Morgunblaðið - 06.12.1984, Side 74

74
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 1984
// Sag&ir&u „iaxf (V og Kr)r\gLur>
© 1984 Universal Press Syndicate
... að gleyma því hvem-
ig það var áður en þið
kynntust.
TM Reg. U.S. Pat. 0«.-All rlghts re
C 1977 Loe AngelM Tlmes
served
fz?
Pabbi viltu ná í vatnsgl&g, ég
kveikti í borðinu mínu?
HÖGNI HREKKVfSI
Frá Akraneshöfn
Þarf útgerð að vera rekin
með leyfisölmusum og betli?
Ó.T.E., Akranesi, skrifar:
Stöku sinnum hjala stjórnmála-
menn um að menn eigi að fara vel
með fjármuni, spara og spara og
sýna hagkvæmni.
Útgerðin gæti gengið bara ef
menn fari vel með og láti arðsem-
issjónarmið ráða. Þetta orð, „arð-
semi“, er nú nýjasta tízkuorðið hjá
ráðgjöfum þjóðarinnar þegar ein-
hverju á að bjarga. En hvernig er
það í reynd?
Forsaga þessa máls er sú að
fyrirtækið H.B. & Co., Akranesi,
sem hefur í gegnum tíðina verið
rekið af reisn, dugnaði og þori,
fékk kvóta á hvorn bát, Harald og
Skírni, báðir ágætir bátar. En þeir
hafa verið verkefnalausir frá því í
maí-júní. Skírnir, sem er stærri,
var tilbúinn til sildveiða, en Har-
aldur er útbúinn sem línu- og
netaskip (með beitingarvél). Það
var áætlað að það myndi kosta
500.000,- að útbúa Harald á síld-
veiðar.
Skírni gekk allt í haginn, enda
búinn beztu tækjum, síldarköss-
um, að ógleymdum harðsnúnum
sjómönnum. Á þrem vikum fékk
hann sín 700 tonn. Nú var
mönnum það ljóst, að bezt og hag-
kvæmast væri fyrir sjómenn og
útgerð, að Skírnir yrði notaður til
þess að veiða þá síld sem Haraldi
var úthlutað. Sérstaklega þar sem
ljóst var að kostnaður við Harald
yrði sem að framan greinir. Og
Skírnir hefur líka marga kosti
fram yfir Harald, sem eru hreint
ómetanlegir, eins og t.d. 20 tonna
spil, hliðarskrúfur, gangmikill
o.s.frv. En viti menn, öllum til
undrunar fékkst ekki leyfi frá
sjávarútvegsráðgjafanum Hall-
dóri Ásgrímssyni. Þessi synjun á
leyfi vekur upp ýmsar spurningar,
sem fróðlegt væri að fá svör við.
Er það stefna ráðgjafans að
hafa svo hönd á þessari starfs-
grein að ekki sé möguleiki að reka
hana öðruvísi en með stöðugum
leyfisölmusum og betli, þó ljóst sé,
að útgerðarmenn séu að gera rétta
hluti. Eflaust er það stefna sjáv-
arútvegsráðherra, að síld komi ís-
uð og kössuð í land, þó að þar
skorti mikið á, allavega í sam-
bandi við laun sjómannanna. Síld-
in er tvímælalaust allt önnur þeg-
ar hún er kössuð, en það er ekki
nóg að hafa þessa kassa. Það þarf
pláss í skipin og aðstöðu til þeirra
hluta. (Fiskmatið, sem enginn veit
hvaða nafn ber núna, hefur mælt
eindregið með bættri meðferð á
sfld.)
Er það kannski stefna ráðherra
að leyfa það endalaust eins og
skeði í fyrra, að illa búin skip með
lélegt spil og nætur hrærðu í síld-
arstofninum fram að jólum og
skemmdu jafnvel meira en þeir
öfluðu? Leiðinleg fullyrðing, en
sönn. Það er von mín að ráðherra
söðli um, reyni að líta á þessi mál
af meiri hagkvæmni og hafa arð-
semissjónarmiðið í hugá.
Þessir hringdu . . .
Svanir og endur
bæjarprýði
Unnur Jörundsdóttir miðill
hringdi:
Mig langar til að vekja athygli
á því að bæði endurnar og svan-
irnir á Tjörninni eru hin mesta
bæjarprýði. Fyrir nokkru var í
þessum þætti rætt um að svan-
irnir væru of margir og að þeir
rændu brauði frá öndunum.
Ég fór nýlega niður á Tjörn til
þess að gefa fuglunum og varð ég
ekki vör við þetta. Endurnar
komu til mín og borðuðu brauðið
í góðu tómi, en svanirnir syntu á
Tjörninni og ég kastaði einnig
molum til þeirra. Ég get ekki séð
að þeir hafi verið með yfirgang.
Hverjir þurfa
að spara?
Norðanfari hringdi:
Alltaf er verið að tala um að
nú þurfi að spara. Samt sem áð-
ur virðist þetta ekki ganga jafnt
yfir alla. Rafmagnsveitur ríkis-
ins gangast fyrir ráðstefnum
tvisvar sinnum á ári, haust og
vor. Þessar ráðstefnur kosta ör-
ugglega fleiri milljónir og eru
lítii bæjarfélög látin taka þátt í
kostnaðinum. Þetta er stór liður
í kostnaði þessara bæjarfélaga.
Það er algjört hneyksli að þessar
ráðstefnur þurfi að vera haldnar
haust og vor, sérstaklega þegar
tillit er tekið til þess að ekkert
gerist í málum rafmagnsveitna á
sumrin.
Fundir og ráðstefnur eru að
verða algjör plága í þjóðfélag-
inu.
„Nú stöndum við
öll upp.. “
Erna hringdi:
Nú fer jólahátíð í hönd og má
búast við að margir fari til
kirkju. Eins og allir vita þarf oft
að standa upp á meðan á messu
stendur, en mikið er af fötluðu
og öldruðu fólki sem ekki getur
það. Þetta fólk reynir að standa
á fætur og þegar það er staðið
upp, eru allir hinir sestir aftur.
Þetta hefur orðið til þess að
fólkið hættir að fara til kirkju.
Staðreyndin er hinsvegar sú, að
það þarf ekki að standa upp. Það
eru bara svo fáir sem vita það af
því að þetta hefur lítið verið
rætt opinberlega. Þeir sem eru í
hjólastól eru löglega afsakaðir,
en þetta gildir einnig um aðra
fatlaða og fullorðið fólk.