Tímarit lögfræðinga - 01.04.1955, Qupperneq 25

Kjeld Rördam:
Helztu drættir í danskri löggjöf
um vörumerki.
Grein þessi er eftir Kjeld Rördam hæstaréttarlögmann
í Kaupmannahöfn. Hún er að mestu samhljóða fyrirlestri,
er höfundur flutti í Háskólanum hinn 3. okt. s.l. Þýðingin
er ekki nákvcsm að orðalagi, en að efni til vona ég að hún
sé rétt. — Skammstöfunin U.f.R. táknar Ugeskrift for Rets-
væsen. Ritstj.
Rétturinn til afreka á sviði iðju, en rétturinn til vöru-
merkja er einn þáttur hans, hefir frá lokum síðustu alaar
verið mjög á oddinum, þegar alþjóðasamvinnu hefir borið
á góma. Árangur kom fyrst í ljós, er gerð var í París 20.
marz 1883 samþykkt til verndar afreka á sviði iðju.
Mörg ríki, m. a. Danmörk, Finnland, Noregur og Sví-
þjóð, hafa gerzt aðilar að þessari samþykkt. Hún hefir og
átt sinn þátt í því að samræma réttarreglur aðildarríkj-
anna, m. a: um vörumerki. Parísarsáttmálinn hefir oft
verið endurskoðaður, síðast í Haag 1925 og London 1934.
Að því er Danmörku snertir var nauðsynlegt að breyta
vörumerkjalögunum, til þess að þau yrðu í samræmi við
síðustu breytingar Parísarsamþykktarinnar; það var gert
með lögum frá 1936. Þau lög höfðu og að geyma ýmsar
breytingar á eldri lögum, til samræmis við nýja tíma.
Á síðustu árum hefir þó verið talin þörf á því í Dan-
mörku að endurskoða löggjöfina um vörumerki, einkum
með almenna þróun þeirra mála í huga. Hefir nefnd verið
skipuð í þessu skyni. Hún hefir átt nána samvinnu við
samskonar nefndir í Finnlandi, Noregi og Svíþjóð. Álit
nefndarinnar er ekki komið fram og óvíst er, hvenær það
verður. Hér verður málið því aðeins rætt í ljósi þeirra
laga, sem nú eru.
87