Búnaðarrit - 01.01.1914, Blaðsíða 103
BÚNAÐARRIT
99
II. Jörðin er ekki plægð, heldur skorin, rifln,
moluð sundur.
fó er nú galli mikill á tessari aðferð, því ekki er
hægt að koma henni nærri alstaðar við. Ekki t. d. í grýttri
eða stórþýfðri jörð, heldur að eins í grjótlítilli, smá-
þýfðri. En seig má hún vera, jafnvel seig mýri. Hér
þarf engan plóg, en í hans stað eru notuð þrjú önnur
verkfæri, til þess að vinna jörðina fullkomlega.
Fyrst er ráðist á erfðafjandann, þúfurnar, með
limfalierfi. Það er þríhyrndur rammi. í hann eru
skrúfaðir 17 sterkir stálsoðnir hnífar, er standa lóðrétt.
Þetta herfi draga þrír hestar og sker það þúfurnar lóð-
rétt, jafndjúpt lautum, séu þúfurnar ekki háar. Miklu
er verkadrýgra að taka fyrir stór stykki og herfa þvert
og endilangt. Skerst þá jörðin sundur í ferstrendinga.
Nú er Ormur Stórólfsson, tréslóðinn, tekinn. Á bakinu
heflr hann 2—3 sandpoka, og er fjórum hestum beitt
fyrir. Rífur hann og jafnar undir sig ferstrendingana.
Nú kemur þriðja verkfærið. Það er finska spaða-
herfið, er sker allra herfa bazt seigan jarðveg grjót-
lausan. Það sker sundur hnausana enn betur, og nú er
jafnað og skorið á víxl með tréslóðanum og finska herflnu,
unz flagið er slétt og myldið orðið. Úr því má fara að
eins og áður er getið.
Tveir eru aðalkostir þessarar nýju aðferðar. Jörðin
er miklu fljótunnari, og þar af leiðandi er aðferðin ó-
dýrari en plægingaraðferðin. Munar það minstu, að búið
sé að herfa og jafna jafnstórt stykki til fulls og plægt
væri að eins með hinni aðferðinni.
Hinn kosturinn er sá, að þétt grasrót kemur fljótar,
og jörðin liggur styttri tíma í eyði gagnslaus, nema sáð-
sléttan heppnist því betur.
Ekki tel eg það mikinn kost, að eitthvað má spara
fræ. Er það oftast lítil hagfræði. Hitt er ef til vill
þýðingarmeira, að hér er mun auðveldara að koma við
7*