Búnaðarrit - 01.01.1914, Blaðsíða 149
BÚNAÐARRIT
145
4. gr. Mjög vandlega verður að skola ullina úr
köldu vatni, eftir að hún er tekin upp úr þvælinu. Á að
gera það í rennandi vatni, svo að skolpið renni strax
burtu. Það er mjög nauðsynlegt að þvo ullina í þétt-
rimuðum rimlakassa eða „lár“, svo að hún berist ekki
burtu með straumnum, og þá er hægara að pressa úr
henni þvælið i kalda vatninu, sem er mjög áríðandi til
þess að hún verði blæfalleg.
5. gr. Ullina skal ávalt þurka á grasbala, sem far-
inn er dálítið að spretta, og nauðsynlegt er að haga svo
til, að þurkvöllurinu sé sem næst þvottastaðnum, svo
að ullin kvolist ekki eftir þvottinn. Um leið og ullin
er breidd, skal taka hana vandlega úr öllum bendlum
og af henni .snúninga, sem oft koma á hana í þvottin-
um. Við það verður hún útlitsfallegri og þornar miklu
jafnar og fyr. Taka skal ullina saman jafnótt og hún
þornar, svo að ekkert breyskist af henni. Ber því að
greina alt frá á þurkvellinum, sem er fullþurt; þá má
jafnframt flokka ullina að miklu leyti, á þann hátt sem
siðar mun sagt verða.
Þetta hefir það í för með sér, að í góðum þerri
verður maður að vera stöðugt við ullina, en að þvi er
mikill tímasparnaður, af því að ullin þornar miklu fyr,
fyrirhöfn við flokkunina verður minni; enn fremur létt-
ist ullin mun minna. Ull er talin fullþur, þegar ekki
finst kul í henni, þegar hlýrri hendi er stungið inn í
ullarbinginn.
6. gr. Um leið og ullin er greind í flokka, skal
vandlega tína úr henni alla skarnklepra, mislita lagða
og húsamosa, svo sem hægt er; þá skal og greiða hana
úr flækjum, ef það hefir ekki verið nægilega gert, þegar
ullin var breidd til þerris.
í fyrsta flokki ber að hafa alla hvíta vorull, sem
er blæfalleg, vel þvegin og þurkuð.
í annan flokk skal láta ull, sem er gul á tog og
þel, leirlituð, sendin, blæljót, flóka og ull sem illa er þvegin.
10