Ný saga - 01.01.1996, Blaðsíða 52

Aðalgeir Kristjánsson
Þá voru hlátur-
köst Repps
tekin fyrir sem
stöfuðu af því
að honum rann
í skap. Það sé
sérkenni í fari
Repps sem
hann ráði ekki
við
gets tænksomme Behandling" og höfundur
skrifaði betri latínu en menn ættu yfirleitt að
venjast.
Pá voru hláturköst Repps tekin fyrir sem
stöfuðu af því að honum rann í skap. Það sé
sérkenni í fari Repps sem hann ráði ekki við.
R E. Miiller prófessor gjörþekki hann og hafi
útskýrt þetta á deildarfundi. Birgir nafn-
greindi tvo menn, Rask og Schelderup pró-
fessor í Noregi, sem dæmi um menn með
áþekka galla.
Að lokum gagnrýndi Birgir þær kennisetn-
ingar sem synjunin um magistersnafnbótina
var reist á og andmælti ýmsu svo sem að mis-
tök í vörninni væru látin gera að engu merk-
an akademískan feril og verðskuldaðan rétt
til að hljóta magistersnafnbót eftir að ritgerð-
in hafi verið samþykkt einróma og hlotið ekki
lítið hrós. Pá rakti Birgir námsferil Repps og
sagði kost og löst á honum sem fræðimanni
og endaði á því að tala um ofsa prófessorsins.
Ekki er vitað hvað olli því að Birgir hætti
við að senda háskólaráði þessa greinargerð.
Ef til vill hefir þá legið fyrir vitneskja um að
konungur hefði ekki áhuga á að kynna sér
málið. En einnig gat hann hafa komist að
þeirri niðurstöðu við nánari íhugun að ekki
væri annar kostur fyrir hendi en sætta sig við
orðinn hlut, enda mat háskólastjórnin
frammistöðu Repps svo að hann skorti verð-
leika til að hljóta gráðuna.
Meðan prófessorar og aðrir Iærdómsmenn
þinguðu um örlög Repps og lærdómsframa
var hann sem óðast að búast til að flytjast úr
landi til Edinborgar. íslendingar í Höfn komu
saman 8. mars til að kveðja hann, þar sem
„margir landa vorra, og fleiri vinir hans
minntust með skilnaðarskál á þar til höldnum
samfundi,“ segir í íslenskum sagnahlöðum,45
Að öðru leyti er fátt vitað um hvernig Þorleifi
var innanbrjósts meðan þingað var um örlög
hans á æðri stöðum.
Hitt er deginum ljósara að þessi atburður
olli meiri straumhvörfum í lífi Porleifs Repps
en flest annað sem á daga hans dreif. Fram til
þess dags hafði flest gengið honum í haginn.
Hinn 6. febrúar 1826 var hans skapadægur.
Frá þeim degi var sem lífslánið viki frá hon-
um.
Andstreymi í Edinborg
og Höfn
Ekki liggur fyrir hvenær Þorleifur Repp
kvaddi Kaupmannahöfn þetta vor. Leið hans
lá til Hamborgar og síðan til Rotterdam og
Lundúna þar sem hann dvaldist skamma hríð.
Þar lagði hann leið sína í British Museum því
að í gestabók safnsins 3. aprfl 1826 stendur
skrifað að „dr. Repp“ hafi verið gestur safns-
ins þann dag.46 Hann kom til Edinborgar 8.
apríl og hóf að skrifa heitmey sinni daginn
eftir og sagði að sér hefði verið vel fagnað af
David Irving.47 Einnig skrifaði Iiving Rask 21.
sama mánaðar að sér hafi veist sú ánægja að
sjá Repp og þakkar Rask og Muller prófessor
fyrir að færa safninu slíkan happafeng.4s
Það virðist hafa verið á fárra vitorði að
Repp átti sér festarkonu í Höfn. Hún hét
Nicoline Petrine og var dóttir Oles Thestrups
hæstaréttardómara í Kaupmannahöfn. Repp
hafði ekki dvalist lengi í Edinborg áður en
hann leitaði hófanna að fara aftur til Hafnar
til að kvænast. Hinn 12. september fór hjóna-
vígslan fram og brúðhjónin kvöddu Hafnar-
slóð og áttu ekki afturkvæmt þangað fyrr en
rúmum áratug seinna.
Þorleifur Repp dvaldist í tólf ár í Edinborg.
Hann starfaði þar sem aðstoðarbókavörður
við Advocates’ Library undir stjórn Davids
Irvings. í upphafi virðist hafa farið vel á með
þeim, en fljótlega tók að syrta að og brátt
varð úr fullur fjandskapur sem lauk svo að
Þorleifur átti ekki annarra kosta völ en taka
saman föggur sínar og fara. I menningarlífi
Edinborgar var hann áberandi á þessum
árum vegna skrifa sinna og kynna við vísinda-
menn. Hann hafði afburðagott vald á enskri
tungu, var prýðilega lesinn í enskum bók-
menntum og hafði brennandi áhuga á bresk-
um málvísindum og þjóðmálum alla ævi.
í ráðningarsamningi Repps 1829 var tekið
fram að hann væri einungis ráðinn til fimm
ára. Þegar sá tími var á enda sumarið 1834, og
friðarhorfur síst betri en löngum áður, var
það einungis spurning um tíma hvenær dagar
hans yrðu þar taldir.
Þorleifur Repp vann merkilegt kynningar-
starf í Edinborg í þá veru að auka þekkingu á
íslenskum fornbókmenntum. Þetta gerði