Morgunblaðið - 31.03.1987, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. MARZ 1987
Boston - nýjasti áfang-
inn í Ameríkuf luginu
Skipið „Beaver“ þar sem „te-samkoman“ var haldin. Það er varðveitt
í Boston-höfn.
ekki nema 4 kílometrar frá honum
inn í miðborgina. Gistihús eru þar
góð og stöðugar og örar samgöngur
í lofti, á landi og legi.
Það er margt að sjá í Boston.
Þar blandast saman gamli tíminn
og nýjasta nýtt í húsagerð og vega-
og götulagningu. Að baki háhýsa
má líta þröngar steinlagðar götur.
Mörgum sögulegum byggingum er
haldið við í upphaflegri mynd.
Hæsta byggingin í Boston er
Prudential-háhýsið, 52 hæðir.
Besta leiðin til að sjá yfir Boston
frá einum stað er að faraí lyftu
uppá útsýnishæðina á John
Hancock-háhýsinu við Copley-torg.
Á heiðskírum degi má sjá yfir
alla Boston og nágrenni. Sterkir
sjónaukar eru til taks ef menn vilja
skoða einhvern hluta umhverfisins
betur en með berum augum. Þarna
geta menn horft í „tímavél", sem
er raunverulega kvikmynd af helstu
atburðum í söguríkri ævi borgarinn-
ar. Þama er hægt að horfa á
hvernig „te-boðið“ fræga fór fram.
Geysireið Páls Reveres, Bunker-
hæðar orrustuna og fjölda atburða,
sem áttu sér stað endur fyrir löngu
er breskir hermenn slepptu sér í
æðiskasti og skutu á óvopnaðan hóp
manna og drápu.
Sé tími til að skreppa út fyrir
borgina er ekki langt að fara til
að skoða umhverfið í Salem, þar
sem réttarhöldin jrfir „galdranorn-
unum“ voru haldin árið 1692. Fleiri
sögulegir staðir eru hvarvetna á
næsta leiti við Boston.
Leifur heppni á
stalli í 100 ár
Þann 29. október 1887 var af-
hjúpuð í Commonwealth-tröð við
Karlshliðið í Boston myndastytta
af Leifi heppna Eiríkssyni. Mynd-
höggvarinn sem gerði styttuna var
kona, Anne Whitney að nafni. Það
Þar hefir Leifur heppni staðið á
stalli í 100 ár og horft til vesturs
eftirívar
Guðmundsson
íslendingar, sem em kunnugir í
Boston, höfuðborg Massachusetts-
ríkis — og þeir eru ófáir — munu
fagna því, að stjóm Flugleiða hefir
ákveðið að hefja áætlunarflug
þangað núna um mánaðamótin.
Þetta verður nýjasti áfanginn í
Ameríkufluginu. Mætti segja, að
það væri ekki seinna vænna. Boston
er ekki aðeins ein söguríkasta borg
Bandaríkjanna, sem ávallt er
minnst fyrst er sjálfstæðisbaráttu
Bandaríkjanna ber á góma, heldur
er Boston nú að verða háborg há-
tækninnar.
í augum íslendinga er Boston
fyrst og fremst ein helsta sjávarút-
vegsborgin í Bandaríkjunum og
Mekka lærðra manna og náms-
manna, þar sem eru menntasetur
með Harvard-háskóla í broddi fylk-
ingar. Onnur menntastofnun í
nágrenni borgarinnar, sem er sum-
um íslendingum kær, er Fletcher
School of Law and Diplomacy. Ur
hópi þeirra Islendinga, sem stundað
hafa nám við þann skóla, eru að
minnsta kosti ijórir eftir. Eftir fyrri
heimsstyrjöldina fluttu allmargir
íslenskir sjómenn til Boston til að
leita sér atvinnu. Margir þeirra
unnu sér frægð og frama í nýja
föðurlandinu; Reynt hefír verið að
halda tölu á íslendingum og afkom-
endum þeirra, en það hefir reynst
erfitt. Upphaflegu innflytjendumir
hafa safnast til feðra sinna, en
nýja kynslóðin, með tiltölulega
fáum undantekningum hefur horfið
í mannhafið mikla. Við og við rekst
maður á alíslensk nöfn í símaskrán-
um. Síðustu árin, eftir að byijað
var að halda árlega sjávarútvegs-
sýningu í Boston, hafa margir
íslenskir útvegsmenn komið til
Boston til að taka þátt í syningunni.
Verksmiðja Coldwater í Everett,
sem er hverfí af Boston, hefur og
laðað að nokkra íslendinga og þar
landa íslensk skip fískförmum til
Coldwaters.
Heppilegur áfangi ef
lengra er haldið
Boston er heppilegur áfangi fyrir
þá, sem ætla að fara lengra en til
austurstrandarinnar. Leiðin frá ís-
landi er heldur styttri, hálftími, eða
þrír stundarfjórðungar ef miðað er
við New York. Flugvöllurinn í Bost-
on, sem nefndur er Logan-flugvöll-
ur, er vel í sveit settur því það eru
Ný háhýsi í miðborg Boston, séð frá Cambridge á bakka Karlsár. Til hægri er Prudential-byggingin,
52 hæðir.
Villugjarnt
í undralandinu
Leikhópurinn sem stóð að sýningunni á Lísu
Leiklist
Jóhanna Kristjónsdóttir
Listaklúbbur N.F.F.A.sýnir í
Fjölbrautarskóla Akraness.
Lísa í Undralandi eftir Klaus
Hagerup
Tónlist: Sverre Berg
Þýðandi: Sigurður Snævarr
Útsetning tónlistar:Jóhann G.
Jóhannsson
Búningar: Guðríður Helgadótt-
ir og Sólrún Guðjónsdóttir
Sviðsmynd: Rafn Hafberg Guð-
laugsson, Ársæll Arnarson og
Lárus Guttormsson
Hönnuður ijósa: Jón S. Þórðar-
son
Æfing á söng: Helga Rós Ind-
riðadóttir og Kristján Elís
JónassonEP Leikstjóri: Emil
G. Guðmundsson
í haglegri grein í leikskrá er
bent á, að allar götur frá því Lew-
is Caroll sendi frá sér skrítnu
söguna um ævintýri Lísu í Undral-
andi hafí verið ótal kenningar um
það, hvað í raun og veru höfund-
urinn hefði veríð að segja með
sögunni. Var þetta vara kúnstugt
og frumlegt ævintýri, eða vakti
fyrir höfundi að bera okkur ein-
hvern boðskap? Margir hölluðust
að því, en voru síðan ekki sam-
mála um hver hann væri, eins og
gefur að skilja, þegar farið er að
leita að óræðum boðskap á annað
borð. Söngleikur Klaus Hagerup
er saminn löngu síðar og styðst
að sönnu við söguna en fer fijáls-
lega með efniviðinn.
Leikstjóri í áhugamanna- og
nemendahópssýningum gegnir
mikilvægu hlutverki og mér sýnist
Emil G. Guðmundsson eiga stóran
hlut í því, að sýningin tókst vel.
Hann nær fram furðu góðum og
tilbreytingaríkum staðsetningum
og framsögn leikaranna er oft
ágæt. Hreyfíngar og fas stundum
eilítið þvingað, en ekki til baga.
Anna Halldórsdóttir gerði aðal-
hlutverkinu Lísu, prýðileg skil.
Hún átti blæbrigðaríkan leik,
sýndi umbreytinguna á Lísu ljóm-
andi vel og gerði sannfærandi
tilraun til persónusköpunar.
Kanína Bjama Ármannssonar var
kvik í hreyfíngum og svipbrigði
allgóð, en framsögnin óskýr.
Helgi Steindal var lúmskur köttur
og á lof skilið fyrir kattarlegar
hreyfíngar og smeðjulegt fas.
Greinilegt að ekki hefur höfundur
haft neitt dálæti á köttum. Mýsn-
ar María Karen Sigurðardóttir,
Unnur Ýr Jónsdóttir og Bjam-
heiður Hallsdóttir voru samstíga
og stóðu fyrir sínu. Hulda Gests-
dóttir átti góðan leik sem klikkaði
hérinn. Eftir dálítið óöryggi í byij-
un, óx Huldu ásmegin og sýndi
skemmtilegan leik. Sýnist leikara-
efni gæti verið þar á ferð.
Veiki hlekkurinn í sýningunni
þótti mér vera söngurinn.og auk
þess hefði þurft að samæfa hann
miklu betur. Af þessum ungu lei-
kuram, sem mörg stóðu sig
prýðilega og vel það, virtist engin
hafa boðlega söngrödd nema helzt
Anna Halldórsdóttir. Hvort fram-
sýningarskjálfti hijaði þau - svona
til að bæta gráu ofan á svart -
getur hafa átt sinn þátt í þessu.
Mér fannst traflandi, að ljósmynd-
ari var að störfum sýninguna út
í gegn. Því hefði nú mátt ljúka af
á aðalæfíngu.
En hvað sem útásetningum
líður, var fleira i sýningu þeirra
fjölbrautarskólanema, sem vert
er að muna með ánægju og þakka
fyrir skemmtunina.