Morgunblaðið - 12.06.1982, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. JÚNÍ1982
Minning:
Ásgeir Bjarnason
garðyrkjubóndi
Fæddur 17. febrúar 1919
Dáinn 5. júní 1982
Ásgeir Bjarnason garðyrkju-
bóndi að Reykjum í Mosfellssveit
andaðist í Borgarspítalanum að
kvöldi hins 5. þ.m., 63 ára að aldri.
Utför hans fór fram í gær, laug-
ardag. Ásgeir fæddist að Knarr-
arnesi á Mýrum. Foreldrar hans
voru Bjarni Ásgeirsson, þá bóndi
að Knarrarnesi, og kona hans,
Ásta Jónsdóttir frá Reykjavík.
Bjarni Ásgeirsson var sem kunn-
ugt er lengst af bóndi að Reykjum
í Mosfellssveit og alþingismaður
fyrir Mýrasýslu um langt árabil
og ráðherra um tíma, en starfsfer-
il sinn endaði Bjarni sem sendi-
herra Islands í Noregi.
Ásgeir Bjarnason fluttist með
foreldrum sínum að Reykjum í
Mosfellssveit tveggja ára að aldri,
og þar átti hann jafnan heima upp
frá því. Snemma beindist hugur
Ásgeirs að búskap og ræktun
landsins. Trúr þeirri köllun sinni
aflaði hann sér góðrar menntunar
í þeim fræðum er lúta að landbún-
aði. Búfræðinám sitt stundaði
hann að Hvanneyri og lauk þaðan
prófi með ágætum árangri.
Áður en Ásgeir hóf búskap á
eigin vegum var hann bústjóri hjá
föður sínum að Reykjum, en eftir
að hann hóf sjálfstæðan atvinnu-
rekstur helgaði hann garðyrkju
starfskrafta sína óskipta allt til
dauðadags.
Fyrir 34 árum kom til íslands
stúlka frá Hollandi, Titia Hartem-
ink að nafni, en hún hafði stundað
garðyrkjunám við skóla í Hol-
landi. Hún starfaði um tíma að
garðyrkju við bú Bjarna, föður
Ásgeirs. Þau Titia og Ásgeir felldu
brátt hugi saraan og árið eftir, 19.
maí 1949, fór brúðkaup þeirra
fram í Lágafellskirkju.
Þau hjón, Ásgeir og Titia, voru
mjög samrýnd og samtaka um að
l>yggja upp atvinnureksturinn og
fegra og prýða heimiii sitt. Þau
eignuðust fjögur mannvænleg
börn, þrjá drengi og eina stúlku.
Við, sem þetta ritum, kynnt-
umst þeim hjónum 1953 þegar ég,
Gerda, kom frá Hollandi og við
vorum nýgift hér á íslandi. Ég
hafði í Hollandi fengið heimilis-
fang þeirra Ásgeirs og Titiu og
gladdi það mig mjög að fá tæki-
færi til að kynnast íslensk-hol-
ienskri fjölskyldu.
Upp frá þessu hefur jafnan ver-
ið náið samband milli fjölskyldna
okkar. Við höfum fylgst með Ás-
geiri, með hjálp konu sinnar,
byggja upp fyrirtæki sitt, sístarf-
andi og hlúandi að plöntum sínum.
Við sáum Ásgeir hreinsa og
bursta gulrófurnar í höndunum,
áður en þær voru sendar á mark-
að, en fyrst í stað var margt gert
með handafli, sem nú er gert i vél-
um.
Þeir, sem stunda garðyrkju,
hafa oft áhyggjur af veðurfari.
+
Móöir okkar,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
fré Guörúnarstööum,
lést aö Elli og hjúkrunarheimilinu Grund, þriöjudaginn 8. júní.
Útförin fer fram miövikudaginn 16. júní kl. 15 frá Fossvogskirkju.
Sigþrúöur Guömundsdóttir,
Sígurlaug Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför,
HERLUF CLAUSEN
forstjóra,
Gnoöarvogi 82, Reykjavík.
Fyrir hönd aöstandenda.
Edíth Clausen.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö fráfall og
jaröaför,
VIGFÚSAR SIGFÚSSONAR
frá Raufarhöfn,
sérstakar þakklr til fjölskyldunnar Ásgötu 16 og barnanna í Sól-
brekkunni.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug vlö andlát eiginmanns míns
og fööur okkar,
KARLS KRISTJÁNSSONAR,
Heiöargeröi 78.
Guörún Sigurjónsdóttir
og synir.
Stundum fraus hluti uppskerunn-
ar og eyðilagðist áður en hann
komst á markað.
Við fengum þá ánægju að fylgj-
ast með störfum þeirrá hjóna.
Meðan Ásgeir hlúði að kálplönt-
unum, starfaði Titia að fegrun
heimilisins og hlúði að blómplönt-
um, bæði úti og inni.
Fyrir um 15 árum stækkuðu þau
hjón, Ásgeir og Titia, hús sitt að
miklum mun og var þá allt húsið
meira og minna endurbyggt, og er
heimilið nú einkar rúmgott, fag-
urt og glæsilegt.
En því miður auðnaðist Ásgeiri
ekki lengi að njóta ávaxta erfiðis
síns. Síðastliðið haust dundi reið-
arslagið yfir. Þá þurfti Ásgeir að
fara í skyndi til London í hjarta-
uppskurð. Nokkru eftir að hann
var kominn heim aftur virtist
okkur, sem heimsóttum hann, að
hann væri að nokkru leyti búinn
að ná sér aftur. En það var því
miður ekki.
Ásgeir mun hafa þótt mjög mið-
ur að starfskraftarnir leyfðu hon-
um ekki að starfa við fyrirtæki
sitt eins og hann hefði óskað.
Hann hefði þó engar áhyggjur
þurft að hafa af fyrirtækinu, því
að það var í góðum höndum. Elsti
og yngsti sonur þeirra hjóna sjá
vel um rekstur þess.
Seinasta árið var dótturdóttir
þeirra hjóna, Ragnheiður, sann-
kailaður sólargeisli á heimili
þeirra.
Ásgeir veiktist mjög skyndilega
hinn 3. þ.m. og lést aðeins tveim
dögum síðar. Það má telja huggun
harmi gegn að hann þurfti ekki að
þjást lengi.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við hjónin þakka Ásgeiri
alla þá hlýju og velvild sem hann
hefur veitt okkur gegnum árin,
allt frá fyrstu kynnum. — Við
flytjum honum einnig þakkir fyrir
hönd annarra íslensk-hollenskra
vina, sem um árabil hafa notið
vináttu hans og hlýju.
Ásgeir hafði óbifandi trú á
framhaldi lífs hvers einstaklings
að lokinni þessari jarðvist. Hver
veit nema hann hafi nú þegar
fengið verkefni við sitt hæfi á æðri
sviðum tilverunnar.
Við hjónin vottum Titiu, börn-
um hennar og öðrum ástvinum
okkar dýpstu samúð og biðjum
Guð að styrkja þau í þeirra miklu
sorg.
Gerda og Ólafur
Ásgeir Bjarnason bóndi að
Suður-Reykjum í Mosfellssveit
veiktist snögglega þann 3. júní sl.
og var allur tveim dögum seinna á
sjúkrahúsi í Reykjavík, aðeins 63
ára að aldri. Að vísu hafði Ásgeir
ekki gengið allskostar heill til
skógar vegna veikinda á liðnum
vetri, en heilsan kom með hækk-
andi sól og góður bati virtist á
næsta leiti, en þær vonir hafa nú
brugðist, svo að nú er skarð fyrir
skildi við fráfall Ásgeirs frænda
míns.
Ásgeir fæddist að Knarrarnesi
á Mýrum þ. 17. febrúar 1919 og var
sonur hinna alkunnu sæmdar-
hjóna Ástu Jónsdóttur og Bjarna
Ásgeirssonar fyrrverandi alþing-
ismanns og sendiherra. í föðurætt
var hann kominn af Mýramönn-
um, Vogsætt, og traustum bænda-
ættum á Vesturlandi en í móður-
ætt af Engeyjarætt og Grundar-
ætt í Borgarfirði. Var hann elstur
systkina sinna, en þrjú eru nú á
lífi, þau Jóhannes verkfræðingur,
Guðný húsfreyja í Reykjavík og
Jón Vigfús bóndi að Reykjum.
Ragnheiður systir þeirra dó barn
að aldri.
Ásgeir fluttist að Reykjum með
foreldrum sínum árið 1921 og ólst
þar upp í glöðum hópi systkina og
okkar frændanna fimm á hinum
bænum, en búið var í sama húsi
allt til ársins 1945.
Minningarnar frá þessum tíma
eru ljúfar, enda sköpuðu hús-
bændurnir okkur bestu fáanleg
skilyrði með og ásamt afa og
ömmu, Ásgeiri og Ragnheiði, for-
eldrum Bjarna. Þá var mikið
sungið og kveðið, lesnir húslestrar
og lfeira var gert sér til menning-
arauka og gamans. Ásgeir var
ávallt ljúfur og kátur, en lék sér ei
úr máta. Frjór og útsjónarsamur
leikbróðir var hann og hafði að
mestu forystuna. Allt skólanám
lét honum vel, en hugurinn stefndi
þó í búskap og bar snemma á því,
og talinn var hann vel fjárglöggur
strax á unga aldri. í menntaskóla
undi hann sér ekki, þvi að hugur-
inn beindist að búskap sem áður
sagði, og þó einkum fjárgæslu, og
stundaði hann þesskonar störf hjá
ýmsum góðum bændum t.d. í Mý-
vatnssveit og batt ævilanga
tryggð við það fólk. Búfræðingur
frá Hvanneyri varð hann árið 1939
og gerðist síðan bústjóri við
Reykjabúið hjá föður sínum og
móðurbróður, Guðmundi Jónssyni.
Árið 1944 varð breyting á, er
Reykjabúinu var skipt til afnota
milli okkar frændanna. Bústofni
og verkfærum var einnig skipt, en
stærri verkfæri voru í sameign.
Með þessu hófst okkar sambýli á
jörðinni, sem var mjög náið fyrstu
árin, en tókst ágætlega. Ásgeir
frændi átti sinn stóra þátt í því,
enda var hann hinn mesti heiðurs-
maður, síkátur og hjálpsamur.
Ásgeir var afskiptalítill um önnur
mál en sín eigin og blandaði sér
lítið í félagsmál, en reyndist hinn
traustasti, ef hann fékkst til að
taka slíkt að sér. Hann starfaði
mikið og vel í Búnaðarfélagi Mos-
fellshrepps og sat í stjórn Sölufé-
lags garðyrkjumanna frá 1974 og
til dauðadags.
Lundin var þétt, skapið mikið,
en agað af meðfæddri fágaðri
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför eigln-
konu minnar, móöur og tengdamóöur,
ÞÓRDÍSAR THORODDSEN
Kvígindisdal.
Snæbjörn Thoroddsen,
börn og tengdabörn.
+ Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför. +
JÓNSÞÓRÐARSONAR prentara. Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför, SIGRÍOAR HALLDORSDÓTTUR
Sérstakar þakkir eru færöar læknum og hjúkrunarfólki aö Hátúni fré Sauöholti,
12 B, Borgarspítalanum deild 6 A og hjúkrunarfólki heimahjúkrun Melgeröi 5, Kópavogi.
Heilsuverndarstöövarinnar í Reykjavík. Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks A4 Borgarspítala.
Jóhanna Lúðvíksdóttir, börn, lengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn. Eiginmaöur, dætur, tengdaaynir og barnabörn.
framkomu og þroskuðum persónu-
leika. Á þessum grunni byggðist
okkar góða samstarf með og
ásamt hinni leikandi léttu lund
sem að manni sneri dagsdaglega
með hæfilegu ívafi af skopskyni.
Árið 1944 fór Ásgeir til fram-
haldsnáms í Wisconsin í Banda-
ríkjunum og stundaði þar jarð-
ræktarnám einn vetur og taldi sig
hafa fengið þar gott veganesti til
þess sem hann hugðist nú taka sér
fyrir hendur.
Það kom fljótt í ljós, að ræktun-
armaður var Ásgeir með afbrigð-
um, og ræktun íslenskrar gróð-
urmoldar varð honum hugsjón,
enda voru skilyrðin góð í heitum
jarðvegi að Reykjum. Búskapur
hans breyttist þess vegna í garð-
rækt, útirækt á grænmeti, og hef-
ur hann stundað það alfarið að
heita má allan sinn búskap. Sann-
arlega átti Ásgeir allt sitt undir
sól og regni, enda gengur á ýmsu
með veðráttuna svo sem kunnugt
er á okkar breiddargráðu. Þennan
búskap stundaði hann af kost-
gæfni og las sér til um allt, er laut
að jarðvegi, áburði og ekki síst
nýjum tegundum nytjagróðurs,
sem hann ræktaði. Ekki fer á milli
mála að þessi búskapur var
áhættusamur og mjög svo misjafn
árangur fékkst frá ári til árs, en
alit hefur þetta heppnast, enda
starfið stundað af mikilli alúð og
nákvæmni. Þeir feðgar Ásgeir og
synir hans komu sér upp góðri að-
stöðu, en sá er gallinn, að jarðhit-
inn er horfinn, en volgir garðar
voru hér fram undir árið 1970 og
verulegt landsvæði sem aldrei
festi á snjó eða frost í jörð. Hinar
svonefndu djúpboranir Hitaveitu
Reykjavíkur hafa orsakað þessar
breytingar og valdið með þessu
verulegu tjóni á garðlöndum.
Þessum vanda mættu þeir feðgar
með bættum grænmetistegundum
og tæknilegri vinnubrögðum, en
skaðinn er ekki bættur.
Þann 19. maí árið 1949 kvæntist
Ásgeir Titiu, fæddri Hartemink,
sem ættuð er frá Hollandi, en hún
kom hér til lands til starfa, og
þeirra örlög voru ráðin er þau
kynntust, hún og Ásgeir. Þau hafa
eignast fjögur mannvænleg börn,
Bjarna bónda að Reykjum, Mariu
Titiu hjúkrunarfræðing, Diðrik
Ásgeir og Helga sem eru yngri og
hafa tekið þátt í búskapnum.
Ég minnist þess, er ég sat brúð-
kaup þeirra Titiu og Ásgeirs, að
Bjarni faðir hans flutti þeim ungu
hjónunum nokkur velvalin orð. Þá
líkti hann því saman, er hann fékk
sinnar konu og sótti hana yfir
Faxaflóann, en Ásgeir sótti sitt
konuefni yfir Atlantsála. Hvor-
tveggja þótti ærið langsótt á
þeirra tíma mælikvarða, en þó
sambærilegt við breyttar aðstæð-
ur. Með þessu spáði faðir brúð-
gumans vel fyrir framtíðinni. Þau
hjónin Titia og Ásgeir hafa haft
mikið barnalán og hafa stundað
vinnu, sem þeim báðum hentaði og
líkaði vel. Fjölskyldan hefur verið
samhent og unnið vel að sínu,
skorið upp og framleitt mikið
magn grænmetis, er vel áraði en
einnig hefur óblíð veðrátta gert
þeim nokkra skráveifu með köfl-
um.
Við Ásgeir höfum nú verið sam-
ferða nær 60 ár, og er ég lít yfir
farinn veg, á ég aðeins ljúfar
minningar um góða frændsemi og
vináttu. Ekki man ég nú hvort ein-
hverjir hnökrar hafa verið á okkar
samskiptum, en í jafnnánu sam-
býli og við bjuggum við hefði mátt
búast við slíku. Þvért á móti er
mér efst í huga minningin um góð-
an og drenglundaðan mann, sem
prýddi og bætti umhverfi sitt með
góðum gáfum sínum og traustum
persónuleika.
Við fjölskyldan á „hinu búinu"
þökkum vináttu og tryggð nú að
leiðarlokum og færum þeim sem
eftir lifa samúðarkveðjur og þökk.
Minningin lifir.
Jón M. Guðmundsson
Það á víst sérstaklega við um
smáþjóð sem oss íslendinga, í
þjóðfélagi kunningsskapar og
skyldleika, að mönnum hnykkir
oft við, er þeir heyra um skyndi-
legt andlát landa sinna, jafnvel