Morgunblaðið - 12.01.1988, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1988
tKRAAM
j,Hvemip líáur þér í bakínu r"’
Þú færð 50 kall ef þú seg-
ir mér hvort ég vinn i
happdrættinu.
Með
morgunkaffinu
Ég finn að aldurinn færist
yfir mig. Ég hef ekki eins
mikla ánægju af Ieikföng-
um krakkanna.
i •
HÖGNI HREKKVÍSI
+■
Áhöfn Geysis við komuna á Reykjavíkurflugvöll. Frá vinstri: Dagfinnur Stefánsson, Bolli Gunnarsson,
Einar Runólfsson, Magnús Guðmundsson, Ingigerður Karlsdóttir, Guðmundur Sívertsen.
Athugasemdir vegna sjón-
varpsþáttar um Geysisslysið
Til Velvakanda.
Ekki get ég orða bundist eftir
að hafa horft á þátt í sjónvarpinu
um Geysisslysið. Ég hygg að fáir
íslendingar, sem komnir voru til
nokkurs vits, hafi komist hjá því
að fylgjast með og taka á ein-
hvem hátt þátt í baráttu hinnar
illu settu áhafnar við hinar erfiðu
aðstæður eftir að sú frétt barst
að hún væri öll á lífi við flak flug-
vélarinnar uppi á Bárðarbungu á
Vatnajökli. Nöfn þessa fólks
þekktu flestir svo oft sem þau
voru nefnd og margir eru þeir sem
muna þau enn þann dag í dag,
37 árum eftir að þessi atburður
skeði, þó hann hafí af eðlilegum
ástæðum verið minna til umræðu
hin síðari ár. Það var því vissulega
tímabært að sjónvarp allra lands-
manna tæki þetta efni til umfjöll-
unar og gerði þátt um það. Ég er
í hópi þeirra sem geyma frá æsku
minningar um atburð þennan en
varð fyrir nokkrum vonbrigðum
með þáttinn. Fyrir það fyrsta er
þess á engan hátt getið hvemig
þeim þremur af áhöfninni, sem
ekki var viðtal við, hefði vegnað
eftir þennan örlagaatburð eða
hvort þeir væru lífs eða liðnir.
Nöfn þeirra Bolla, Guðmundar og
Einars voru okkur, sem muna
þennan atburð, jafn töm í munni
og nöfn þeirra Magnúsar, Dagf-
inns og Ingigerðar. Þá fannst mér
vanta í þáttinn frekari umfjöllun
um þátt björgunarmannanna frá
Akureyri og þar úr grennd, sem
allir vita að unnu afreksverk. Það
hefði þurft að tala við fleiri af
þeim sem enn em á meðal vor og
geta lýst útbúnaði, erfiðleikum og
öllu umfangi þessarar ferðar. Og
síðast en ekki síst þá fannst mér
Umsjónarmaðurinn skíta í nitina
sína — svo notað sé orðbragð kvía-
mjaltakvenna fyrri tíma — þegar
Kristinn Olsen var spurður þess
hvemig hagnaði af sölu banda-
rísku Dakota-flugvélarinnar, sem
Loftleiðamenn keyptu og bjargað
var af jöklinum, hefði verið varið.
Þetta hefði átt við ef þama hefði
verið að fjalla um sögu Loftleiða,
en kom þessu efni alls ekkert við
og átti ekki að heyrast. Kvikmynd-
in sem einn úr björgunarleiðangr-
inum, Eðvarð Sigurgeirsson, tók
og sýnd var með var einlæg og
sönn og kemur til með að viðhalda
í hjörtum okkar og huga þeim ljúfu
tilfínningum sem tengjast þessum
atburði. Þá var allt, sem þau þrjú
úr áhöfninni sem viðtal var við
sögðu og sýndu, til þess að við-
halda virðingu okkar allra fyrir
kjarki þeirra, þreki og hetjudáð á
örlagastundu.
Guðfinnur Finnbogason,
Miðhúsum.
Víkverji skrifar
IMorgunblaðinu um helgina var
frá því sagt, að þjónusta hár-
skera, þvottahúsa o.fl. aðila hefði
hækkað töluvert umfram verð-
bólgu á árinu 1987. Fyrir nokkru
var til þess vitnað hér í þessum
dálki, að Islendingur, sem víða
ferðast hefði haft orð á því, að
kostnaður við fatahreinsun væri
ótrulega mikill hér og jafnvel dýr-
ari en á.dýrustu hótelum erlendis.
Fyrir skömmu hitti Víkveiji að
máli ferðamann, sem hafði haft
viðdvöl í Genf, sem er ein dýrasta
borg heims. I því samtali kom
fram, að þjónusta hárskera á dýr-
asta hótelinu í þessari, einni
dýrustu borg heims, var heldur
ódýrari en sams konar þjónusta
hér í Reykjavík!
Hvemig má þetta vera? Nú er
alkunna, að laun eru lægri hér á
íslandi en víðast hvar í Evrópu,
þannig að skýringin á verði á þjón-
ustu hárskera og þvottahúsa
getur tæpast verið mikill launa-
kostnaður vegna annarra starfs-
manna. Hver er hún þá? Það skal
tekið fram, að þessi dálkur er að
sjálfsögðu opinn þeim, sem vilja
svara þessum spurningum.
XXX
Hótel ísland er myndarlegur
veitingastaður. Það verður
ekki annað sagt en að þar er stað-
ið að málum á þann veg, að
nokkur sómi er að. Hið sama má
segja um mat og þjónustu. Ólafur
Laufdal, veitingamaður, hefur
haft frumkvæði um byltingu í
skemmtanahaldi hér, fyrst á Bro-
adway og nú á þessum nýja
skemmtistað. Byltingin er fólgin
í því að setja upp nokkuð viðamikl-
ar dans- og söngvasýningar og
selja inn á þær með mat, þannig
að úr verður dýr skemmtun en
töluvert í hana borið. Sennilega
hefur þetta leitt til þess, að mið-
aldra og eldra fólk, sem var hætta
að fara á skemmtistaðina sækir
þá á ný af þeirri einföldu ástæðu,
að það hefur meiri peninga handa
á milli en þeir, sem yngri eru.
A Hótel Islandi hefur verið sett
upp mikil dans- og söngvasýning,
sem tekur á þriðja tíma. Það má
því segja,' að áhorfandinn fái
nokkuð fyrir sinn snúð. Á hinn
bóginn hlýtur það að vera nokk-
urt umhugsunarefni, hvað þessi
sýning ber mikið amerískt yfir-
bragð. Þetta er í raun eftirlíking
af amerískum sýningum af þess-
ari gerð.
Víkveiji hefur verið ferðamaður
í Qarlægu landi og séð slíka sýn-
ingu þar. Þá var einmitt eftir því
tekið, hvort hún bæri þjóðleg ein-
kenni eða væri eftiröpun af því,
sem tíðkaðist í Vestur-Evrópu og
Bandaríkjunum. Segja má, að það
hafi verið bæði og.
Erlendur ferðamaður, sem
kemur til Islands og sér sýninguna
á Hótel íslandi kemst óhjákvæmi-
lega að þeirri niðurstöðu, að
amerísk menningaráhrif séu hér
ótrúlega mikil. Er það kannski
svo, þótt við tökum tæpast eftir
því?