children of a Lesser
God)
James Woods (Salvador)
Besti kvenleikari í aðalhlutverki:
Kathleen Turner (Peggy Sue Got
Married)
Sissy Spacek (Crimes of the Heart)
Marlee Matlin (Children of a Lesser
God)
Jane Fonda (The Moming After)
Sigoumey Weaver (Aliens)
Besti karlleikari í aukahlutverki:
Michael Caine (Hannah and Her
Sisters)
Dennis Hopper (Hoosiers)
Denholm Elliott (A Room With a
View)
Tom Berenger (Platoon)
William Dafoe (Platoon)
Kathleen Tumer
Besti kvenleikari í aukahlutverki:
Dianne Wiest (Hannah and Her
Sisters)
Oliver Stone
T^ffÍl
0 BtST
„estoMCTOO best soopoot.no «cioo
sest sopnopt.no
SÖNGUR OG
SELLÓLEIKUR
Gunnar Bjömsson og Agústa Ágústsdóttir
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Tónleikasalurinn í Menningar-
miðstöðinni í Gerðubergi er
vinalegur og hljómgóður og rétt
mátulega stór fyrir kammertón-
leika. A sunnudaginn var stóðu
Ágústa Ágústsdóttir, sópransöng-
kona, Gunnar Björnsson. sellóleik-
ari, og Vilhelmína Ólafsdóttir,
píanóleikari, fyrir sérstæðum tón-
leikum, þar sem flutt voru tónverk
eftir Bach, Wagner og Brahms.
Fyrsta verkið á efnisskránni var
§órða einleikssvítan fyrir selló
eftir Bach. Þrátt fyrir að Gunnar
eigi margt með sér að leggja,
ágætan tón og tilfínningu fyrir
skipan laghendinga, var leikur
hans í fjórðu svítunni mjög ójafn.
Það er í sjálfu sér ekkert tiltöku-
mál þó sleppt sé takti og takti ef
leikurinn er að öðm jöfnu vel út-
færður. Annað verkið á efnis-
skránni vom Wesendonk-söngv-
amir eftir Wagner. Ágústa
Ágústsdóttir hefur einstaklega
fallega sópranrödd og hefur á
síðari ámm tekið miklum fram-
fömm í raddtækni. Margt var
fallega gert í þessum söngvum
þó söngkonan hefði sem best
mátt halda á nótunum, til að koma
í veg fyrir að gleyma texta og
vera óviss á „innkomum", svo sem
hún og gerði í síðasta verkinu,
sem vom tveir söngvar eftir
Brahms. Þar var söngur Ágústu
mjög góður og samspil Gunnars
á sellóið einstaklega fallegt í
seinna laginu, vögguljóði, sem
Brahms fléttar um gamalt sálma-
lag. Ágústa er raddlega séð mjög
góð söngkona en vantar auð-
heyrilega að spreyta sig á stærri
og íjölbreytilegri verkefnum en
hingað til. Aukalagið, Tileinkun
eftir Strauss, flutti Ágústa með
miklum glæsibrag og þar naut sín
falleg og þjál rödd hennar. Sam-
leikari í Wesendonk-söngvunum
og tveimur söngvum eftir Brahms
var Vilhelmína Ólafsdóttir, sem
stóð vel fyrir sínu.
Nýtt hljóð-
færií
Norræna
húsið
Norræna húsið hefur frá því
að það var tekið í notkun þjónað
sem ágætis tónleikahús, sérstak-
lega fyrir kammer- og einleikstón-
leika. Nokkuð hefur það háð
húsinu hin sfðari árin, að ekki var
til staðar konsertflygill er hæfði
húsinu og þeim listamönnum er
þar tróðu upp. Nú hefur Norræna
húsið eignast hljóðfæri af gerðinni
Steinway and Sons og var það
formlega tekið í notkun sl. sunnu-
dagskvöld. Fjórir píanóleikarar,
Gísli Magnússon, Jónas Ingi-
mundarson. Berkovsky og Halldór
Haraldsson, fluttu verk eftir
Bach, Beethoven Schubert, Liszt
og Copin. Verkin sem píanóleikar-
amir fluttu voru mjög ólík og vel
fallin til að gefa hlustendum hug-
mynd um tóngæði og styrkþol
hljóðfærisins. Gísli lék fyrstu
preludíuna og fúguna úr „fúgun-
um fjörutíu og átta“ eftir Bach
og Bagatellu eftir Beethoven. Jón-
as lék eitt af síðustu píanóverkum
Schuberts. Berkovsky fullreyndi
um styrkþol hljóðfærisins með
tólftu ungversku rapsódíunni eftir
Liszt og Halldór lauk tónleikunum
með verkum eftir Chopin og síðast
b-moll schersóinu.
Svo sem dæmt verður eftir
heym er þetta gott og tónfagurt
hljóðfæri og bæði Halldór og þó
sérstaklega Berkosvky tóku þann-
ig til hendi, að ekki nema sterk-
lega byggt hljóðfæri þolir vel slík
átök. I smá spjalli er Knut
Ödegárd flutti á undan tónleikun-
um og þakkaði þeim er átt hefðu
hlut að máli, varðandi Qármögnun
og val á þessu hljóðfæri, gat hann
þess að val á hljóðfæri væri
vandaverk og er það rétt hjá hon-
um. Það er sem sagt ekki talið
ráðiegt að „panta" slíka hluti
óséða, en því má einnig bæta við
og vitna til þess sem sagt er um
fólk, að „lengi má mannin reyna“
og þá Iáta margir undan um síðir,
þó taldir hafi verið traustir. Það
er í þeirri raun, sem býður þessa
hljóðfæris, að fullráðið verður um
trausta gerð þess.
Umbúðalaust
Myndlist
Bragi Ásgeirsson
Fyrir ári hélt Grétar Reynisson
fyrstu málverkasýningu sína í Ný-
listasafninu við Vatnsstíg.
Grétar hafði lengi verið þekktur
fyrir flest annað en hreint málverk
enda skólaður í Nýlistadeild MHÍ
og seinna í Hollandi, að ég best veit.
Sýning Grétars í Nýlistasafninu
vakti mikla athygli og einkum fyrir
það hve hressilega var gengið til
verks og að um leið höfðu margt
myndanna merkilega þróað yfír-
Luktar dyr.
bragð og skynrænar víddir. Helst
gat maður ályktað af sýningunni
að Grétar hafi tekið skakka pólinn
í hæðina hvað námsstefnu snerti, —
hefði frekar átt að einbeita sér að
málverkinu af fullum krafti frá
upphafi.
Meðbyrinn virðist hafa orðið
Grétari nokkur uppörvun því að
hann er með ennþá eina málverka-
sýningu í gangi og nú í Gallerríi
Svart á hvítu við Oðinstorg.
Hafi einhveijir félagar Grétars
álitið hann full klassískan í með-
höndlun pentskúfsins fýrir ári má
vera. að hann vilji reka af sér
slyðruorðið með þessari fram-
kvæmd sinni því að sýningin er öllu
villtari og óhamdari en sú fyrri.
En þetta gerir Grétar á sama
tíma og málverkið hefur einmitt
tekið þveröfuga stefnu þannig að
nýlist dagsins er frekar hið yfirveg-
aða hlutkennda málverk, a.m.k. í
augnablikinu eða næstu 15 mínút-
umar eins og sumir málarar komast
að orði.
En hvert heldur sem ofan á er
um þessar mundir þá er það skoðun
mín, að fyrri sýning Grétars hafí
verið öllu merkilegri en þessi og
þannig þykja mér hinar eldri mynd-