Morgunblaðið - 01.06.1986, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 01.06.1986, Blaðsíða 42
?42 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR1. JÚNÍ1986 .1 í ÞINGHLÉI eftir STEFÁN FRIÐBJARNARSON Þúsund ára afmæli kristnitöku: Undir merkjum þjóðarfriðar „Við sjáum fyrir okkur atburðarásina á Alþingi kristnitökuárið. Heiðnir og kristnir menn sögðu sig úr lögum hvorir við aðra. Menn vígbjuggust og við lá að fylkingum lysti saman. Minnihlutinn bauð meirihlutanum birginn. Kristnir menn kusu sér lögsögumann. Þá gerist það sem er með ólikindum. Lögsögumaður þeirra, friðsemdar- maðurinn Síðu-Hallur, fær hlutverk sitt í hendur lögsögumanni þingsins, Þorgeiri Ljósvetningagoða. Leiðtoga heiðinna manna er ætlað að segja upp lög kristinna manna. Og enn gerast meiri undur. Leiðtogi heiðinna manna segir upp þau Iög að allir skuii einn sið hafa, allir skuli kristnir vera og allir játtu því.“ Það var Þorvaldur Garðar Krist- jánsson, forseti Sameinaðs þings, sem þannig komst að orði á Alþingi 10. apríl sl., er hann mælti fyrir tillögu til þingsályktunar um að forsetum þings sé falin athugun á því með hvaða hætti verði af hálfu Alþingis minnst þúsund ára afmælis kristnitökunnar. ar, er hann lýsti deilum vígbúinna fylkinga kristinna og heiðinna manna um aldamótin eitt þúsund. Þetta orð, þjóðarsátt, hefur oft verið notað þegar stór vandamál hafa knúið á dyr í íslenzku sam- félagi. Það minnir og á kjörorð, sem Sjálfstæðisflokkurinn hélt mjög á loft framan af starfsferli sínum: „stétt með stétt". Þjóðarsátt og samátak starfsstétta hafa hinsveg- ar of sjaldan sett mark sitt á fram- vindu mála hér. Nýjasta dæmið, og ekki það veigaminnsta, er kjara- sáttin, sem gerð var í upphafí þessa árs, og er merkur kapítuli í hagsögu þjóðarinnar, ekki sízt vegna hjöðn- unar verðbólgu, úr 130% vexti á fyrsta ársfjórðungi 1983 væntan- lega niður í um 10% fyrir næstkom- andi áramót. Enn skal vitnað til forseta þings- ins og framsögu hans fyrir tillögu um undirbúning að þúsund ára afmæli kristnitökunnar: „Hlutverk Alþingis er að standa vörð um einingu þjóðar. Sameinaðir sigrum við, sundraðir föllum við. Þorgeir Ljósvetningagoði sá til þess að Alþingi brygðist ekki skyldu sinni á örlagastundu. Forysta hans og fordæmi verður Alþingi leiðarljós um framtíð alla.“ Kristnitakan Kristnitaka íslendinga var frið- samleg. Það sama verður ekki sagt um trúskipti fjölmargra annarra þjóða. Víða vóru hemaðarátök og bræðravíg undanfari þess að heiðni þokaðist úr sessi fyrir kristnum sið. Sú staðreynd varpar hinsvegar ekki rýrð á kristinn boðskap né þýðingu hans í hugarheimi og samskiptum fólks. Það er misjafn sauður í mörgu fé og það gildir um góð vel þenkj- andi samtök sem lakari. Hugsjónir líða oft fyrir mannlegan breyskleik, jafnvel mannlega grimmd meintra forgöngu- og/eða stuðningsmanna. Leiða má að því sterkar líkur. Þjóðarsátt Fræg er sú setning, er Þorgeir Ljósvetningagoði mælti á Alþingi árið eitt þúsund, er kristni var lögtekin hér á landi: „Það mun verða satt, er vér slít- um sundur lögin, at vér munum slíta ok friðinn." „íslendingar leystu málið með þjóðarsátt,“ sagði Þorvaldur Garð- Hallgrímskirkja íReykjavík. Mynd þessi er tekin á lokastigi byggingar Hallgrímskirkju í Reykja- vík (1985). Vel væri við hæfi að þetta veglegasta guðshús landsins skartaði viðeigandi listmunum á þúsund ára afmæli kristnitöku er minntu á þau gæfuspor er stigin voru á Lögbergi við Óxará árið þúsund. jafnvel vissu, að íslendingar hefðu tekið kristna trú með einum eða öðrum hætti, eins og aðrar Evr- ópuþjóðir á þessum tíma, þó Þorgeir Ljósvetningagoði hefði mælt á annan veg við Öxará árið 1.000. Það verður hinsvegar ekki ofmetið, hvem veg var að málum staðið. Og rétt er að undirstrika þau orð forseta Alþingis í dag, að vonandi verður fordæmi Alþingis, þegar kristni var lögtekin, leiðarljós í störfiim þess um alla framtíð. Trúfrelsi ríkir í landinu og allir kristnir söfnuðir þjóna að sama marki. Enn í dag skipar þó þorri þjóðarinnar sér undir merki þjóð- kirkju. Það er mjög mikilvægt að kirkunnar menn haldi svo á málum hennar að hún rísi um langa fram- tíð undir heiti, þjóðkirkja. Það er því meir en vafasamt ef kirkjan sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.