Þjóðlíf - 01.07.1986, Blaðsíða 63

„Ég hef áhuga á þessu fyrst og
fremst vegna þess að ég er alinn upp
á bókmenntaheimili,“ segir Jón Óttar
en hann er sonur Ragnars heitins í
Smára sem studdi ófáa listamenn á
ótryggum vegi listagyðjunnar. Að-
spurður hvort hann líti svo á að hann
sé að halda áfram menningarstuðn-
ingi föður síns svarar hann því til, að
sér finnist afrakstur af afþreyingu
eiga að renna til menningarstarfsemi
og fyrir því vilji hann beita sér.
„Þetta á að gerast á svipaðan hátt og
revíurnar greiða niður tilraunastarf-
semina í leikhúsunum,“ segir hann.
Hann segir að áhugamál sitt sé
ske'mmtileg menning. „Ef fólk vill fá
Dallas á það að fá Dallas,“ segir
hann. „Annað samrýmist einfaldlega
ekki lýðræðis- og markaðssjónarmið-
um. Dallas er jú ekkert annað en sá
raunveruleiki sem blasir við í við-
skiptalífinu víða um heim, þar sem
samkeppnin er hörðust. En jafnframt
held ég, að áhugi almennings á menn-
ingarefni sé vanmetinn. Hingað hefur
verið flutt afar mikið af svokölluðu
menningarefni, aðallega frá Skandi-
navíu. Efni sem kemur frá frænd-
þjóðum okkar er í flestum tilvikum
hreinlega leiðinlegt og myndi aldrei
njóta sín sem söluvara utan þessa
heimshluta. Þetta stafar af því að
Skandinavar hafa almennt ekki lært á
þennan miðil. Þeir eru smáir og fá-
tækir og hafa ekki enn þróað með sér
sjónvarpshefð. Auðvitað eru perlur
inn á milli, en þær eru sorglega fáar.
Þetta gildir einnig, því miður, um
okkar eigin kvikmyndagerð.“
Jón Óttar segir, að íslenska sjón-
varpsfélagið h.f. muni senda út á
kvöldin, og einnig barnaefni, þ.á.m.
á laugardags- og sunnudagsmorgn-
um. Að hluta til verður sendingin
trufluð þannig að notendur þurfa sér-
stök tæki til að „rétta við“ truflunina,
en að hluta til verður efninu hleypt til
allra. Þar sem félagið hefur fengið
svokallaða VHF-rás nær það þegar í
upphafi til yfir 95 prósenta allra not-
enda á Faxaflóasvæðinu.
Jón Óttar segir að dagskráin muni
aðallega byggja á tvennu: í fyrsta lagi
spennandi skemmtiefni, sem hefur
notið vinsælda annars staðar, og í
öðru lagi skemmtilegu menningar-
efni. „Það er mjög misjafnt hvernig
listir skila sér í sjónvarpi,“ segir Jón
Óttar. „Ég hef til dæmis aldrei skilið
hvers vegna sjónvarp er notað fyrir
sinfóníutónleika. Sjónvarpið er ein-
faldlega ekki miðill fyrir slíkt efni.
Hið sama má segja um margt annað,
t.d. langa upplestra. Efni verður að
vinna sérstaklega fyrir sjónvarp,
þannig að það njóti sín í þessum
rniðli."
íslenska sjónvarpsfélagið h.f. mun
leggja sérstaka áherslu á íslenskt efni
„Ef fólk vill Dallas á það að fá Dallas.“
og þá bæði aðkeypt og unnið af fé-
laginu. Draumurinn verður að vera
með sem mest af íslensku efni, segir
Jón Óttar. Fréttum mun verða sjón-
Dr. Jón Óttar Ragnarsson: Kröfurnar um gott sjónvarpsefni eru alltaf að aukast.
ÞJÓÐLÍF 63