Þjóðlíf - 01.07.1986, Blaðsíða 70

Var orðin langmóðguð
í guðfræðideildinni!
Sr. Dalla Þórðardóttir er elsta dótt-
ir sr. Auðar Eir Vilhjálmsdóttur og
var vígð til Bíldudalsprestakalls á ár-
inu 1981. Hinn 1. júní sl. tók hún við
Miklabæjarprestakalli í Skagafirði.
Hún hefur því tvisvar sinnum sótt um
embætti en í bæði skiptin verið ein í
„boði“. Hún segist þó þekkja það vel
hvernig er fyrir presta að standa í
kosningabaráttu - bæði gegnum
móður sína og með því að fylgjast
með öðrum prestum.
Hún segist vera alfarið á móti
prestskosningum, af sömu ástæðum
og þær sr. Auður Eir og sr. Solveig
Lára hafa nefnt hér að framan. „Mér
finnst ekki rétt að leggja það á prest-
astéttina eina að þurfa að ganga í
gegnum þetta,“ segir hún. „Petta er
beinlínis niðrandi fyrir stéttina í
heild. Ég þekki afar fáa, hvort heldur
presta eða aðra, sem eru fylgjandi
þessu fyrirkomulagi.“
Hefur hún orðið vör við fordóma í
sinn garð vegna þess að hún er kona ?
„Ég hef aldrei orðið vör við slíkt,“
segir hún og bætir síðan við alvarleg í
bragði: „Þetta getur vissulega verið
rangt metið hjá mér — fólk heldur
ýmsu leyndu fyrir öðrum og það get-
ur vel verið að fólkið í söfnuðinum
hafi talað eitthvað á þessum nótum
sín í milli. En það hefur þá ekki
borist hálfa leiðina til mín.
Það má einnig vera að það sé víxl-
verkan á ferðinni í þessu máli; eftir
að konum fjölgaði í prestastétt má
er aldrei talað um annað
lærisveina. Konurnar sem
u Jesú hafa gleymst."
vera að fólki finnist ekki eins merki-
legt og áður að vera prestur, líti ekki
eins upp til þeirra. En það er erfitt að
meta þetta.“
Hugsa kvenprestar öðru vísi en
karlprestar?
„Það sem ég hugsa hlýtur að mótst
að einhverju leyti af því að ég er
kona,“ svarar sr. Dalla. „Það fer ekki
hjá því. Ef við tökum málfarið,
tungutakið sem dæmi, blasir þetta við
að mínu mati. Þegar talað er til okk-
ar, fólksins, bæði kvenna og karla, er
óskaplega algengt að talað sé aðeins
til annars kynsins, þ.e. karlmanna.
Bæði í ræðu og riti er fólk ávarpað
sem karlmenn. Biblían, eða réttara
konur að samsama sig texta á borð
við „Ég er þjakaðUR“, svo dæmi sé
tekið.
Ég held einnig að sumar prédikanir
hafi óvart orðið til þess að draga
kjarkinn úr konum. Einkum á þetta
við um prédikanir þar sem talað er
um mikilvægi kærleikans og mikil-
vægi þess að þjónusta aðra. Konur,
sem berjast við að vinna utan heimilis
samtímis því að sinna sinni fjölskyldu
eftir bestu getu, geta fyllst sektar-
kennd við að hlusta á slíka texta — og
í stað þess að krefjast þess að karl-
menn taki þátt í þessum mikilvægu
störfum lífsins er viss hætta á að þær
hugsi sem svo að þær eigi bara að
standa sig enn betur. Þannig þjóni
þær Guði best.“
Berst hún gegn þessu í stólnum?“
„Ég reyni það eftir bestu getu. Ég
geri mér far um að tala til beggja
kynja - og ég er þess fullviss að það
ber árangur, þótt síðar verði. Mér
„Sumar prédikanir hafa óvart orðið til þess að draga kjarkinn úr konum.“
sagt íslenska þýðing Biblíunnar, er til
að mynda þessu marki brennd. Og
hvað sem hver segir þá er ég sann-
færð um að þessi ávarpsmáti hefur sín
áhrif. Konur geta ekki tekið hann til
sín — ekki í undirvitundinni. Ég get
það a.m.k. ekki.“ Nú hlær sr. Dalla
við, þótt henni sé full alvara. „Ég var
orðin ansi langmóðguð á þessu
tungutaki í guðfræðideildinni, satt
best að segja.“
Dalla segir að í hinni nýju útgáfu
Biblíunnar hafi tungutakinu aðeins
verið þokað til í þá átt að tala til
beggja kynja. „En það er svo ótal
margt að berjast við á þessu sviði,"
segir hún. „Sálmarnir eru t.d. allir
með þessu marki brenndir líka. Ég
held að það hljóti að vera erfitt fyrir
finnst einna merkilegast við kvenna-
guðfræðina að reyna að fá þessu
breytt."
Er kvennaguðfræðin skemmtileg?“
Ekkert hik er á sr. Döllu og bjart
bros lýsir upp andlit hennar. „Já, það
er hún svo sannarlega. Sérstaklega er
það skemmtilegt við hana að hún
leitast við að draga fram það sem er
falið eða gleymt í túlkunum á Biblí-
unni.“
Dæmi?
„Það er svo margt er lýtur að kon-
um í Biblíunni sem ekki hefur verið
veitt athygli til þessa. Það má taka
dæmi af konunum sem fylgdu Kristi,
en þær voru þó nokkrar. Ég nefni t.d.
Maríu og Jóhönnu. Sumar þeirra
voru vellauðugar og hafa eflaust lagt
70 ÞJÓÐLÍF