Morgunblaðið - 04.07.1989, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JULI 1989
„Efþú tekurhana ekki of alvarlega aettirðu aðgeta
skemmtþér dægilega á þessari fuðrulegu, hugmyndaríku
og oft sprenghlægilegu gamanmynd. .."★★★ AI. Mbl.
HVAfl ER TIL RÁÐA ÞEGAR STJÚPA MANNS ER
GEIMVERA7 KIM BASINGER (Nadine, Blind Date)
og DAN AYKROYD (Ghostbusters, Trading Places)
í glænýrri, óviðjafnanlegri og sjúklega fyndinni dellumynd.
Leikstj.: RICHARD BENTAMIN.
Sýnd kl. 5, 7, 9 og 11.
É
s
i
IMlð
★ ★★ SV.MBL.
'Frábær íslensk kvikmynd með
Sigurði Sigurjónssyni o.fl
Sýnd kl.5, 9og 11.
Sýnd kl. 7.
SVIKAHRAPPAR
STEVE MICHAEL
MARTIN CAINE
PlRTY RoTTEN SrOIINDRFI-S
Þeir STEVE MARTIN og MICHAEL CAINE eru hreint
út sagt óborganlegir í hlutverkum svikahrappanna, sem keppa
um það hvor þeirra verður fljótari að svíkja 50 þúsund dali út
úr grunlausum kvenmanni.
BLAÐAUMSAGNIR:
„Svikahrappar er sannkölluð hláturveisla... Leikur Steve Mart-
in er innblásin... Frammistaða Michael Caine er frábær."
The New York Times.
wSteve Martin fer sannarlega á kostum... Þetta er afbragðs hlut-
verk fyrir Michael Caine. ÞETTA ER ÖRUGQLEGA BESTA
GAMANMYND ÁRSINS." The Washington Post.
„Svikahrappar er bráðskemmtileg frá upphafi til enda. Þeir Mic-
hael Caine og Steve Martin fara á kostum." The Evening Sun.
Leikstjóri: Frank Oz.
Sýnd kl. 7, 9 og 11.05.
Nice Guys Finish Last.
Meet The Winners.
Allt í plati...
White Lion er skrýtin hljóm-
sveit. Látum vera þó nafnið sé
‘ ekki í frumlegra lagi. Kunnugir
segja að f nafninu sé vísað í
hvitan makka söngvarans, en
mér fyndist þá nær lagi að Eiki
Hauks henti slíka nafngift á
Kvikmyndir
Arnaldurlndriðason
Svikahrappar (Dirty Rott-
en Scoundrels). Sýnd í
Háskólabíói. Leikstjóri:
Frank Oz. Helstu hlutverk:
Steve Martin og Michael
Caine.
Michael Caine er prinsinn
af Prettum á Frönsku rivier-
unni. Hann gengur um með
lítillega sært stoltið en glæsi-
lega klæddur með fágun og
reisn og dulúð konungakyns-
ins í eeeee... Bakabúktan
og gabbar millakerlingar frá
Oklahóma og Óhæó með
mjúk hjörtu og enn mýkri
heila uppúr perlufestunum
til að borga svo og svo mörg
þúsund dollara til að styðja
eeeee... frelsisherinn í
landinu þjáða gegn eeeee ...
kommúnistum. Nei, frú mín,
ég get ekki þegið ölmusu
eins og þessa, segir prinsinn
af Prettum og snýr sér undan
í skömm. Gerðu það fyrir
bömin, segir fómarlambið.
Jæja þá, fyrir bömin.
lofti; „Rauða Ljónið". Það er
sko nafn í lagi! Að vísu er eins
og mér finnist ég líka hafa
heyrt það áður ...
Ef satt skal frá segja finnst
mér platan White Lion með
hljómsveitinni White Lion (fyrr-
Steve Martin gerir það
sama nema hann er tíu sinn-
um verri. Hann er glær í
gegn, hefur engan stíl, klæð-
ir sig eins og róni og lág-
kúrulegar sögurnar um
ömmu hans við dauðans dyr
á sjúkrahúsi kreista varla
nema hundraðkalla útúr
dömunum. En bærinn er
samt of lítill fyrir þá báða
og svo fer að þeir gera með
sér veðmál, þessir lygamerð-
ir. Sá sem verður fyrri til að
ná 50.000 dollurum frá
næstu millakerlingu verður
eftir og lifir í vellystingum
praktuglega. Hinn hypjar
sig.
Þeir eru yfirþyrmandi
sleipir Caine og Martin í hlut-
verkum svikahrappanna í
þessum afbragðsgóða og
skemrntilega klælqavef,
smíða lygar á stærð við
Munchausen í allar áttir.
Caine er glæsi- og virðuleik-
inn uppmálaður með snert
af riddaramennsku í svikulu
blóðinu því hann stelur að-
eins af þeim ríku og heimsku
nefndur frumleiki enn á ferð-
inni) afskaplega leiðinleg. Sykur-
húðað þungarokk af verstu sort.
En jafnharöur og ég er á þeirri
afstöðu minni er ég viss um að
White Lion (platan eða hljóm-
sveitin) á eftir að verða afskap-
lega vinsæl. Jafnvel líka á ís-
landi.
Það er reyndar talsvert síðan
ég heyrði þessa plötu fyrst,
þótt hann láti vera að gefa
fátækum. Þetta er tvímæla-
laust hans besta hlutverk í
langan tíma. Martin er
ómerkilegheitin uppmáluð,
gersamlega firrtur allri ridd-
aramennsku og öllu sem
heitir góður smekkur og töfr-
ar, en getur verið dásamlega
smeðjulegur. Bestu stundir
þeirra beggja eru þegar
taumlaus lygin vellur útúr
þeim.
Svikahrappar er lauslega
byggð á gamanmynd frá
1964, „Bedtime Story“ með
Marlon Brando og David
Niven í hrappahlutverkunum
undir leikstjóm Ralph Levy.
Frank Oz leikstýrir nú uppúr
tilviljunarkenndu en annars
fantagóðu handriti og hann
gerir það með glæsibrag,
snöggu auga fyrir tímasetn-
ingum og lagi á að vera allt-
af einu skrefi á undan með
heiðbláá, sólbakaða rivier-
una í bakgrunni.’Farið þang-
að í sumarfríinu — en varúð:
Gætið ykkar á prinsunum.
enda var hún gefin út árið 1987.
Þá tók ég þá ákvörðun að öllum
væri greiði gerður með því að
þegja hana í hel. Ég virðist ekki
einn um það, því útgefendur sáu
sig tilneydda til þess að endur-
útgefa lag af plötunni á smásk-
ífu fyrir jólin sem ný eru liðin,
svo einhver von væri til þess
að koma plastinu yfir búðar-
borðið fyrir peninga. Lagið heit-
ir When The Children Cry (þegar
börnin gráta) og er jafnvæmið
og titillinn gefur til kynna, ef
ekki væmnari. Algert sorp.
Eins og allir, sem eitthvað
fylgjast með poppi, vita er þetta
gulltryggð formúla og áður en
nokkur gat sagt „Rauða Ljónið"
höfðu bandarískir skífuþeytar
þeytt skífunni upp í efstu sæti
vinsældalistanna. Sé ég mig því
tilneyddan að eyöa prentsvertu
á þessa karla.
Gagnrýnandi minnist þess að
hafa einhvern tímann lesið sér
til um uppruna White Lion og
er hann í samræmi við annað.
Allt í plati. Hljómsveitin hét upp-
haflega eitthvað allt annað og
varárshátíðahljómsveit, þangað
til að kauðarnir áttuðu sig á því
að miklu meira var að græða á
því að safna hári og spila eitt-
hvað í ætt við þungarokk.
Hljómsveitir á borð við Europe
höfðu fyrir löngu sýnt og sannað
að alltaf er markaður fyrir sæta
stráka með sítt hár. Og það
gerðu þeir.
Vandinn við að gagnrýna
svona plötur er að þetta er svo
rakið formúlupopp að það er
varla hægt að álasa blessuðum
drengjunum fyrir að senda
svona frá sér. Þetta hlýtur að
vera gert af ráðnum hug og
ekki ætla ég að mæla gegn því
að blankir hljómsveitargaurar
vinni sér inn aura.
Til þess að menn þurfi ekki
að grafa upp þau lög, sem líkle-
gust eru til vinsælda, sjálfir
skulu þau talin hér upp (með
þessu móti þurfa menn ekki að
hlusta á hitt draslið); Don’t Give
Up, Sweet Little Loving, Wait
og loks hið viðurstyggilega
When The Children Ciy.
Ég mæli ekki beinlínis gegn
þvi að menn festi fé í skífunni,
en ég ráðlegg engum að gera
sér ferð eftir henni, nema
kannski ungum og upprennandi
gítarleikurum. Gítarleikari White
Lion, Vito Bratta, er býsna flink-
ur og á þessari plötu notar hann
flesta þá tækni, sem gítarleikar-
ar tíunda áratugarins þurfa að
hafa á takteinum. Að því sögðu,
að besti kostur skifunnar sé að
hún henti vel til kennslu, þarf
vart fleiri orð að hafa um.
Farðu hvíta Ijón og komdu
aldrei aftur!
Andrés Magnússon
Steve Martin og Michael Caine í Svikahröppum.
Sleipir svikahrappar
Ltvry grrl knows exacúy
iht’ kirul iif guy
she isn't goíng to mnrry.*^
thm she folls m lotr, 1
c
SSII
ÍHX
ancey
A funny movic obuui gtttmg seríous.
VARNER BBDS iw,
a p\N MICKUN SILVER Ftfcn
AMY IRVINO “CRDSSING DELANCEY'
PETER RIEGERT JEROEN KRABBE SYIVIAMILES “tlWJL CHIHARA
' .NDLER —Bt I I M
'•-fi MICHAEL NOZIK "“Ö JQAN MICKUN SUVER
WttBSBSSSMyS&BB
HÚN ER KOMIN HIN FRÁBÆRA ÚRVALSGRÍN-I
MYND „CROSSING DELANCEY" ÞAR SEM ÞAul
FARA Á KOSTUM ÚRVALSLEIKARARNIR AMYI
IRVING OG PETER RIGERT. „CROSSING DELAN-I
CEY" SLÓ RÆKILEGA í GEGN í BANDARÍKJUN-
UM SL. VETUR OG MYNDIN HEFUR FENGIÐ ERÁ-1
BÆRAR VTÐTÖKUR ALLS STAÐAR ÞAR HÚN SEM |
HEFUR VERIÐ SÝND.
„CROSSING DELANCY" úrvalsgrmmynd í sérflokki!
Aðalhlutverk: Amy Irving, Peter Rigert, Reizl Bozyk, I
Jcroen Krabbe.
Framl.: Miku Nozika. — Leikstj.: John Miklin Silver.
Sýnd kl. 5,7,9 og 11.
HIÐ BLAA VOLDUGA
„THE BIG BLUE" ER EIN AF AÐSÓKNARMESTUI
MYNDUNUM í EVRÓPU OG í FRAKKLANDI SLó|
HÚN ÖLL MET.
Sýnd kl. 5,7.30 og 10.
HÆTTULEG SAMBÖND
REGNMAÐURINN
ciéecce
SÍMI 11384 - SNORRABRAUT 37
★ ★★★ AI.MBL
Sýnd kl. 5 og 7.30.
Bönnuð innan 14 ára.
★ ★★★ SV.MBL.
Sýnd kl. 10.
ATH.: „COCOON" ER NÚNA SÝND í BÍÓHÖLLINNI
Fmmsýnir úrv.-iIsgrfnin yndin:i:
í KARLALEIT
Kaupfélag Amesinga hætt
ir verslun á Eyrarbakka
Eyrarbakki.
Kaupfélag Árnesinga
hætti að versla á Eyrar-
bakka þann 30. júní sl. eft-
ir nær 60 ár.
Hjónin Guðrún Melsteð og
Hjálmar Gunnarsson hafa
tekið verslunaraðstöðu kaup-
félagsins á leigu og reka þar
verslunina Ólabúð.
Þau hjón keyptu Ólabúð
1. febrúar sl. og hafa rekið
hana síðan í upprunalegu
húsnæði.
Ólabúð verður rekin með
sama sniði og til þessa í nýja
húsnæðinu. Á Eyrarbakka
eru nú tvær verslanir, Óla-
búð og Verslun Guðlaugs
Pálssonar, auk söluskálans
Ás-inn.
— Óskar