Morgunblaðið - 26.02.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 1983
Minning:
Vignir Brgnjólfs
son, Brúarlandi
Skammt er oft milli lífs og
dauða, en hlýða verðum við kall-
inu þegar það kemur. Erfitt er að
átta sig á umskiptunum þegar þau
verða óvænt og Snögglega. Ekki
bjóst ég við því að eiga það eftir að
standa við gröf Vignis Brynjólfs-
sonar vinar míns og nágranna.
Hann dó snögglega í sjúkrahúsinu
á Akureyri 26. janúar sl. 56 ára
gamall. Kvaddur var hann í Eg-
ilsstaðakirkju 3. febrúar að við-
stöddu fjölmenni og færður til
grafar að.Ekkjufelli í Fellum.
Fæddur var Vignir á Þrándar-
stöðum í Eiðasókn 22. apríl 1926.
Móðir hans var Friðgerður Gunn-
arsdóttir bónda að Völvuholti í
Mjóafirði, Gunnar var Sigfússon
og bróðir Gísla Sigfússonar er bjó
að Meðalnesi í Fellum. Móðir Frið-
gerðar var Anna Jónsdóttir Ein-
arssonar prests í Vallanesi. Frið-
gerður átti síðan Kristin Magnús-
son bónda á Hrollaugsstöðum í
Hjaltastaðaþinghá, var síðari
kona hans. Faðir Vignis var
Brynjólfur bóndi á Ekkjufelli í
Fellum Sigbjörnssonar bónda þar
Björnssonar. Brynjólfur kvæntist
síðan Sólveigu Jónsdóttur bónda á
Fossvöllum, móðir hennar var
Guðrún systir Sigurbjörns á
Ekkjufelli, þau Brynjólfur voru
því systkinaþörn.
Vignir ólst upp á Ekkjufelli hjá
föður sínum og stjúpu ásamt
börnum þeirra, hálfsystkinum sin-
um, en þau eru fjögur. Sigbjörn
kaupmaður, Hlöðum í Fellum,
kvæntur Kristínu Jónsdóttur frá
Gjögri í Strandasýslu, þau eiga
sex börn. Grétar bóndi á Skipa-
læk, kvæntur Þórunni Sigurðar-
dóttur frá Sólbakka í Borgarfirði
eystri, þau eiga þrjú börn. Þórunn
gift Magnúsi Guðmannssyni bæj-
arverkfræðingi í Njarðvíkum, þau
eiga eitt barn. Sigrún gift Sigur-
jóni Gíslasyni trésmíðameistara
frá Bakkagerði í Reyðarfirði, bú-
sett í Fellabæ, þau eiga tvö börn.
í uppvexti sínum vandist Vignir
að sjálfsögðu öllum venjulegum
störfum í sveit og var útsjónar-
samur og duglegur í starfi hvert
svo sem það var. Snemma hneigð-
ist hugur hans að vélbúnaði í
starfinu. Hann óx upp á þeim ár-
um þegar bændur fóru að taka
vélar í sína þjónustu. Smám sam-
an hurfu hand- og hestverkfæri,
en í staðinn komu vélknúin tæki.
Það átti vel við Vigni að fara
höndum um slík tæki og halda
þeim gangandi. Ungur vann hann
um skeið hjá vegagerðinni og
fleirum með vörubíl sinn og sem
vélstjóri á veghefli. Hann eignað-
ist einnig „trukk“-bíl og útbjó
hann með ámokstursskóflu, gat
hann þannig létt og flýtt malar-
mokstri á bíla, frá því sem þekkt-
ist með handverkfærum. Ekki sat
Vignir mikið á skólabekkjum um
ævina. Skyldunámi lauk hann í
barnaskóla og kynnti sér eitthvað
meðferð véla á námskeiðum, en
sjálfur nam hann af bókum sem
hann eignaðist, sér í lagi um vélar
og búnað þeirra.
Vignir kvæntist Asdísi, f. 25.04.
’27, Þórðardóttur bónda í Hvammi
á Völlum Helgasonar. Móðir Ás-
dísar og kona Þórðar í Hvammi
var Vilborg Guðmundsdóttir frá
Stærribæ í Grímsnesi, hún andað-
ist 13. jan. síðastliðinn. Þau Ásdís
og Vignir bjuggu fyrst á Ekkju-
felli fá ár, en á árunum 1952—1954
reistu þau býlið Brúarland í landi
Ekkjufells og bjuggu þar siðan.
Býlinu fylgdi nokkur landspilda og
til að byrja með höfðu þau kú og
nokkrar kindur, en fljótt lagðist
sá búskapur niður. Þegar í upp-
hafi búskapar á Brúarlandi kom
Vignir sér upp skála, þar sem
hann kom fyrir eigin bifvélaverk-
stæði er hann rak síðan og vann
við öllum stundum. Færðist sá
rekstur í aukana hin síðari ár með
sólningu hjólbarða o.fl.
Vignir var opinn fyrir öllum
nýjungum varðandi vélar og tæki
og kynnti sér bækur um þau efni
og fann gjarnan sjálfur upp ýmis-
legt viðvíkjandi vélbúnaði. Hjálp-
semi Vignis var einstök, það
þekktu nágrannar hans og fleiri:
„Þú verður vinur að hirða vel vél-
arnar þínar, þær eru hluti af sjálf-
um þér,“ sagði Vignir við mig ein-
hvern tíma sem oftar er ég þurfti
á hjálp hans að halda við að halda
gangandi jarðvinnslu- eða hey-
vinnuvélum mínum.
Vignir var hugmyndaríkur á öll-
um sviðum, hugsaði um margar
hliðar mannlífs og hafði þá eigin-
leika að geta hrifist og undrast
sköpunarverkið allt frá blómkrón-
um til háþróaðrar véltækni. Vign-
ir fylgdist vel með öllum fram-
kvæmdum og var gefinn fyrir að
vera sjálfur sinn herra, þannig að
stofna ekki til starfsemi sem gæti
náð inn á annarra svið.
Áhugi Vignis beindist allur að
vinnu og verkmenningu, en hann
leiddi hjá sér að taka þátt í félags-
málastörfum eða setu í nefndum í
sambandi við þau. Hann unni sér
aldrei hvíldar, en leitaðist við að
auka og efla fyrirtæki sitt með
ráðum og dáð til þess að geta veitt
betri og ódýrari þjónustu, enda
var lífsstarf hans allt þjónusta við
samferðamennina. Hugur hans
stóð ávallt til þess að auka umsvif
í starfinu og leggja í frekari fram-
kvæmdir, en fjárskortur hamlaði
oft, þannig að seinna gekk en hug-
urinn girntist og vert hefði verið.
Það átti við um Vigni að hann
væri „þéttur á velli og þéttur í
lund, þrautgóður á raunastund".
Hann var dagfarslega prúður og
góður félagi, tók þátt í saklausu
gamni á gleðistundum og var
sjálfkjörinn í skemmtinefndir
þorrablóta í sinni sveit. Hann
sýndi nærgætni og hugulsemi
þeim er áttu um sárt að binda.
Börn þeirra Ásdísar og Vignis eru
fimm, öll mannvænleg og mynd-
arleg, þau eru:
1. Brynjólfur vélvirki, fæddur
18.3. 1947, kvæntur Hönnu Eir-
íksdóttur frá Akranesi, þau eiga
þrjú börn.
2. Sólveig kennari, fædd 26.1.
1949, gift Einari ólafssyni, skóla-
stjóra, Ásgarði í Kjós, þau eiga
þrjú börn.
3. Þóra Vilborg, fædd 18.6. 1950,
gift Guðmundi Þorgrímssyni
nema í rafvélavirkjun, Reykjavík,
þau eiga eitt barn.
4. Gunnar Friðgeir, fæddur 5.4.
1954, hann er útskrifaður úr verzl-
unarskóla. Sambýliskona hans var
Eygló Gunnþórsdóttir frá Fá-
skrúðsfirði, þau slitu samvistum,
eiga þrjú börn.
5. Vignir Elvar, fæddur 19.7.
1964, er við nám í Menntaskóla
Egilsstaða.
Þeir Brynjólfur og Gunnar reka
bílasölu og verzlunina Fell sf. í
Fellabæ.
Barnabörnin öll eiga hlýjar og
góðar minningar um afa sinn,
hann var barngóður maður.
Með þessum fáu línum kveð ég
Vigni og þakka honum samfylgd-
ina. Votta ég Ásdísi, börnunum,
barnabörnunum og öðrum ætt-
ingjum og vinum samúð mína og
bið þeim blessunar guðs.
Helgi Gíslason
+
Móðir okkar,
HELGA INGIBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR,
andaðist aö dvalarheimiiinu Droplaugarstööum 25. febrúar.
Kristján Guölaugsson,
Ásmundur Guðlaugsson,
Aðalsteinn Guölaugsson,
Jóhanna Sólveig Guölaugsdóttir.
t
Eiginkona mín,
SÓLEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hraunbæ 50,
lést fimmtudaginn 24. febrúar. Jarðarförin auglýst síðar.
Eyjólfur Þ. Jakobsson.
t
Eiginmaður minn og faöir okkar,
HERBERT JOSEFSSON-PIETSCH,
gleraugnafræöingur,
lést i Landspítalanum 25. febrúar.
Fríður Guömundsdóttir,
Hilmar Herbertsson, Hans Herbertsson.
t
Jaröarför
JÓHÖNNU GUDNYJAR PÁLSOÓTTUR
frá Kirkjubóli, Korpudal, Önundarfiröi,
fer fram frá Neskirkju, mánudaginn 28. febrúar nk. kl. 15.
Anna Hannesdóttir Scheving, Georg Scheving,
Berglind Scheving, Stefán Scheving,
Jóhanna Scheving, Knútur Einarsson,
Katrín Knudsen Knútsdóttir.
t
Þökkum af alhug öllum þelm er sýndu okkur samúö og vinarhug
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og
ömmu,
ÁSTBJARTAR ODDLEIFSDÓTTUR,
Haukholtum, Hrunamannahreppi.
Guö blessi ykkur öll.
Þorsteinn Loftsson,
Oddleifur Þorsteinsson, Elín Kristmundsdóttir,
Loftur Þorsteinsson, Hanna Lára Bjarnadóttir
og barnabörn.
+
Utför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
ÓLAFAR MAGNÚSDÓTTUR,
Digranesvegi 74, Kópavogi,
verður gerð frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 1. marz kl. 13.30.
Blóm afþökkuö, en þeim, sem vildu minnast hinnar látnu er vin-
samlega bent á líknarfélög.
Hörður Sigurjónsson,
Magnús Haröarson, Sigurdís Haraldsdóttir,
Kristján Haröarson,
Sigríöur Harðardóttir,
Elísabet Haröardóttir,
Höröur Harðarson,
Skúli Magnússon,
Helga Jóhannesdóttir,
Magnús Magnússon,
Einar Tómasson,
María Davíðsdóttir,
Jean Magnússon,
Guðmundur A. Magnússon, Svavar Scheving Jónsdóttir
og barnabörn.
Anna Guðmundssdóttir
— Minningarorð
í dag er til grafar borin frá
Grenivíkurkirkju Anna Guð-
mundsdóttir. Á skilnaðarstund
vakna kærar endurminningar. Ég
mun ætíð minnast þess með hve
mikilli hlýju mér var tekið, þegar
ég kom í fyrsta sinn á heimili
Önnu og manns hennar, Þorbjarn-
ar Áskelssonar. Reyndar finnst
mér nú eins og ég hafi aldrei kom-
ið ókunnugur í hús hennar, þar
var mér jafnan tekið sem syni.
Nærri má geta að oft hafi verið
annasamt á heimilinu, börnin
voru sex, húsmóðirin jafnframt
ljósmóðir í sveitinni og húsbónd-
inn oft af bæ vegna verka sinna.
Samt virtist Anna geta sinnt öllu
og öllum án asa. Börn hændust að
henni og hún hafði einstakan
hæfileika til þess að blanda geði
við þau og hafa með sér í verki.
Henni var lagið að skapa kyrrð og
ró í kringum sig, og sá bragur ríkti
í húsi hennar jafnt í Ægissíðu á
Grenivík sem í Reykjavík eftir að
hún fluttist þangað að manni sín-
um látnum. I Reykjavík bjó hún í
skjóli Guðmundar, elzta sonar
síns og konu hans, Auðbjargar
Ingimundardóttur. Hjá Önnu var
miðstöð fjölskyldu hennar og til
hennar mikið leitað, ekki sízt áttu
barnabörnin jafnan hjá henni ást-
úðlegt athvarf.
Anna hafði bjartan svip, augun
brún og skær, hárið mikið og
dökkt og hélzt svo til dánardags,
en hún lezt í Landspítalanum 18.
febrúar 1983.
Anna Guðmundsdóttir var fædd
30. maí 1907, elzt sex dætra Guð-
bjargar Ingimundardóttur frá
Brekku í Núpasveit og Guðmund-
ar Guðmundssonar, bónda og
kennara í Nýjabæ í Kelduhverfi.
Mjög kært var með Önnu og systr-
um hennar og samheldni þeirra
mikil alla tíð.
Að loknu heimanámi gekk Anna
á Laugaskóla í Reykjadal. Að hon-
um loknum fór hún tvítug að aldri
til náms í Ljósmæðraskólanum í
Reykjavík hjá Guðmundi Björns-
syni, landlækni, og Þórunni Ást-
ríði Björnsdóttur, ljósmóður.
Haustið 1928 tók hún við ljós-
móðurstarfi í Grýtubakkahreppi.
Ljósmóðurstarfinu gegndi hún af
alúð og samvizkusemi í þrjátíu og
fimm ár. Hlutverk ljósmæðranna í
afskekktum sveitum fyrir tíma
greiðra samgangna var mikilvæg-
ara en flestir gera sér ljóst. Við
misjafnar aðstæður leystu þær af
hendi líknarstörf, sem vert er að
minnast. Starfinu fylgdu oft erfið
ferðalög, og að lokinni erfiðri ferð
gat beðið vandasamt verkefni. Því
reyndi mikið á röskleika, kjark og
úrræðasemi ljósmóðurinnar.
Þessa eiginleika hafði Anna Guð-
mundsdóttir til að bera. Hún átti
miklu trausti og ástríki að fagna í
sínu umdæmi og mundi öll sín
ljósubörn.
Anna giftist Þorbirni Áskels-
syni, útgerðarmanni á Grenivík,
25. september 1932. Saman unnu
þau mikið starf, bæði sínu heimili
og sinni byggð og greiddu götu
margra. Þorbjörn fórst í flugslysi
á Oslófirði á páskadag 1963. Anna
bar sinn þunga harm í hljóði og
huggaði aðra, sem um sárt áttu að
binda.
Anna og Þorbjörn eignuðust sex
börn, sem öll eru á lífi; Guðmund,
kvæntan Auðbjörgu Ingimundar-
dóttur, Njál Svein, kvæntan Jónu
Jónsdóttur, Laufeyju, gifta þeim
sem þetta skrifar, Guðbjörgu,
gifta Jónasi Matthíassyni, Sigríði
Helgu, og Guðrúnu, gifta Guð-
mundi Sigurðssyni. Barnabörnin
eru nú þrettán. Þau sakna vinar í
stað. Tveimur þeim elztu hjálpaði
hún sjálf í heiminn með sínum
nærfærnu ljósmóðurhöndum. Öll
eiga þau um hana hlýjar minn-
ingar, og muna bezt hve mild hún
var þeim og góð. Minningin um
Önnu er dýrmæt. Hún vann vel sín
verk í kyrrþey og miðlaði öðrum
alla sína daga.
„Haf hjartans þakkir, blessun
barna þinna — og bráðum kemur
eilíft vor.“
26. febrúar 1983.
Jón Sigurðsson.