Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Side 6

felldur með 16 atkv. gegn 5. 1 umræðunum kom það m. a.
fram, að fjögur árin fyrirfarandi höfðu gifzt að meðaltali
á ári hverju 32 stúlkur innan tvítugs og 120 karlmenn
innan 25 ára aldurs.
Aldursákvæði tilsk. 1824 voru gild lög fram til gildis-
töku 1. nr. 39/1921. Með 7. gr. þeirra laga var hjúskapar-
aldur kvenna ákveðinn 18 ár, en karla 21 ár, svo sem
kunnugt er. Dómsmálaráðuneyti er heimilað að veita
undanþágu frá þessu ákvæði.
2. Samþykki forráðamanna hjónaefna til ráðahags. Eins
og fyrr greinir, er svo fyrir mælt í kirkjuskipaninni 1537,
að óheimilt sé að gifta þær persónur, sem trúlofazt hafi
leynilega „án þeirra vilja, sem þær eru undirgefnar". Ekki
er þetta nánar skýrt, og er hér væntanlega ætlunin að
byggja á sömu reglum, sem í gildi voru áður en kirkju-
skipanin var lögfest. Þær reglur voru í Kristinrétti Árna
biskups, svo sem honum var breytt með réttarbót 2.
júlí 1294, 18. gr. sbr. réttarbót 14. júní 1314, 13. gr.
og Kvg. Jónsb., 1. kap. Um þetta efni býður réttarbótin
frá 1294 svo, að giftist mær eða kona, að ekkju fráskil-
inni, utan ráðs föður eða bróður eða þess, er réttur gift-
ingarmaður er fyrir ráði hennar, hafi hún fyrirgert arfi
sínum eftir giftingarmann sinn, þess sem hún stóð til,
utan hann vilji meiri miskunn á gjöra, nema giftingar-
maður vilji firra hana jafnræði. Hér er ekki um raun-
verulegt hjúskaparskilyrði að tefla, en dómstólar töidu
þó á 16. öld, að vanræksla á að leita til rétts giftingar-
manns gæti varðað því, að ógilda mætti hjúskap.
I alþingissamþykkt 1552 (Dipl. Isl. XII, 439) var kveðið
á um ýmis efni, sem vörðuðu m. a. hjónaband og hjóna-
vígslu. Segir þar, að hjúskapur skuli gjörast með samþykki
beggja foreldra, ef til eru, eður hinna nánustu frænda.
Þetta atriði um forráð giftingarmanns er áréttað í ýms-
um prestastefnusamþykktum, svo sem samþykktGuðbrands
biskups Þorlákssonar á Víðivöllum 1576 (Alþb. I, 334) og
68