Morgunblaðið - 11.12.1984, Qupperneq 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 1984
ást er ...
að klæða
hann vel á köld-
um vetrar-
moryni
TM R«g U.S Pat. Off.-AII rlghls reserv*d
C> 1977 Los Angsles Tlmes
HÖGNI HREKKVÍSI
„ HANN Efí. VÍST AL.VEG ÁK\/Ee>lNN l' \?vl
AE> KOMA MEP/"
Hver vill
fá lítið
notuð föt?
Fatasafnari skrifar:
Velvakandi. Nú er kominn
sá tími, þegar allt er tekið í
gegn, lagað og hreinsað. Þá
kemur í ljós hjá mörgum að
fyrir hafa safnast lítið notuð
föt sem eru orðin of lítil eða
hætt að nota af öðrum ástæð-
um. Á þessum síðustu og
verstu tímum á ég bágt með
að henda heilum fötum og
langar mig þess vegna að fá
að vita hvort hægt er að senda
fatapakka til einhverra stofn-
ana eða heimila, sem gætu
haft not fyrir þau.
Ég hef heyrt að hægt væri
að senda gardínur og þvíum-
líkt til vinnustofu, sem býr til
úr þeim mottur og selur síðan.
Ég man ekki lengur nafnið á
þessari vinnustofu og vonast
til að fá upplýsingar um þetta
hér í þessum dálki, svo ég og
fleiri gætum notfært okkur
þetta.
Tískan i dag er mjög fjölbreytileg og er í raun og veru blanda af gömlu og
nýju eins og þessi mynd, sem nýlega var tekin á tískusýningu, ber með
sér. Bréfritari á eitthvað af lítið notuðum fötum, sem hann vildi gjarna
gefa þeim, sem hefði not fyrir þau.
Stórir hópar fá
niðurgreitt fæði
— Og hverjir borga?
BSRB-launþegi á landsbyggðinni
skrifar:
Miklum og hörðum átökum var
hleypt af stað í þjóðfélaginu með
verkfalli BSRB. Framkvæmd voru
ýmis lögbrot í nafni kjarabaráttu
s.s. af lögreglu, tollvörðum o.fl.
Hinn almenni borgari hlýtur að
skelfast hvað af slíku getur hlot-
ist. Það er ljótt til þess að vita að
einstakir þingmenn veðruðu upp
einstök lögbrot en minntust ekki á
önnur. Þetta finnst mér óhæfa af
kjörnum starfsmönnum Alþingis
og þeim til hneisu, — það er lág-
markskrafa að háttvirt Alþingi
setji skýr lög um, hvað sé rétt og
hvað rangt í verkfalli BSRB og að
menn gangi að því vísu að lögbrot
verði látin hafa sinn gang að verk-
falli loknu.
Mönnum er tíðrætt um að mikil
skattsvik viðgangist og eru helst
nefndir menn í sjálfstæðri at-
vinnustarfsemi. Anzi er ég nú
hrædd um að ekki sé við þessa
hópa eina að sakast — stóra spurn-
ingin hlýtur að vera hverjir eru
viðskiptavinir viðkomandi hópa? —
Það skyldi þó ekki vera fólk úr
hinum ýmsu starfsstéttum þjóð-
félagsins þ.á m. opinberir
starfsmenn, sem síðan gala hæst í
ræðu og riti alheilagir í framan.
Skattsvikin myndu sjálfsagt upp-
rætast að verulegu leyti, ef allur
almenningur tæki sig nú á og
keypti sína vöru og þjónustu gegn
reikningi á verði skv. gildandi
töxtum, þar með yrði dýru opin-
beru eftirliti forðað.
Á tímum kjaradeilna er mikið
talað um launþega, mér hefur allt-
af gengið illa að skilja að allir sem
vinna séu ekki launþegar, hvort
sem þeir þiggja laun hjá sjálfum
sér eða öðrum. Verkalýðsrekendur
og vinstri menn reyna óspart að
koma því inn hjá fólki að þeir sem
ekki eru launþegar að þeirra mati
hafi mikil hlunnindi umfram aðra,
vera má að svo sé, um það ætla ég
ekki að dæma.
Mig langar að minnast á ein þau
stóru hlunnindi, sem æði margir
launþegar á Stór-Reykjavíkur-
svæðinu hafa, er hvorki þiggjend-
ur þeirra né forystumönnum
stéttarfélaganna finnst ástæða að
minnast á eða gera neitt úr og það
er hið mikið niðurgreidda fæði, sem
stórir hópar hjá stórfyrirtækjum
og opinbera kerfinu hafa, og það
eru skattgreiðendur sem borga.
Þessi miklu hlunnindi milli þeirra
sem þessa njóta og hinna sem á
mis við þessi kjör fara eru mjög
mikil. Því að allir vita að fæðið
vegur þungt í framfærslunni.
Fjármálaráðherra, Albert Guð-
mundsson, er búinn að fá miklar
skammir yfir sig síðustu vikurnar
fyrir að hafa persónulegar skoð-
anir og láta þær i ljós. Það væri
fróðlegt ef hægt væri, að fjár-
málaráðherra léti birta matar-
reikningana, sem íslenska þjóðin
borgar fyrir suma síóánægða
þegna sína en aöra ekki (þ.á m.
fátt eða ekkert landsbyggðarfólk)
og hve mikil launauppbót niður-
greidda fæðið hugsanlega er, fyrir
þá sem þess njóta hjá ríkinu.
í Morgunblaðinu undanfarið
hafa birst fróðlegar greinar um
sparifé, vexti og verðbólgu, allir
sanngjarnir menn telja að spari-
fjáreigendur fái síður en svo of
mikið í sinn hlut enda hafa fáir
eða engir verið jafnhlunnfarnir og
sparifjáreigendur á íslandi. Það
hefur komið fram að sparifé
landsmanna sé að % hlutum eign
einstaklinga, er gleðilegt til þess
að vita, það hlýtur að vera nokkuð
stór hluti launþega sem á sparifé
og sparar jafnvel þó af litlu sé,
þeir sem sannarlega spara eiga
svo sannarlega skilið að géta
ávaxtað sitt pund án þess aö fé
þess sé sífellt rýrt.
Eins og við mátti búast sjá al-
þýðubandalagsmenn ofsjónum yf-
ir sparifé og vilja skattleggja það
og hefja þar með eignaupptöku á
sparifé, eitt er víst, ef vilji þeirra
næði fram að ganga yrði alltaf
kafaö dýpra og dýpra þar til ekk-
ert yrði eftir, og takmarkinu þar
með náð, því að flestir vita að
eignaupptaka er eitt af megin-
markmiðum kommúnista hér sem
annars staðar.
Að endingu, þó að útlitið sé
dökkt á Fróni nú um hríð, látið
ekki blekkjast af fagurgala vinstri
aflanna í landinu einu sinni enn,
það er svo stutt síðan þeir sönn-
uðu algjört getuleysi sitt með
130% verðbólgu, nokkurra ára
neyðarástandi í vændum og núna
síðast skattlögn á sparifé almenn-
ings.