Morgunblaðið - 13.11.1983, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. NÓVEMBER 1983
Skennntiiðnaðurinn er heimur út af fyrir sig, þar
sem menn koma og fara eftir misjafnlega langa
viðdvöl. Sumir endast aðeins í nokkra mánuði, en
aðrir standa af sér öll veður og haggast ekki svo
árum eða jafnvel áratugum skiptir. í hópi hinna
síðarnefndu er Guðmundur Steingrímsson,
trommuleikari, sem hefur verið í „bransanum“ í
nærfellt fjörutíu ár og er enn í fullu fjöri. Auk þess
að leika með hinum ýmsu danshljómsveitum í
gegnum árin hefur Guðmundur verið atkvæðamik-
ill í jasslífinu hér á landi og komið víða við sögu.
Nýlega barst okkur til eyrna, að Guðmundi hefði
verið boðið í hljómleikaferð um Bandaríkin á
næsta ári og til að forvitnast nánar um þá ferð, og
sitthvað fleira af löngum og litríkum ferli, hittum
við hann að máli í Naustinu, þar sem hann hóf
nýverið að leika fyrir dansi ásamt gömlum félögum
í hljómsveit Hauks Morthens.
Guðmundur Steingrímsson er sennilega eini íslenski hljómlistormaðurinn sem skartað hefur á síðum alþjóðlegs
verðlista fyrir trommusett. Myndina tók Kristján Magnússon, gamall spilafélagi Guðmundar úr KK-sextettinum, en
í verðlistanum er Guðmundur nefndur „Mimi Steingrimsson“.
„Ég veit ekki hvort ástæða er til
að tala svo mikið um þessa hljóm-
leikaferð á þessu stigi, en það er
rétt, að ragtime-píanistinn Bob
Darch, sem var hér á landi fyrir
skðmmu, bauð mér að koma með
sér i ferð um Bandaríkin næsta
sumar og ef allt gengur sam-
kvæmt áætlun reikna ég með að
fara,“ sagði Guðmundur er þessi
mál bar á góma og í framhaldi af
því um samstarf þeirra Bob Darch
sagði hann m.a.: — „Við spiluðum
saman, fyrst á útihljómleikum við
Útvegsbankann og síðan í „í kvos-
inni“, og mér fannst þetta
skemmtileg tilbreyting. Að mín-
um dómi er hann það sem kalla
má „original" á sínu sviði, þótt
sumum hafi fundist hann hálf-
gerður gutlari og ekki nógu góður.
Það má vissulega segja, að til
dæmis Árni Elvar, sem er okkar
besti ragtime-píanisti fyrir utan
allt annað sem hann gerir vel,
hefði getað gert mun betur og fág-
aðar. En það er ekki aðalatriðið að
spila þessa músík fágaða heldur
að spila hana eins og hún var upp-
runalega og ég held að Bob Darch
sé einmitt af þeim skólanum. Að
mínum dómi gildir þetta sama í
jassinum, að aðalatriðið er að vera
„original". Það er til dæmis út-
breiddur misskilningur að Louis
Armstrong hafi verið svo einstak-
lega góður músíkant, en það sem
einkenndi hann öðru fremur var
frumleikinn, og það skipti öllu
máli.“
Sveiflan byrjaði
í Flensborg
Guðmundur Steingrímsson er
fæddur og uppalinn Hafnfirðingur
og þar í bæ steig hann sín fyrstu
spor á tónlistarbrautinni. Við
víkjum því sögunni suður í Fjörð,
undir lok seinna stríðs:
„Það var talsvert mikið um að
vera í skemmtanalífinu í Firðin-
um á þessum árum, a.m.k. miðað
við það sem er í dag. Ég man að þá
starfaði þar hljómsveit sem hét
„Kátir piltar", en í henni voru
meðal annarra þeir Jónatan
Ólafsson og Magnús Randrup, sem
ég held að sé að spila enn þann
dag í dag. Ég smitaðist snemma af
músíkbakteríunni og byrjaði að
tromma í skrúðgöngum með skát-
unum. Þegar ég var fimmtán ára
stofnuðum við Eyþór Þorláksson
hljómsveit sem við kölluðum
„Ungir piltar". Skömmu síðar kom
Gunnar Ormslev til landsins og
hann smitaði okkur af „sveiflun-
ni“. Ég man að stuttu eftir að við
kynntumst bauð Gunnar okkur
heim til sín til að hlusta á jass-
plötur og þar á meðal var lagið „In
the Mood“ með Glenn Miller og þá
spilaði Gunnar með öll saxófón-
sóló á plötunni, nótu fyrir nótu, og
við hlustuðum alveg agndofa á
meistarann. Ég held að það sé
ekkert ofsagt að fullyrða að Gunn-
ar heitinn var okkar besti jass-
leikari á sinum tíma.
Eftir þetta varð ekki aftur snúið
og við fórum að spila með Gunn-
ari, aðallega jass, sem var eins
konar popptónlist þeirra tíma og
þá dönsuðu menn aðallega Jitter
bug“ eftir lögunum. Það má
kannski segja að mín sveifla hafi
byrjað á dansæfingum í Flensborg
og á „rekstrarsjón" í Gúttó í Hafn-
arfirði, þar sem við spiluðum aðal-
GO-kvintettinn 1947—48, f.v.: Ólafur Gaukur, Guðmundur Steingrímsson, Ey-
þór Þorláksson, Gunnar Ormslev og Steinþór Steingrímsson.
KK-sextettinn 1954, f.v.: Kristján Magnússon, Kristján KKsextett 1959, aftar f.v.: Ellý Vilhjálms, Jón Páll
Kristjánsson, Gunnar Reynir Sveinsson, Eyþór Þor- Bjarnason, Kristján Kristjánsson, Jón Sigurðsson,
láksson, Guðmundur Steingrímsson og Jón Sigurðsson. Óðinn Valdimarsson. Fremst f.v.: Guðmundur Stein-
grímsson, Þórarinn Ólafsson og Árni Scheving.