Þjóðlíf - 01.07.1986, Blaðsíða 47

Starfsmannafélags ríkisstofnana, og
Sólveig Ólafsdóttir. Hægri menn
buðu fram annan lista þar sem Þor-
steinn Geirsson var formannsefnið.
Meðal meðstjórnenda á þeim lista
voru Alfred Þorsteinsson og Ómar
Kristjánsson. Listi hægri manna vann
kosninguna með 148 atkvæðum gegn
111.
Nokkrir menn úr fráfarandi stjórn
sömdu bækling um þennan aðalfund
FUF og kölluðu bæklinginn Laugar-
dagsbyltingin. Þar eru rakin þau
vinnubrögð sem klofningsmenn í fé-
laginu viðhöfðu á aðalfundinum.
Einnig eru þar tíundaðar ástæður
þess að laugardagsbyltingin var gerð.
Segir þar m.a. að forystu flokksins
hafi þótt ástæða til að refsa fráfarandi
stjórn FUF fyrir hin almennu póli-
tísku baráttumál stjórnarmanna FUF
undanfarin tvö ár og forystu SUF.
Pólitísku baráttumálin voru þessi:
Barátta fyrir vinstri stjórn. „Ein-
örð hvatning til Framsóknarmanna
um að beita sér af alefli fyrir sam-
stöðu vinstri aflanna og stjórnar-
myndun þeirra einkenndi málflutning
forystumanna FUF og SUF bæði á
miðstjórnarfundum og flokksþingi
Framsóknarflokksins,“ segir í bækl-
ingnum.
Baráttan fyrir brottför bandaríska
hersins. „Á flokksþinginu 1967 tókst
forystu ungra manna að fá sam
þykkta brottför hersins sem stefnu-
mál Framsóknarflokksins. Þótt yfir-
gnæfandi meirihluti fólksins í Fram-
sóknarfloknum styddi eindregið þá
stefnu, var ljóst, að í áhrifastöðum
voru menn, sem ekki voru sérlega
hrifnir af þessari samþykkt."
Baráttan fyrir sameiningu vinstrí
manna. „Undir forystu fráfarandi
stjórnar FUF og stjórnar SUF hafa
ungir framsóknarmenn gerst ákveðn-
ir talsmenn þess, að lýðræðissinnaðir
jafnaðarmenn og samvinnumenn
sameinuðust og mynduðu stærsta og
sterkasta stjórnmálaaflið á íslandi.“
Baráttan fyrir samstarfi og eflingu
samvinnuhreyfingar og verkalýðs-
hreyfingar.
Baráttan fyrir heiðarlegri og opn-
arí vinnubrögðum.
Baráttan fyrir einarðrí afstöðu
ungra manna.
Með bæklingnum fylgdi orðsend-
ing sem Jónatan Þórmundsson sendi
stjórn SUF og framsóknarmönnum
og birtist í Morgunblaðinu 24. októ-
ber 1971. Þar segir Jónatan m.a. að
nægar sannanir séu fyrir því að Kríst-
inn Finnbogason og Alvar Óskarsson
hafi staðið að baki Laugardagsbylt-
ingunni. Einnig segir Jónatan, að
hann muni ekki sækjast eftir
mannvirðingum í Framsóknarflokkn-
um meðan menn eins og Kristinn
Finnbogason, Alvar Óskarsson,
Tómas Karlsson og Alfreð Þorsteins-
son ráði þar ferðinni.
Einar Björgvinsson, þingfréttarit-
ari Tímans 1970-72, birti í einu dag-
blaðanna kafla úr bók, er hann hugð-
ist gefa út um Framsóknarflokkinn.
Kafli þessi birtist á SUF-síðu Tímans
31. ágúst 1973. Þar upplýsir Einar að
þeir Kristinn Finnbogason og Ólafur
Jóhannesson hafi staðið að baki
Laugardagsbyltingunni í FUF 1971.
Ályktun sem samþykkt var á aðal-
fundinum hafi verið samin á heimili
Ólafs Jóhannessonar og Kristinn
Finnbogason hafi lýst því yfir á fundi
sem hægri menn héldu fyrir aðalfund-
inn að hann væri reiðubúinn til að
leggja fram nokkra tugi þúsunda
króna til að greiða flokksgjöld manna
þannig að þeir gætu kosið.
Möðruvalla-
hreyfingin stofnuð
Upp úr laugardagsbyltingunni fóru
yngri menn á vinstri væng Framsókn-
arflokksins og eldri menn innan
flokksins að taka höndum saman.
Ýmsum mönnum af landsbyggðinni
sveið sárt þróun síns gamla flokks og
voru tilbúnir til að leggja sitt af mörk-
um til að breyta þessari þróun. í þeim
hópi má nefna menn eins og Andrés
Kristjánsson, Kristján Thorlacíus,
Magnús H. Gíslason, Eyjólf
Eysteinsson og Kristján Ingólfsson.
Haustið 1973 hittist þessi hópur sem
oftar, en að þessu sinni í húsnæði
Menntaskólans á Akureyri, í húsi
sem nefnd var Möðruvellir. Hópur-
irín kom sér saman um yfirlýsingu
sem nefnd var Stefnuávarp Möðru-
vallahreyfingarinnar. Til þessa
ávarps var vitnað í byrjun þessarar
greinar — og allt félagshyggjufólk
ætti að skoða það vel, því enn er
margt í fullu gildi sem þar er sagt um
stöðu og markmið vinstri hreyfing-
arinnar í landinu.
Möðruvallahreyfingin varð aldrei
sterkt afl í íslenskum stjórnmálum,
en áhrif hennar voru þó nokkur. Þeir
menn sem þarna hittust voru upp frá
þessu nefndir Möðruvellingar og
voru boðberar ákveðinna hugmynda
í þjóðfélaginu. Andófinu innan
Framsóknarflokksins var haldið
áfram, einkum beindist það gegn
hægri hugmyndum flokksforystunn-
ar, en mörgum þótti sem flokkurinn
stefndi markvisst að því að hlaupa í
ríkisstjórn með íhaldinu við fyrsta
tækifæri. Flokksforystan kom nú til
dyranna eins og hún var klædd.
Verkalýðsmálaráð flokksins var lagt
niður árið 1973, Kristinn Finnboga-
son var orðinn framkvæmdastjóri
Tímans og átti í útistöðum við SUF-
síðuna þar til hún var loks bönnuð
11. október 1973. Undirskriftasöfnun
Varins lands hafði vissa velþóknun
ÞJÓÐLÍF 47