Morgunblaðið - 26.02.1983, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 1983
37
Minning:
Gunnar Guðjóns-
son vélsmiður
Fæddur 9. nóvember 1921
Dáinn 24. desember 1982
Vér leikum oss, börnin, vid lánið valt
og lútum þó dauðans veldi,
því áður en varir er allt orðið kalt
og ævinnar dagur að kveldi.
(E. Ben.)
Það reynist erfiðara en skyldi
að setja niður orð á blað um vin
minn og starfsfélaga Gunnar Guð-
jónsson sem skyndilega og mis-
kunnarlaust var hrifinn burtu að
kvöldi Þorláksmessu.
Gunnar var fæddur í Reykjavík
9. nóv. 1921, sonur hjónanna Guð-
nýjar Gilsdóttur og Guðjóns Sig-
urðssonar, sem var vélstjóri á
vitaskipinu Hermóði. Þau hjón
voru bæði ættuð úr Dýrafirði.
Gunnar sleit barnsskónum hér í
Reykjavík og vann sem sendill hjá
Landssmiðjunni unz hann hóf
nám þar í vélvirkjun, þegar hann
hafði aldur til. Eftir það vann
hann þar áfram um margra ára
skeið. Hann stofnaði fyrirtæki
með nokkrum félögum sínum og
ráku þeir það um tíma. Árið 1959
hóf hann síðan störf hjá vélsmiðju
Jens Árnasonar og varð seinna
verkstjóri þar og gegndi því starfi
unz yfir lauk. Þar lágu leiðir okkar
saman og höfðum við því unnið
hlið við hlið í nærfellt 24 ár. Ég
komst fljótt að því hvern mann
Gunnar hafði að geyma. Hann var
drengur góður og vildi hvers
manns götu greiða og var fram-
úrskarandi góður fagmaður. Ég
minnist þess ekki að nokkurt það
verk hafi verið lagt fyrir Gunnar
að hann ekki leysti það af stakri
kostgæfni og vandvirkni. Hann
var trúr sínum vinnuveitanda og
mátti ekki vamm sitt vita í einu né
neinu og verður sannarlega vand-
fyllt hans skarð. Okkar daglegu
samskipti einkenndust af gagn-
kvæmri virðingu og fullum trún-
aði og hefi ég því ekki aðeins misst
frábæran starfsbróður heldur
einnig einn minna bestu vina.
Gunnar var kvæntur Borghildi
Ásgeirsdóttur, mestu ágætiskonu
og voru þau hjón ákaflega sam-
hent og voru nýbúin að koma sér
fyrir í nýrri íbúð í Blikahólum og
áttu þar fallegt heimili og hefðu
þetta orðið þeirra fyrstu jól þar.
Þau áttu þrjú börn en Gunnar átti
auk þess þrjú börn af fyrra hjóna-
bandi og eru öll mesta mannkosta-
fólk. Er nú sár harmur kveðinn að
fjölskyldu hans.
Gunnar átti mörg áhugamál,
hann hafði yndi af góðri tónlist og
lék sjálfur á gítar, klarinett og
fiðlu. Hann hreifst af sínu fagra
landi og hafði gaman af ferðalög-
um, sérstaklega á sjóleiðum, enda
ekki langt að sækja það, þar sem
sjómannsblóðið rann í æðum
hans.
Hann endurbyggði af einstakri
vandvirkni og listfengi seglskipið
Stormsvöluna og varð hún brátt
fljótandi sumarbústaður fjöl-
skyldunnar og hafði hún átt þar
ótal gleðistundir.
Það var einmitt við björgun
þessa skips sem Gunnar fórst svo
átakanlega. Þeir feðgarnir Gunn-
ar og Baldur ætluðu að færa skút-
una úr Fossvoginum og inn í
Reykjavíkurhöfn, um einnar og
hálfrar klukkustundar ferð, því
hætta var á að hún frysi inni.
Hann gjörþekkti þessa leið, hafði
farið hana ótal sinnum, bæði í
myrkri og í björtu, en slysin gera
ekki boð á undan sér. Það varð
Baldri, syni þeirra hjóna, til lífs
að föður hans tókst að snúa skút-
unni þar sem hún sat á skerinu á
móti sjó og vindi og festa hana
þannig. Gunnar fékk hinstu ósk
sína uppfyllta, sonur hans komst
af, en Baldur hafði háð harða bar-
áttu við að reyna að bjarga föður
sínum.
Þetta er hörð lífsreynsla, sem
erfitt er að skilja, en vonandi
munu minningarnar um góðan
dreng bera smyrsl á sárin hjá fjöl-
skyldu hans.
Ég og fjölskylda mín vottum
þér, Borghildur mín, börnum
hans, aldraðri móður og bróður
Málmsmíðahús Verkmenntaskólans á Akureyri var fyrir skömmu afhent
Iðnskólanum á Akureyri til rekstrar með athöfn. Daginn eftir voru verkstæð-
ishúsin í Verkmenntaskólanum opin bæjarbúum til skoðunar. Myndirnar
sem Þorsteinn Kormákur llelgason tók eru af málmsmíðahúsi verkmennta-
skólans og af því þegar verkmenntaskólinn var opinn bæjarbúum til skoðun-
okkar innilegustu samúð. Við
munum minnast samfylgdar
Gunnars með hlýju og þakklæti.
Hafsteinn Guðjónsson
Faðir minn Gunnar Guðjónsson
vélsmiður lést af slysförum
aðfaranótt 24. desember síðastlið-
ins. Þar hvarf á braut hinn ágæt-
asti drengur búinn fjölþættum
hæfileikum og mannkostum.
Hann hafði ríka tilfinningu fyrir
því sem fagurt er og kom það fram
í mörgu, hann unni skáldskap og
tónlist, lék sjálfur á fiðlu og fleiri
hljóðfæri, var teiknari ágætur og
skrifaði hina fegurstu rithönd.
Verkmaður var hann afbragðsgóð-
ur, svo allt sem hann snerti á lék í
höndum hans og hann vann af
sannri starfsgieði vegna starfsins
sjálfs. Trúnaður hans var gagn-
vart verkinu og því hvernig það
yrði unnið sem best. Grandvar var
hann og heiðarlegur í viðskiptum
sínum við aðra menn og mátti
ekki vamm sitt vita. Slíkir menn
safna ekki auði. Auður þeirra er
lífsviðhorf þeirra.
En lífsviðhorf Gunnars kom
samt skýrast fram í því hvernig
hann varði frítíma sínum. Marg-
oft á lífsleið sinni gekk hann fram
á hluti sem muna máttu tímana
tvenna. Oftast voru þeir fallegir,
stundum tígulegir, alltaf sérstæð-
ir og oftar en ekki fulltrúar tíma
sem voru á förum. En allir áttu
þeir það sammerkt að vera niður-
níddir og eiga eyðilegginguna vísa.
Allir voru sammála um að þeir
hefðu verið hin mesta völund-
arsmíð á sinni tíð en enginn lét sig
dreyma um að hægt væri að snúa
við því ferli eyðingar og dauða
sem fyrir svo löngu hafði hafið
göngu sína og myndi fyrr en síðar
gera þá að engu. Enginn nema
faðir minn. Hann dreymdi um að
endurvekja þá til lífsins og hann
hófst handa um að láta draum
sinn rætast. Til þess varði hann
frítíma sínum. Svo mikið gaf hann
af líkama og sál í verkefnið að
meira líktist köllun en áhugamáli.
Og aldrei gafst hann upp. Þegar
hann stóð upp frá verki sínu voru
hlutirnir orðnir nýir aftur.
Síðast var það seglskipið
„Stormsvalan". Skúta þessi var
upphaflega smíðuð í Skotlandi og
löngu síðar keypt hingað til lands.
En þegar Gunnar hóf viðgerð á
henni hafði hún legið í moldar-
barði árum saman og var farin að
gisna talsvert. Það reyndist ærið
verkefni að gera hana sjófæra á
ný en því lauk Gunnar á tveimur
árum. Síðan var hún gleðigjafi
fjölskyldu hans í fjögur ár þar til
hún steytti á skeri í mynni Skerja-
fjarðar um jólin.
Margt af því sem faðir minn
sagði þegar hann var að leiðbeina
mér í uppvextinum festist mér vel
í minni. Hann sagði til dæmis:
„Það er með þetta eins og svo
margt annað vinur minn, að það
er ekki sama hvernig það er gert,“
og líka: „Það getur verið að það sé
ekki svo mikill vandi að gera
þetta, en það er vandi að gera það
vel.“ Sjálfur gerði hann allt vel og
þegar þar kom að hann varð að
takast á við þá þraut sem flestum
mönnum reynist þyngst — en það
er að deyja — þá gerði hann það
líka vel. Oft hafði hann kennt mér
en aldrei sem þá er hann sýndi
mér hvernig vaskur drengur berst
fyrir lífi sínu við ofureflið, æðru-
laus, og fellur með sæmd. Það
verður sigur minn ef ég get svarað
svo einarðlega þegar ég verð kall-
aður.
Átta ára gömlum kenndi hann
mér þessa vísu 13du aldar manns-
ins Þóris Jökuls Steinfinnssonar:
„llpp skaitu á kjöl klffa.
Köld er sjávar drífa.
Kostaöu huginn ad herAa.
Hér muntu IiTiA verða.
Skafl bovgjaUu skalli,
þótt skúr á þik falli.
Ast hafðir þú meyja.
Kitt sinn skal hverr deyja.“
Þannig dó Gunnar Guðjónsson.
Saga hans er saga mannsins sem
var að reisa úr rústum allt sitt líf.
Fordæmi hans lifir þó hann sé dá-
inn. Og slíkt fordæmi er dýrmætt
í heimi sem eyðileggingin vofir sí-
fellt yfir — af manna völdum.
Friður sé með honum á þeirri
braut sem hann gengur nú, þessi
lífsins liðsmaður.
Baldur Gunnarsson
Ómar fiðlunnar eru þagnaðir.
Boginn er læstur í tösku og bíður
meistara síns.
Sá einn er eignalaus sem ekkert
fagurt eða gott sér í umhverfi
sínu. Öllum eru ekki gefnir þeir
eiginleikar að njóta gjafa heims-
ins sér til þroska og betra lífs. Þá
kosti hafði Gunnar til að bera. Líf
og starf hans einkenndist af feg-
urð í athöfn, í leik og á borði
hversdagsleikans. Næmni lista-
mannsins var dulinn fjársjóður
bak við meðfædda hógværð hins
ötula daglaunamanns.
Lífsstarfi hans tengdist að
miklu leyti málmsmíði í öllum
hennar fjölbreytileik. Það starf,
sem og önnur, leysti hann snyrti-
lega og ósérhlífið af hendi og get-
ur víða að sjá vandaða smíðis-
gripi.
Gunnar var góður teiknari og
rithönd hans vönduð en tími gafst
of sjaldan til að festa fjölbreyttar,
fastmótaðar hugrenningar á blað.
Hann unni tónlist og ógleyman-
legar eru þær stundir, þegar ljúft
var strokið á fiðlustrengi eða
danstaktur sleginn á gítarinn.
Orðheldni, nákvæmni og sam-
viskusemi voru hans aðalsmerki.
Það sem fuglinn fer, er leið til
gæfu.
Sem siglingamaður, flugmaður,
sundmaður og áhugasamur njót-
andi íslenzkrar náttúru í lofti, á
láði og legi naut hann sinnar
jarðnesku tilveru í samfylgd konu
og barna. Það eitt að vera engum
háður og hafa vald yfir líðandi
stund í umhverfi sínu, var honum
einkar kært.
Það er miskunn máttarvald-
anna að gefa okkur trú, trú á það
sem við erum og hvað við getum.
Það, að trúa, veitir okkur vissu
fyrir því að tilveran ætlar okkur
ákveðið dagsverk og tilvera nýs
lífs sannar að það dagsverk er til
góðs.
Megi styrkur og einhugur í trú á
hið ókomna veitast þeim er nú
minnast með þakklæti dásamlegr-
ar tilveru Gunnars meðal okkar og
sjá á bak horfnum vini.
Samúðarkveðjur.
Þorsteinn Veturliðason
Brídge
Arnór Ragnarsson
Bridgefélag
Reykjavíkur
Nú er aðeins eitt kvöld eftir í
aðaltvímenningskeppni félags-
ins. Greinilegt er, að núverandi
félagsmeistarar, þeir Jón Ás-
björnsson og Símon Símonarson,
hafa fullan hug á að halda titlin-
um, en þeir skoruðu látlaust sl.
miðvikudag og eru nú langefstir.
Staðan á toppnum er annars
þessi:
Jón Ásbjörnsson —
Símon Símonarson 415
Sigurður Sverrisson —
Valur Sigurðsson 306
Aðalsteinn Jörgensen —
Stefán Pálsson 296
Hermann Lárusson —
Ólafur Lárusson 266
Guðlaugur R. Jóhannsson —
Örn Arnþórsson 253
Guðmundur Sveinsson —
Þorgeir Eyjólfsson 247
Ásmundur Pálsson —
Karl Sigurhjartarson 246
Guðmundur P. Arnarson —
Þórarinn Sigþórsson 244
Stefán Guðjohnsen —
Sigtryggur Sigurðsson 238
Jón Baldursson —
Sævar Þorbjörnsson 225
Hjalti Elíasson —
Jakob R. Möller 223
Síðustu 6 umferðirnar verða
spilaðar nk. miðvikudag í Domus
Medica kl. 19.30 stundvíslega.
Næsta keppni félagsins er
board-a-match-sveitakeppni,
sem stendur í þrjú kvöld. Keppt
er um Stefánsbikarinn, sem Val-
ur Fannar gullsmiður gaf.
Keppnin hefst þriðjudaginn 8.
mars (ath. breyttan spiladag) og
eru þeir sem hyggja á þátttöku
beðnir að skrá sig sem fyrst hjá
einhverjum stjórnarmanni eða á
spilakvöidinu næsta miðvikudag.
Bridgefélag
Kópavogs
Síðastliðinn fimmtudag var
spiluð síðasta umferð í aðal-
sveitakeppni félagsins og sigraði
sveit Stefáns Pálssonar nokkuð
örugglega, þeir hlutu 144 stig.
Með Stefáni í sveit eru: Aðal-
steinn Jörgensen, Rúnar og
Ragnar Magnússynir, Georg
Sverrisson og Kristján Blöndal, í
öðru sæti varð Friðjón Þór-
hallsson með 124, Sigurður Vil-
hjálmsson 104, Ármann J.
Lárusson 103 stig.
Næsta keppni er barómeter og
eru keppendur sem ætla að verða
með beðnir um að tilkynna það
fyrir mánudagskvöld til Þóris í
síma 45003 eða Ásgeirs í síma
54607. Keppnisstjóri er Vigfús
Pálsson.
Bridgefélag kvenna
Eftir 7 kvöld er staðan í
hraðsveitakeppninni þessi:
Aldís Schram 3837
Hrafnhildur Skúladóttir 3782
Gunnþórunn Erlingsdóttir 3731
Alda Hansen 3730
Guðrún Einarsdóttir 3529
Meðalskor er 3528
Á mánudaginn verður spiluð
áttunda og síðasta umferðin.
Þann 12. mars nk. verður árshá-
tíð BK, en hún verður haldin á
Hótel Esju.
Bridgedeild
Skagfirðinga
Sveitakeppni við Bridgefélag
Suðurnesja er átti að vera síð-
astliðinn þriðjudag var færð aft-
ur um eina viku vegna óviðráð-
anlegra ástæðna.
Þess í stað var spiluð sveita-
keppni, stuttir leikir (8 spil).
Keppnina vann sveit Björns
Hermannssonar, en með honum
spiluðu Lárus Hermannsson,
öiafur Lárusson og Rúnar Lár-
usson og hlutu þeir félagar verð-
laun.
Efstu sveitir urðu:
Sveit stig
Björns Hermannssonar 58
Baldurs Ásgeirssonar 54
Hjálmars Pálssonar 46
Sigmars Jónssonar 45
Tómasar Sigurðssonar 45
Bridgedeild Rang-
æingafélagsins
Aðalsveitakeppni deildarinnar
er lokið með sigri sveitar Hjart-
ar Elíassonar sem fékk 107 stig.
Ásamt Hirti eru í sveitinni:
Daníel Halldórsson, Þórður Elí-
asson, Guðlaugur Nielsen, Guð-
jón Guðmundsson og Björn
Kristjánsson.
Röð næstu sveita:
Sigurleifs Guðjónssonar 95
Gunnars Helgasonar 89
Péturs Einarssonar 83
Næsta keppni verður baro-
meterkeppni sem hefst 2. marz.
Spilað er í Domus Medica og
hefst keppni kl. 19.30. Þátttaka
tilkynnist í síma 30481.