Vera - 01.02.2005, Qupperneq 35

hjónum með börn. hetta eru fóstursynir
hennar sem eru bræður og komu til Guð-
rúnar skömmu eftir fermingu. Hún segir
mér söguna af því hvernig það atvikaðist
en tekur fram að hún hafi ekki alið þá
upp. „Þeir ólu sig upp sjálfir í skjóli
mínu,” segir hún af hógværð sinni.
Þegar Guðrún vann í Landsbankanum
kom oft til hennar gömul kona, þreytt og
slitin, með hnýttar hendur. Guðrún hélt
að þetta væri þvottakona og reyndi að
vera eins góð við hana og mest hún gat.
Seinna kom í ljós að konan var kennari á
eftirlaunum en var flutt til Kaupmanna-
hafnar og bað Guðrúnu að sjá um að færa
eftirlaunin yfir á bankareikning sinn úti.
Guðrún gerði það en blandaðist við það
inn í tengsl konunnar við ættingja sína
hér á landi.
„Strákarnir mínir voru frændur þess-
arar konu og bjuggu við erfiðar aðstæður.
Eftir að pabbi þeirra var dáinn og
mamma þeirra komin í sjúkravist, voru
þeir sjálfala í húsi fjölskyldunnar ásamt
eldri bróður þeirra og gekk á ýmsu. Ein-
hverju sinni kom ég þarna og sagði þeirn
að þeir gætu komið og verið hjá mér ef
þeir vildu breyta til. Það leið ekki á löngu
þar til þeir voru báðir komnir og voru hjá
mér upp frá því. Mér þykir ánægjulegt að
þeir skuli hafa getað kornið sér eins vel á
veg og nú er,” segir hún og sýnir mér
myndir af fjölskyldum þeirra og ömrnu-
börnunum sem eru orðin fimm. „Þeir
hafa reynst mér afskaplega vel og verið
vænir við mig. Þeir eru fjölskylda mín og
við höfum gott samband,” segir hún og
bætir við að reyndar hafi fleiri ungmenni
verið hjá henni tímabundið, m.a. ung-
lingur sem vildi frekar búa hjá henni
heldur en að fara á annað heimili sem
bauðst. „Þau urðu öll vinir mínir þessir
unglingar. Ég hef alltaf haft gaman af
samskiptum við fólk á þessum aldri.
Þessi drengur var listrænn og hæfileika-
ríkur,” segir hún og bendir á mynd eftir
hann sem er nosturslega gerð. „Hann var
líka efnilegur bassagítarleikari. Stundum
þegar ég fór út með ruslið gekk hann á
eftir mér og spilaði fyrir mig á meðan.”
„Hann hefur ekki boðist til að fara út
með ruslið fyrir þig?”
„Nei, hitt var miklu skemmtilegra,”
segir hún og hlær.
„En ég á fleiri ömmubörn,” bætir hún
við og sýnir mér mynd af hópi Víetnama
sem komu til landsins árið 1990. „Ein
stúlka úr hópnurn kom til mín og sagði
að þeim þætti leiðinlegt að eiga enga
ömmu á íslandi, hvort ég væri til í að
verða amma þeirra. Þar með eignaðist ég
átta ömmubörn á einu bretti því hún var
ekki bara að spyrja fyrir sig heldur öll
systkinin. Þau halda góðu sambandi við
ntig og héldu mér rnikla veislu með dýrind-
is austurlenskum mat á afmælinu mínu.
Þau hafa mörg eignast börn svo ég er líka
orðin langamma, “ segir Guðrún og brosir.
Ekki er hægt að skilja svo við Guð-
rúnu J. Halldórsdóttur að ekki sé
minnst á þingmennsku hennar fyr-
ir Kvennalistann. Hún sat oft á þingi sem
varamaður á árunum 1988 til 1994 þegar
hún varð aðalmaður fyrir Ingibjörgu Sól-
rúnu, sem hafði verið kjörin borgarstjóri,
og sat til loka kjörtímabilsins 1995.
„Þetta var gefandi tímabil og mér þótti
gaman að taka þátt í starfi Kvennalistans,”
segir hún. „Ég var auðvitað misánægð
með það sem við gerðum enda voru oft
uppi misjafnar skoðanir, en ég var hrædd
við að leggja Kvennalistann niður þegar
að því kont. Ég óttaðist hvernig raunveru-
legri kvennabaráttu reiddi af innan Sam-
fylkingarinnar. Það ávannst margt fyrir
tilstilli Kvennalistans en mér finnst verið
að tæta ýmislegt af því niður núna. Sam-
fylkingin verður að hindra það ef hún
ætlar að vera marktæk sem jafnaðar-
mannaflokkur.
Ég sé ekki annað en að stéttaskipting
sé að aukast verulega í samfélaginu og
óttast að það rnuni dynja meira á konum
en körlum. Þær verða rnargar einstæðar
mæður og þurfa verulega að berjast í
samfélagi þar sem fjármálamarkaðurinn
er að verða allsráðandi. Þó að mikið sé
talað um þenslu og velmegun núna er
það bara lögmál að þegar alda rís á hún
eftir að skella niður aftur. Ég óttast að það
eigi eftir að gerast. Það er til fátækt hér og
ég er hrædd um að hún eigi enn eftir að
aukast þegar afturkippurinn kemur í
efnahagslífið. Kannski er ég orðin svart-
sýnni með aldrinum. Ég er þó viss urn að
menntun kvenna skiptir höfuðmáli, bæði
upp á sjálfstyrk þeirra og möguleika í
samfélaginu.
Við vitum þó aldrei hvað getur gerst.
Ein óhuggulegasta frétt sem ég hef lesið
nýlega er frá Þýskalandi þar sem konu á
atvinnuleysisskrá var boðin vinna við
vændi og átti á hættu að missa bætur ef
hún þægi ekki atvinnutilboðið. Að það
skuli vera hægt í menningarsamfélagi að
neyða manneskju í vændi finnst ntér vera
ógeðslegt tákn unt hvað getur dunið yfir
ef við uggurn ekki að okkur,” segir Guð-
rún með áherslu. Það skulum við láta
vera hennar lokaorð.
Það ávannst margt fyrir tilstilli Kvennalistans en
mér finnst verið að tæta ýmislegt af því niður núna.
Samfylkingin verður að hindra það ef hún ætlar að
vera marktæk sem jafnaðarmannaflokkur
vera / 1. tbl. / 2005 / 35